FEDERACION SINDICAL MUNDIAL (FSM)
# World Federation of Trade UNIONS (W.F.T.U.)
Conferencia Internacional da Mocidade Sindicalista
Lima - Perú, 18 - 20 de novembro 2009.
O comité organizador, a Confederación Xeral de Traballadores do Perú (CGTP) e a Federación Sindical Mundial (FSM) convocan a todas as organizacións afiliadas e/ou fraternas a participar nesta 1ª Conferencia Internacional da Mocidade Sindicalista.
Compañeiros e compañeiras.
PANORAMA ACTUAL NO MUNDO DO TRABALLO
A ditadura do sistema capitalista intensificouse aínda máis desde a década do 70, e mediante os "gurús" do neoliberalismo e os seus instrumentos o Fondo Monetario Internacional (FMI), Banco Mundial (BM), Organización Mundial do Comercio (OMC) e demais organismos multilaterais, nos 80 convenceron, sen moito esforzo, aos gobernos, partidos políticos neoliberais e socialdemócratas dos países desenvolvidos e subdesenvolvidos; a non inxerencia do Estado nas políticas económicas, o mellor é a privatización dos sectores estratéxicos das nacións e a necesidade de implementar axústes de desregulación e reformas do Estado. Baixo eses principios efectuáronse privatizacións fraudulentas que implicaron a apropiación dos recursos e riquezas naturais así como das empresas estratéxicas nacionais para ser entregadas ás corporacións transnacionales, coa complicidade dos gobernos neoliberais ( conservadores e socialdemócratas) corruptos, para iso desenvolveron políticas de aniquilamento contra o movemento sindical e anulación dos dereitos dos traballadores.
Nese contexto a fins do 2008 explota no mesmo corazón do monstro imperialista, a crise financeira que xa viña arrastrando desde 2007. Esta crise que é tamén económica, política e social; agrávase coa crise enerxética, ecolóxica e moral; coas guerras imperialistas e a corrupción en todas as esferas. As consecuencias da mesma son aínda impredicibles; pero, tratándose dunha crise global, as secuelas serán moi duras para os traballadores e os pobos excluídos polo neoliberalismo. Esta crise do capitalismo deixa ao descuberto o fracaso do modelo económico neoliberal e o aumento da pobreza e a fame, presentándose un panorama para o futuro do mundo moi sombrío.
No ámbito laboral, as consecuencias da crise global maniféstanse nos despedimentos masivos que se veñen producindo, a perda brutal do poder adquisitivo dos salarios, así como o colapso das pensións de xubilacións que pasaron a ser administradas polo sector privado.
Paradoxalmente, os neoliberais e os seus banqueiros, que xeraron esta crise claman agora pola urxente intervención do Estado na salvación das súas empresas e os gobernos das maiores potencias capitalistas do mundo, co diñeiro dos seus contribuíntes apóianos tratando de lavar a cara ao sistema. En Estados Unidos, practicamente o goberno tivo que nacionalizar 9 bancos ao adquirir a maioría de accións, os denominados paquetes de rescate son para salvar aos bancos en bancarrota, o mesmo veñen facendo outros gobernos; con todo, estes mesmos gobernos non establecen ningunha medida para rescatar ou axudar aos millóns de traballadores que perderon o seu emprego e aos que o van perder.
As empresas transnacionais que se beneficiaron por mor das políticas neoliberais, amparadas polo estado burgués, a pesar de obter fabulosas ganancias coa complicidade de gobernos corruptos, están obrigando aos traballadores a renunciar aos seus dereitos laborais e sociais coa chantaxe dos despedimentos masivos. Millóns de traballadores, en capacidade de producir, logo de facer millonarias ás grandes empresas son expulsados delas para engrosar o exército de desempregados, servindo o seu empobrecimento para que o capital sobreexplote aínda máis a outros traballadores con salarios indignos, someténdoos a unha competitividade desgarradora para mendigar un emprego en condicións laborais humillantes.
Esta crise mundial do capitalismo puxo en evidencia unha vez máis, que a Loita de Clases segue vixente, porque a sociedade segue dividida en clases, nas últimas décadas, tratouse de negar esta realidade, isto conduciu ao desconcerto de grandes sectores do movemento sindical, pero cada día son máis os traballadores que se convencen que o capitalismo só trae crise, fame, miseria e explotación, por iso orientan a súa loita contra este sistema.
SITUACIÓN DA MOCIDADE TRABALLADORA
O desemprego xuvenil é un dos grandes problemas no mundo, tanto de homes como de mulleres. Segundo informes dados pola Organización Internacional do Traballo (OIT), o número de desempregados no planeta aumentou durante a década1995 -2005 de 74 millóns a 85 millóns ou sexa un ascenso de 14.8 %. E desde aí á data, segundo cifras extraoficiais, xa pasou de 100 millóns de mozas e mozos desempregados. O máis grave diso é que para os millóns de xóvenes que engrosarán a Poboación Economicamente Activa (PEA) non se albisca perspectivas de xeración de emprego se se ten en conta que na actualidade veñen producindo despedimentos masivos de traballadores en todos os países.
Respecto ao número de xóvenes desempregados en América Latina e o Caribe este aumentou de 7.7 millóns a 9 millóns 500 mil, durante os mesmos anos (1995-2005) o que significou un incremento na taxa de desemprego de 14.4 a 16.6 %. Na actualidade esas cifras aumentan aceleradamente. É así que, mentres 16 millóns 700 mil mozos, ou sexa o 35 % dos que aínda teñen emprego, en América Latina e o Caribe non logran superar o limiar da pobreza debido aos baixos salarios, 6 millóns 300 mil destes atópanse en condicións de extrema pobreza; ademais a OIT afirma no seu informe do 2006 que o 25% da poboación xuvenil do mundo, mais de 300 millóns de xóvenes, viven por baixo da liña de pobreza.
CONTRATOS LIXO - A TERCERIZACION-
A tercerización é outro dos grandes problemas da mocidade traballadora. Na actualidade son os "contratos lixo" mediante o modelo de subcontratas que alugan traballadores ás medianas e grandes empresas con salarios humillantes, sen dereitos sociais nin laborais, sen posibilidades de afiliarse nin organizarse sindicalmente e sometidos ao martirio psicolóxico da espera por un novo contrato. A tercerización está sendo institucionalizada polas leis impostas polos gobernos neoliberais, con estas políticas quérese impedir que os mozos participen en sindicatos. Se isto continúa, o futuro do movemento sindical, principalmente nos países subdesarrollados está en perigo. Depende da actitude que asumamos hoxe para reverter esta situación.
POLOS DEREITOS DOS XOVENES INMIGRANTES.
Esta situación obrigou a grandes continxentes de mozos, homes e mulleres de América Latina, Asia, África e ata dos países que integraban o bloque socialista, a emigrar cara a países desenvolvidos como Estados Unidos de Norteamérica, Xapón e a Unión Europea en busca de emprego. Estes mozos que só buscan unha oportunidade de vida e desenvolvemento persoal, atópanse con políticas xenofóbicas e de marxinación, que non respectan nin recoñecen os seus dereitos laborais, reciben salarios de fame e son considerados na maioría de casos como "ilegais" ou "indocumentados". Ultimamente os gobernos da Unión Europea intensificaron a súa persecución cara aos inmigrantes ao extremo de aprobar leis de expulsión e encarceramento, baixo o pretexto de que quitan o emprego aos europeos.
Pero isto non só pasa na Unión Europea, nos últimos anos, miles de mozos mexicanos e latinoamericanos en xeral morreron asasinados polos xendarmes estadounidenses na fronteira entre México e EE.UU e os que lograron ingresar ao territorio norteamericano son perseguidos coma se fosen delincuentes, apresados e expulsados.
Igual sucede con outros miles de xóvenes, entre eles moitos menores de idade procedentes dos países de África e de Asia. Eles morreron e seguen morrendo case todos os días afogados no océano no seu anceio de alcanzar as costas de España ou Italia, os que logran chegar son capturados pola policía e devoltos aos seus países de orixe. A razón é única: ao sistema capitalista só lle preocupa o libre tránsito das súas mercancías e capitais especulativos dentro do "libre mercado" pero prohibiu o libre tránsito dos seres humanos.
A FEDERACIÓN SINDICAL MUNDIAL E A MOCIDADE
A Segunda Guerra Mundial quedou marcada na consciencia da humanidade como unha das traxedias máis dolorosas. Máis de 50 millóns de persoas perderon a vida, na súa maioría novas que derramaron o seu precioso sangue nos campos de batalla, aínda que finalmente se derrotase ao nazi fascismo.
Ao rematar a guerra, en 1945, foi creada a Organización das Nacións Unidas na Conferencia de San Francisco onde se adoptou a Carta das Nacións Unidas que foi recibida con beneplácito polos pobos do mundo. O obxectivo principal desta carta foi garantir a paz no mundo, aínda que este documento sexa hoxe utilizado polo imperialismo no seu beneficio.
Nun paso importante o movemento sindical, convocou a todos os sindicatos do mundo a un congreso internacional, o mesmo que se realizou na capital francesa en outubro de 1945. Ao Congreso de París chegaron sindicalistas provenientes de todos os continentes para dar paso á creación da Federación Sindical Mundial (FSM), como a única central sindical internacional do planeta. Esta foi a maior conquista dos traballadores ao termo da Segunda Guerra Mundial que dalgún xeito reflectía o sentir da súa lema: "Proletarios do mundo, unídevos". A FSM, é xa que logo, filla da unidade sindical e a portadora consecuente das bandeiras de loita contra as guerras. Debido ao feito que foron os traballadores novos os primeiros en ofrendar as súas vidas neste conflito bélico, a FSM priorizou o seu traballo na mocidade traballadora, apoiando a súa formación política, ideolóxica e sindical; impulsou toda unha xeración de dirixentes sindicais en todos os continentes e por conseguinte un movemento sindical combativo e antiimperialista que logrou grandes consquistas desde as décadas dos 50 do século XX.
Esta preocupación da FSM polo fortalecemento da consciencia de clase na clase obreira e en especial da mocidade traballadora alarmou ao gran capital imperialista. Medorento da súa unidade e a súa forza, plantexouse como obxectivo impedir a unidade da clase obreira, recorrendo a manobras sucias e inciar a Guerra Fria dispondo orzamentos fabulosos para comprar conciencias e así dividir á FSM, en 1949. Isto constituíu un duro golpe ao movemento sindical.
A FSM, nas últimas décadas, coa caída do campo socialista e ao imporse a ditadura do neoliberalismo, soportou continuas campañas de satanización financiadas por forzas prol-imperialistas, así a FSM foi golpeada novamente, no entanto, respondeu reafirmando os principios de unidade e solidariedade de clase e ratificando a súa loita contra o gran capital; hoxe a FSM recupérase e intensifica novos rumbos a partir do XV Congreso realizado na Habana-Cuba do 2005.
É nestas condicións que se realiza esta Conferencia Internacional da Mocidade Sindicalista. O futuro do movemento sindical do mundo estará en mans da mocidade traballadora de hoxe.
O FUTURO DO SINDICALISMO DE CLASE SON OS XOVENES DE HOXE
Fraternalmente,
MARIO HUAMAN GEORGE MAVRIKOS
Secretario xeral CGTP Secretario xeral FSM
# World Federation of Trade UNIONS (W.F.T.U.)
Conferencia Internacional da Mocidade Sindicalista
Lima - Perú, 18 - 20 de novembro 2009.
O comité organizador, a Confederación Xeral de Traballadores do Perú (CGTP) e a Federación Sindical Mundial (FSM) convocan a todas as organizacións afiliadas e/ou fraternas a participar nesta 1ª Conferencia Internacional da Mocidade Sindicalista.
Compañeiros e compañeiras.
PANORAMA ACTUAL NO MUNDO DO TRABALLO
A ditadura do sistema capitalista intensificouse aínda máis desde a década do 70, e mediante os "gurús" do neoliberalismo e os seus instrumentos o Fondo Monetario Internacional (FMI), Banco Mundial (BM), Organización Mundial do Comercio (OMC) e demais organismos multilaterais, nos 80 convenceron, sen moito esforzo, aos gobernos, partidos políticos neoliberais e socialdemócratas dos países desenvolvidos e subdesenvolvidos; a non inxerencia do Estado nas políticas económicas, o mellor é a privatización dos sectores estratéxicos das nacións e a necesidade de implementar axústes de desregulación e reformas do Estado. Baixo eses principios efectuáronse privatizacións fraudulentas que implicaron a apropiación dos recursos e riquezas naturais así como das empresas estratéxicas nacionais para ser entregadas ás corporacións transnacionales, coa complicidade dos gobernos neoliberais ( conservadores e socialdemócratas) corruptos, para iso desenvolveron políticas de aniquilamento contra o movemento sindical e anulación dos dereitos dos traballadores.
Nese contexto a fins do 2008 explota no mesmo corazón do monstro imperialista, a crise financeira que xa viña arrastrando desde 2007. Esta crise que é tamén económica, política e social; agrávase coa crise enerxética, ecolóxica e moral; coas guerras imperialistas e a corrupción en todas as esferas. As consecuencias da mesma son aínda impredicibles; pero, tratándose dunha crise global, as secuelas serán moi duras para os traballadores e os pobos excluídos polo neoliberalismo. Esta crise do capitalismo deixa ao descuberto o fracaso do modelo económico neoliberal e o aumento da pobreza e a fame, presentándose un panorama para o futuro do mundo moi sombrío.
No ámbito laboral, as consecuencias da crise global maniféstanse nos despedimentos masivos que se veñen producindo, a perda brutal do poder adquisitivo dos salarios, así como o colapso das pensións de xubilacións que pasaron a ser administradas polo sector privado.
Paradoxalmente, os neoliberais e os seus banqueiros, que xeraron esta crise claman agora pola urxente intervención do Estado na salvación das súas empresas e os gobernos das maiores potencias capitalistas do mundo, co diñeiro dos seus contribuíntes apóianos tratando de lavar a cara ao sistema. En Estados Unidos, practicamente o goberno tivo que nacionalizar 9 bancos ao adquirir a maioría de accións, os denominados paquetes de rescate son para salvar aos bancos en bancarrota, o mesmo veñen facendo outros gobernos; con todo, estes mesmos gobernos non establecen ningunha medida para rescatar ou axudar aos millóns de traballadores que perderon o seu emprego e aos que o van perder.
As empresas transnacionais que se beneficiaron por mor das políticas neoliberais, amparadas polo estado burgués, a pesar de obter fabulosas ganancias coa complicidade de gobernos corruptos, están obrigando aos traballadores a renunciar aos seus dereitos laborais e sociais coa chantaxe dos despedimentos masivos. Millóns de traballadores, en capacidade de producir, logo de facer millonarias ás grandes empresas son expulsados delas para engrosar o exército de desempregados, servindo o seu empobrecimento para que o capital sobreexplote aínda máis a outros traballadores con salarios indignos, someténdoos a unha competitividade desgarradora para mendigar un emprego en condicións laborais humillantes.
Esta crise mundial do capitalismo puxo en evidencia unha vez máis, que a Loita de Clases segue vixente, porque a sociedade segue dividida en clases, nas últimas décadas, tratouse de negar esta realidade, isto conduciu ao desconcerto de grandes sectores do movemento sindical, pero cada día son máis os traballadores que se convencen que o capitalismo só trae crise, fame, miseria e explotación, por iso orientan a súa loita contra este sistema.
SITUACIÓN DA MOCIDADE TRABALLADORA
O desemprego xuvenil é un dos grandes problemas no mundo, tanto de homes como de mulleres. Segundo informes dados pola Organización Internacional do Traballo (OIT), o número de desempregados no planeta aumentou durante a década1995 -2005 de 74 millóns a 85 millóns ou sexa un ascenso de 14.8 %. E desde aí á data, segundo cifras extraoficiais, xa pasou de 100 millóns de mozas e mozos desempregados. O máis grave diso é que para os millóns de xóvenes que engrosarán a Poboación Economicamente Activa (PEA) non se albisca perspectivas de xeración de emprego se se ten en conta que na actualidade veñen producindo despedimentos masivos de traballadores en todos os países.
Respecto ao número de xóvenes desempregados en América Latina e o Caribe este aumentou de 7.7 millóns a 9 millóns 500 mil, durante os mesmos anos (1995-2005) o que significou un incremento na taxa de desemprego de 14.4 a 16.6 %. Na actualidade esas cifras aumentan aceleradamente. É así que, mentres 16 millóns 700 mil mozos, ou sexa o 35 % dos que aínda teñen emprego, en América Latina e o Caribe non logran superar o limiar da pobreza debido aos baixos salarios, 6 millóns 300 mil destes atópanse en condicións de extrema pobreza; ademais a OIT afirma no seu informe do 2006 que o 25% da poboación xuvenil do mundo, mais de 300 millóns de xóvenes, viven por baixo da liña de pobreza.
CONTRATOS LIXO - A TERCERIZACION-
A tercerización é outro dos grandes problemas da mocidade traballadora. Na actualidade son os "contratos lixo" mediante o modelo de subcontratas que alugan traballadores ás medianas e grandes empresas con salarios humillantes, sen dereitos sociais nin laborais, sen posibilidades de afiliarse nin organizarse sindicalmente e sometidos ao martirio psicolóxico da espera por un novo contrato. A tercerización está sendo institucionalizada polas leis impostas polos gobernos neoliberais, con estas políticas quérese impedir que os mozos participen en sindicatos. Se isto continúa, o futuro do movemento sindical, principalmente nos países subdesarrollados está en perigo. Depende da actitude que asumamos hoxe para reverter esta situación.
POLOS DEREITOS DOS XOVENES INMIGRANTES.
Esta situación obrigou a grandes continxentes de mozos, homes e mulleres de América Latina, Asia, África e ata dos países que integraban o bloque socialista, a emigrar cara a países desenvolvidos como Estados Unidos de Norteamérica, Xapón e a Unión Europea en busca de emprego. Estes mozos que só buscan unha oportunidade de vida e desenvolvemento persoal, atópanse con políticas xenofóbicas e de marxinación, que non respectan nin recoñecen os seus dereitos laborais, reciben salarios de fame e son considerados na maioría de casos como "ilegais" ou "indocumentados". Ultimamente os gobernos da Unión Europea intensificaron a súa persecución cara aos inmigrantes ao extremo de aprobar leis de expulsión e encarceramento, baixo o pretexto de que quitan o emprego aos europeos.
Pero isto non só pasa na Unión Europea, nos últimos anos, miles de mozos mexicanos e latinoamericanos en xeral morreron asasinados polos xendarmes estadounidenses na fronteira entre México e EE.UU e os que lograron ingresar ao territorio norteamericano son perseguidos coma se fosen delincuentes, apresados e expulsados.
Igual sucede con outros miles de xóvenes, entre eles moitos menores de idade procedentes dos países de África e de Asia. Eles morreron e seguen morrendo case todos os días afogados no océano no seu anceio de alcanzar as costas de España ou Italia, os que logran chegar son capturados pola policía e devoltos aos seus países de orixe. A razón é única: ao sistema capitalista só lle preocupa o libre tránsito das súas mercancías e capitais especulativos dentro do "libre mercado" pero prohibiu o libre tránsito dos seres humanos.
A FEDERACIÓN SINDICAL MUNDIAL E A MOCIDADE
A Segunda Guerra Mundial quedou marcada na consciencia da humanidade como unha das traxedias máis dolorosas. Máis de 50 millóns de persoas perderon a vida, na súa maioría novas que derramaron o seu precioso sangue nos campos de batalla, aínda que finalmente se derrotase ao nazi fascismo.
Ao rematar a guerra, en 1945, foi creada a Organización das Nacións Unidas na Conferencia de San Francisco onde se adoptou a Carta das Nacións Unidas que foi recibida con beneplácito polos pobos do mundo. O obxectivo principal desta carta foi garantir a paz no mundo, aínda que este documento sexa hoxe utilizado polo imperialismo no seu beneficio.
Nun paso importante o movemento sindical, convocou a todos os sindicatos do mundo a un congreso internacional, o mesmo que se realizou na capital francesa en outubro de 1945. Ao Congreso de París chegaron sindicalistas provenientes de todos os continentes para dar paso á creación da Federación Sindical Mundial (FSM), como a única central sindical internacional do planeta. Esta foi a maior conquista dos traballadores ao termo da Segunda Guerra Mundial que dalgún xeito reflectía o sentir da súa lema: "Proletarios do mundo, unídevos". A FSM, é xa que logo, filla da unidade sindical e a portadora consecuente das bandeiras de loita contra as guerras. Debido ao feito que foron os traballadores novos os primeiros en ofrendar as súas vidas neste conflito bélico, a FSM priorizou o seu traballo na mocidade traballadora, apoiando a súa formación política, ideolóxica e sindical; impulsou toda unha xeración de dirixentes sindicais en todos os continentes e por conseguinte un movemento sindical combativo e antiimperialista que logrou grandes consquistas desde as décadas dos 50 do século XX.
Esta preocupación da FSM polo fortalecemento da consciencia de clase na clase obreira e en especial da mocidade traballadora alarmou ao gran capital imperialista. Medorento da súa unidade e a súa forza, plantexouse como obxectivo impedir a unidade da clase obreira, recorrendo a manobras sucias e inciar a Guerra Fria dispondo orzamentos fabulosos para comprar conciencias e así dividir á FSM, en 1949. Isto constituíu un duro golpe ao movemento sindical.
A FSM, nas últimas décadas, coa caída do campo socialista e ao imporse a ditadura do neoliberalismo, soportou continuas campañas de satanización financiadas por forzas prol-imperialistas, así a FSM foi golpeada novamente, no entanto, respondeu reafirmando os principios de unidade e solidariedade de clase e ratificando a súa loita contra o gran capital; hoxe a FSM recupérase e intensifica novos rumbos a partir do XV Congreso realizado na Habana-Cuba do 2005.
É nestas condicións que se realiza esta Conferencia Internacional da Mocidade Sindicalista. O futuro do movemento sindical do mundo estará en mans da mocidade traballadora de hoxe.
O FUTURO DO SINDICALISMO DE CLASE SON OS XOVENES DE HOXE
Fraternalmente,
MARIO HUAMAN GEORGE MAVRIKOS
Secretario xeral CGTP Secretario xeral FSM
Xullo 2009.
