O resultado do voto comunista ten sempre unha importancia significativa porque expresa dun xeito directo o grao de desenvolvemento da conciencia de clase
-O PCPE cumpriu 25 anos fai uns meses, que valoración facedes da vosa traxectoria ata este momento?
O PCPE, como non pode ser doutro xeito, viviu nos grandes cambios que se deron na escena internacional e na mesma realidade española. O noso inicio foi dun gran entusiasmo e dun apoio masivo ao proxecto de recuperación dun proxecto comunista sobre bases científicas, sobre as bases do marxismo-leninismo. Os apoios internacionais a ese proceso foron moi significativos e eran un aval, entón, ao camiño que iniciabamos.
Pero os anos posteriores foron de cambios moi inesperados na escena internacional e de descubrimento de todo tipo de prácticas oportunistas nunha parte da dirixencia do novo proxecto.
O elemento positivo nesas convulsións foi que o PCPE mostrouse como un proxecto revolucionario cun núcleo duro de enorme firmeza e de gran capacidade para enfrontar esas dificultades non previstas. Nin nos peores momentos da caída dos procesos socialistas nos países do leste o PCPE tivo ningunha veleidade ou cambio nas súas posicións político-ideolóxicas. Fomos conscientes de que os momentos eran malos para a causa da revolución e nos aprestamos a resistir esa situación con gran determinación.
Por outra banda o reformismo no comunismo español xerara unhas deformacións no estilo de traballo e da militancia que tamén afectaban ao PCPE nalgunha medida. Durante estes anos traballamos duro para superar esas cuestións, desde fai anos falamos dunha nova cultura revolucionaria e estamos construíndo un estilo de traballo e militancia que están caracterizados polo rigor, o reforzamento do leninismo e un compromiso coa causa do socialismo que impregna a totalidade da actividade do partido e que hoxe é aceno de identidade o PCPE.
Despois do VII Congreso fomos avanzando, e conseguindo obxectivos políticos e organizativos de gran importancia. Hoxe somos un partido que media directamente coa clase cada día máis, e que ten unha práctica de loita de masas de gran potencialidade.
Por outra banda os avances na coordinación internacional das organizacións comunistas son moi importantes, e nesa cuestión o PCPE realizou a súa particular achega. Estamos no grupo de cabeceira dese proceso.
-Que balance facedes da vosa situación no Estado Español? Como observades a esquerda no Estado Español?
Engadido ao anterior, hoxe o PCPE é a organización revolucionaria con presenza en todo o estado español. Iso caracterízanos dun xeito particular fronte ás outras organizacións que teñen unha presenza territorial parcial. O noso recente ensaio dunha Xornada Estatal de Loita o pasado día 22 de maio foi unha expresión desta realidade estatal da nosa organización e imos reforzar esa cuestión nos próximos tempos.
Non é doado dar unha visión da esquerda do estado español dun xeito xeral. Unha característica que pode ser común ás diversas organizacións pode ser é o da ausencia dun proxecto estatal forte, hai demasiadas visións moi parcializadas da loita de clases, con preocupacións moi conxunturais que impiden a moitos destacamentos ter unha visión máis serena da táctica e a estratexia da loita de clases en España. Hai como unha tendencia, en moitas ocasións, a saír correndo detrás do primeiro balón que alguén tira ao campo. Iso provoca un esgotamento de moitas enerxías de xeito estéril, e novas frustracións con ilusións que se xeran dun xeito irresponsable.
-E en Europa?
En Europa temos a realidade positiva de Grecia e Portugal cuns potentes partidos comunistas, e tamén a debilidade de Francia e Italia que retrocederon como consecuencia do reformismo extremo das organizacións históricas, aínda que no caso de Francia consérvanse unhas capacidades do movemento sindical de gran importancia.
Nese escenario a firma do documento sobre a UE por parte de vinte e un partidos comunistas é dunha gran significación. Se as cousas seguen avanzando por aí -e creo que así será- isto ten unha significación histórica. A recuperación dun movemento comunista coordinado en Europa ofrecerá á clase obreira destes países unha ferramenta dunha gran potencia. No escenario da actual crise capitalista isto pode avanzar dun xeito significativo.
-Cando sinalastes en varias ocasións que non sodes electoralistas, que importancia dades a estas eleccións na actual conxuntura política?
O resultado do voto comunista ten sempre unha importancia significativa porque expresa dun xeito directo o grao de desenvolvemento da conciencia de clase. Se a clase obreira segue cativa dos encantos dos distintos reformismos ou de proxectos que non van á raíz do sistema de explotación capitalista, a súa posición na loita de clases seguirá sendo fundamentalmente de debilidade. Un avance do voto comunista significaría un cambio da subxetividade en sectores da clase e unha inflexión nas súas condicións para defender os seus intereses e para encamiñar as súas forzas cara á revolución socialista.
Estas eleccións, polo contexto que se configurou finalmente, teñen unha gran importancia. Un apoio maior á proposta do PCPE será un elemento de fortalecemento das loitas obreiras nos tempos que veñen a continuación, que van ser moi duros para a clase obreira e o conxunto de sectores populares.
-Cales son os eixos centrais da vosa campaña?
Hai un eixo central da proposta política do PCPE nestas eleccións que é o carácter imperialista da UE e, xa que logo, a necesidade de confrontar co mesmo e saír del. Creo que esta posición non a defende ningunha outra opción das que concorren ás eleccións.
Ese carácter imperialista da UE analizámolo desde tres eixos:
1.- Intensificación da taxa de explotación: A UE vai configurando un sistema normativo que ten como obxectivo principal abaratar a forza de traballo. En quince dos vinte e sete países membros da UE a xornada laboral semanal ten un límite de 78 horas, a directiva Bolkestein rebaixa os dereitos adquiridos dos traballadores ao nivel dos países con maior taxa de explotación, a flexiseguridade ten como obxectivo a liquidación do dereito do traballo, o aumento da idade de xubilación é outro factor de abaratamento da forza de traballo.
2.- Privatización de todas as actividades: O Tratado de Lisboa -como continuación do Tratado Constitucional- considera os Servizos Públicos como "Servizos Económicos de Interese Xeral". Trátase de privatizar todos os servizos públicos, porque con iso o capital consegue unha clientela cativa que ten múltiples recibos mensuais que abonar en efectivo: auga, luz, televisión, teléfono, educación, sanidade, pensións, etc. Para o capitalismo senil, con dificultades crecentes para manter a reprodución ampliada do capital, isto convértese nunha liña estratéxica para tratar de sobrevivir. Trátase dun simple mecanismo de expropiación da clase obreira e dos sectores populares que ven esclavizados nesta lóxica infernal.
3.- Guerra e terrorismo de estado: Como as dúas grandes estratexias anteriores non son suficientes a oligarquía europea necesita os seus aparellos de violencia. Por unha banda a espionaxe universal, a represión violenta das liberdades, a persecución de calquera disidencia, a tortura e os crimes de estado. Pero por outra o recurso da guerra como estratexia do roubo e do saqueo. Zapatero envía á Armada a patrullar no Índico para garantir o espolio dos recursos pesqueiros por parte da flota pesqueira vasca e logo a operación amplíase coa participación doutros países da UE e esténdese cara ao sur do continente nunha estratexia de cerco militar a África que se complementa na outra beira co Frontex.
Fronte a esas estratexias colócase a proposta política do PCPE, e dos outros partidos comunistas que nos coordinamos, cunha proposta de saída do proxecto imperialista e de construción de procesos socialistas en Europa.
Gustaríanos ver que outras forzas políticas que se reclaman da esquerda situásense nesta lóxica nas súas análises.
-Que voto esperades recibir?
O voto do PCPE será un voto da base social máis radicalizada, desde o punto de vista das súas aspiracións á emancipación da clase e cara ao socialismo. O voto á nosa candidatura será un voto a todo o noso proxecto político republicano e de carácter confederal como estratexia para abordar a cuestión dos dereitos nacionais no estado.
O noso voto debe crecer naquelas realidades onde as nosas organizacións de base loitan directamente con colectivos obreiros e sociais contra a crise capitalista. O partido está traballando duro e, aínda que o voto comunista non se move con rapidez, cremos que os nosos resultados van ser mellores que en ocasións anteriores.
O chamamento de Unión Proletaria a votar a candidatura do PCPE foi un xesto que valoramos moi positivamente.
Por outra banda hai algúns aspectos singulares desta campaña electoral na que parece que converxen demasiados intereses no seu desexo que o voto comunista quede illado. Son cousas que non nos terminan de cadrar, e cando iso ocorre non debemos ser inxenuos. Esperaremos ao día 8 para, cos resultados na man, interpretar estas cousas que estamos vendo agora.
-Mantedes algunha relación destacable con outras formacións anticapitalistas no Estado Español?
As relacións do PCPE con outras formacións de esquerda son en xeral boas, a nosa cultura política é a do encontro e o diálogo. Pero nos termos da práctica concreta non se consegue articular outro tipo de relacións máis estables.
Coincidimos con outras organizacións na fronte republicana, no movemento sindical, na solidariedade, etc. Pero non hai en España relaciones de colaboración estables entre forzas da esquerda como tales, e o PCPE traballa nesa situación ata que as cousas cambien.
-O PCPE denunciou o proceso de ilegalización de Iniciativa Internacionalista, agora que o Tribunal Constitucional permitiu que se presenten ás eleccións, que opinión vos merece este cambio?
Non deixa de ser sorprendente o que pasou. No PCPE non cremos na independencia do poder xudicial e unha vez que empezou o proceso de ilegalización estabamos convencidos que o levarían ata o final. O por que non o fixeron é algo que non sabemos interpretar, quizais no futuro haxan máis datos e podamos formarnos unha opinión.
Alegrámonos por quen están traballando nese proxecto polo que significa de posibilidade de aproveitar as físgoas desta "democracia". Pero que teñan en conta que estas eleccións seguen sendo as da ditadura do capital, aínda que a eles lles deixaron presentarse.
-A nivel Europeo fixéronse grandes avances de coordinación comunista: que vos fixo aos vinte e un partidos chegar a un acordo a estas eleccións? Por que agora?
Son case quince anos de traballo para chegar a este documento público, moitas reunións e moita paciencia. O noso obxectivo é articular unha coordinación comunista internacional para dar presenza a un polo revolucionario na realidade internacional da loita de clases, e este foi un paso importante.
En ocasións anteriores asinamos documentos conxuntos sobre determinados episodios como cando se aprobou o Tratado de Lisboa, ou con motivo da masacre sionista en Gaza, de defensa a soberanía dos países e outros máis. Este documento ten máis entidade política, fixa unha posición máis definida sobre cuestións substanciais da loita política e, ademais, sitúase ante unha determinada loita política concreta. Iso xa significa un paso máis.
Fai cinco anos non estabamos en condicións de facer un pronunciamiento tan tallante e agora as condicións avanzaron e fixémolo sen forzar nada, tan só como resultado do traballo dos anos anteriores.
-En que consiste este acordo?
O acordo ten un elemento central que é a denuncia do carácter imperialista e irreformable da UE.
Isto deslinda o campo do reformismo do campo revolucionario na Europa, e é a súa principal virtude.
Pero ademais o documento avanza máis aló e coloca a proposta da construción da sociedade socialista na Europa como a única saída posible ao actual sistema de dominación.
Esta posición nos deslinda claramente do PEE(Partido da Esquerda Europea) onde se integran as organizacións reformistas que pretenden "mellorar" o proxecto da UE, como é o caso no noso país do PCE.
No futuro este escenario de colaboración irase ampliando e estendendo a outras cuestións. Todo iso repercutirá no avance e fortalecemento das posicións da clase obreira na loita de clases en cada país, e na Europa como conxunto.
-No caso de obter un eurodiputado, cal sería o seu rol no Parlamento Europeo?
O exemplo práctico é o que fan os eurodiputados do PC de Portugal e do PC de Grecia. Utilizar o Parlamento como altofalante para estas propostas plasmadas no documento conxunto e, ademais, utilizar eses cargos para impulsar a loita obreira e popular en cada país todos os días.
Os cargos públicos hai que utilizalos por parte das organizacións revolucionarias para dinamizar a loita de clases e non para facer política versallesca nas institucións.
-Que supón os votos para os distintos partidos comunistas europeos, aínda cando probablemente non sexan moitos os eurodiputados que se obteñan?
Cando nesta ocasión sumemos os votos totais dos vinte e un partidos comunistas estaremos sumando algo homoxéneo. A cifra total de votos será a expresión do apoio da clase obreira dos distintos países a unha saída revolucionaria á actual dominación capitalista. Tamén será unha expresión de vontade de loitar fronte á crise capitalista, impondo unha solución sustentada nos intereses das grandes maiorías.
Xa que logo ten unha gran importancia que este resultado mostre unha tendencia á alza, porque iso xerará máis confianza nas posibilidades de loitar naqueles sectores que aínda se manteñen indecisos.
Iso sábeo o capital e actúa consecuentemente. Na campaña electoral en Grecia tomouse como obxectivo compartido, tanto por parte de Nova Democracia como por parte do PASOK, o tratar de parar o avance do KKE. Lánzanse acusacións de todo tipo e trátase de romper a confianza que a clase obreira grega ten nas propostas políticas do KKE. O inimigo de clase sabe que é o importante, e cando avanza unha proposta que eles entenden de risco para os seus intereses lanzan toda a súa artillería para tratar de anular a quen ameazan os seus privilexios.
Xa que logo esperamos ter un bo resultado.
-Unha vez finalice a campaña electoral, cal será a relación entre os distintos partidos comunistas?
Os traballos de coordinación continuarán nas semanas seguintes ás eleccións. Pero non se dan só entre estes vinte e un partidos, hai foros de encontro de carácter mundial onde participan organizacións de todos os países. Dentro do noso plan de traballo xa hai fixadas varias convocatorias para os próximos meses con temas diferentes.
Seguramente nos próximos meses daranse a coñecer outros avances concretos.
