ASSAMBLEA D’ATURATS DE BARCELONA

Este miércoles 1 de abril se ha celebrado en las cotxeres de Sants la primera asamblea de desempleados de Barcelona para discutir estrategias y acciones contra la actual crisis y nuestra situción específica de desempleados.

La necesidad no podía ser más urgente. La crisis es global y nos afecta a todos, pero no nos afecta a todos por igual. Ha introducido en nuestras mentes una nueva preocupación: El paro. El paro está provocando que cada vez más gente no pueda pagar las hipotecas y ha hecho aumentar preocupantemente los desahucios. El paro, o más bien el miedo al paro está siendo utilizada por los empresarios para rebajar los salarios y las condiciones laborales.

Las cifras cantan. Ya somos 3,5 millones de desempleados. De estos, 856.000 lo son por finalización de contrato. O sea que no sólo les ha salido el despido gratis, sino que han invisibilitzado el problema.

Las grandes centrales sindicales no estàn a la altura. Estàn firmando EROs sin casi dar batalla. Estàn aceptando chantajes patronales como los de SEAT para congelar los sueldos. Si tienen este papel a los centros de trabajo ¿qué esperamos que hagan entre los parados? Tenemos que autoorganitzar-nos. Experiencias que nos sirven de referente hay muchas. Desde los pícnics gratuitos que hacen en Francia con comida robado colectivamente de las grandes superficies, a la marcha contra el paro de los noventa en nuestra casa, o los mismos piqueteros argentinos. Qué curioso que en el país experto en destruie empleo (la media europea del paro es del 7,6%, mientras que en el Estado español es del 14,8%!), no haya salido todavía ninguna resistencia seria desde los desempleados. Aunque en algunas ciudades españolas ya hay algunas assamblees de desempleados, en Barcelona (la Rosa de foc!) no había nada. Para intentar revertir esta situación se había convocado desde un grupo de parados de la campaña “Que la crisis la paguen los ricos” esta primera assamblea de parados.

Con una participación de más de 50 personas a cotxeras de Sants, los debates se centraron en la situación económica, las reivindicaciones que tenemos que exigir, y sobre todo en las acciones a llevar a término con la intención de llegar a la gente. Además de parados de Barcelona ciudad vinieron compañeros de Hospitalet, Vilanova, Olesa, Badalona, etc. En gran parte la assamblea de desempleados ha servido para sacar el problema del ámbito privado y hacerlo colectivo, a la vez que lo hacemos visible al resto de la sociedad. Aunque en realidad fue una primera toma de contacto, ya hemos preparado próximas acciones. El día 20 de abril haremos una concentración a la plazade Sant Jaume, que queremos repetir cada lunes. Para continuar tejiendo esta lucha nos volvemos a encontrar en assamblea el 14 de abril en las mismas cocheras de Sants. No hace falta decir que invitamos a todo el mundo a participar a nuestras assamblees y que pedimos el apoyo de todos los movimientos sociales, sindicatos, organizaciones y personas solidarias que quieran, y que vengan a nuestras movilizaciones.

ASAMBLEA DE PARADOS/AS DE BARCELONA

Notas:

1. La próxima Asamblea de Parados/as de Barcelona sera el día 14 de Abril a la 10 horas en las COTXERES DE SANTS – C/ SANTS 79-83 (BARCELONA)
Metro: Líneas I y V (SANTS)

2. - Concentración en la Plaza Sant Jaume el próximo día 20 de abril a las 10 horas

3.- Sí quieres información actualizada de todas las decisiones de la Asamblea de Parados/as y de todos los actos y convocatorias, debes enviar un mensaje a: paradoparada@yahoo.es

4.- Dirección Web de Kaosenlared para entrar directamente a la informaciones, convocatorias y actos de las asambleas de parados/as:

http://www.kaosenlared.net/especial/asambleadeparadosyparadas

Versión en Catalán

PRIMERA ASSAMBLEA D’ATURATS DE BARCELONA

Aquest dimecres 1 d’abril s’ha celebrat a les cotxeres de Sants la primera asamblea d’aturats de Barcelona per discutir estratègies i accions contra l’actual crisi i la nostra situció específica d’aturats.

La necessitat no podia ser més urgent. La crisi és global i ens afecta a tots, però no ens afecta a tots per igual. Ha introduit en les nostres ments una nova preocupació: L’atur. L’atur està provocant que cada cop més gent no pugui pagar les hipoteques i ha fet augmentar preocupantment els desnonaments. L’atur, o més aviat la por a l’atur està sent utilitzada pels empresaris per rebaixar els salaris i les condicions laborals.

Les xifres canten. Ja som 3,5 milions d’aturats. D’aquests, 856.000 ho són per finalització de contracte. O sigui que no només els ha sortit l’acomiadament gratis, sinó que han invisibilitzat el problema.

Les grans centrals sindicals no estàn a l’altura. Estàn firmant ERO’s sense quasi donar batalla. Estàn acceptant xantatges patronals com els de SEAT per congelar els sous. Si tenen aquest paper als centres de treball, què esperem que facin entre els aturats? Ens hem d’autoorganitzar. Experiències que ens serveixin de referent n’hi ha moltes. Des de els pícnics gratuits que fan a França amb menjar robat col·lectivament de les grans superfícies, a la marxa contra l’atur dels norantes a casa nostra, o els mateixos piqueteros argentins. Què curiós que en el país expert en crear atutats (la mitjana europea d’atur és del 7,6% mentres que a L’Estat espanyol és del 14,8%!), no hagi sortit encara cap resistència seriosa des dels aturats. Tot i que a algunes ciutats espanyoles ja hi ha algunes assamblees d’aturats, a Barcelona (la Rosa de foc!) no hi havia res. Per intentar revertir aquesta situació s’havia convocat des d’un grup d’aturats de la campanya “Que la crisi la paguin els rics” aquesta primera assamblea d’aturats.

Amb una participació de més de 50 persones a cotxeres de Sants, els debats es van centrar en la situació econòmica, les reivindicacions que hem d’exigir, i sobretot en les accions a dur a terme amb l’intenció d’arribar a la gent. A més d’aturtats de Barcelona ciutat van venir companys d’Hospitalet, Vilanova, Olesa, Badalona, etc. En gran part l’assamblea d’aturats ha servit per treure el problema de l’àmbit privat i fer-lo col·lectiu, alhora que el fem visible a la resta de la societat. Tot i que en realitat va ser una primera presa de contacte, ja hem preparat properes accions. El dia 20 d’abril farem una concentració a la plaça Sant Jaume, que volem repetir cada dilluns. Per continuar teixint aquesta lluita ens tornem a trobar en assamblea el 14 d’abril a les mateixes cotxeres de Sants.

No cal dir que convidem a tothom a participar a les nostres assamblees i que demanem el suport de tots els moviments socials, sindicats, organitzacions i persones solidàries que vulguin, i que vinguin a les nostres mobilitzacions.

ASSAMBLEA D’ATURATS DE BARCELONA

G20: a súa axenda e a nosa

Josep Maria Antentas
Profesor de sociología da Universidade Autónoma de Barcelona
Esther Vivas

Centro de Estudos sobre Movementos Sociais (CEMS)-Universidade Pompeu Fabra

(Articulo publicado en Publico 07/04/09)

Se algo caracterizou ao recente cume do G20 en Londres é a grandilocuencia das declaracións dos seus protagonistas, empeñados en dar transcendencia histórica ás súas decisións e en buscar frases de impacto. Pero que hai detrás dos acordos anunciados e das políticas seguidas polos gobernos desde o estalido da crise? En palabras do respectado geógrafo David Harvey "o que están intentando facer é reinventar o mesmo sistema(...). O razoamento fundamental que se están expondo é, como podemos reconstituir o mesmo tipo de capitalismo que tivemos nos últimos trinta anos nunha forma lixeiramente máis regulada e benevolente?"

Os acordos do cume profundan as políticas ata agora adoptadas polos seus integrantes para facer fronte á situación. A declaración final mantén o compromiso do G20 coas bases do modelo de globalización neoliberal e as súas institucións. Reafírmase a necesidade de seguir impulsando a liberalización do comercio mundial e os investimentos no marco da Organización Mundial do Comercio (OMC) e de evitar medidas que limiten a circulación de capitais.

Sinálase a necesidade de dar un novo protagonismo ao Fondo Monetario Internacional (FMI) receptor da anunciada inxección de 500.000 millóns de dólares. Isto supón o enésimo intento de restablecer a credibilidade e as funcións dun dos símbolos e alicerces institucionais do actual modelo de globalización. Reforzar o rol do FMI, no ollo do furacán desde o seu nefasto papel na crise financeira asiática de 1997, é toda unha declaración de intencións.

No terreo do sistema financeiro os acordos anunciados están lonxe de supor cambios estruturais, a pesar do anuncio de máis medidas regulatorias e de control que buscan evitar os desmáns recentes. Os rescates a entidades financeiras continuarán como ata agora. A retórica e a presión contra os paraísos fiscais endurécese pero non se anuncian medidas concretas en dirección á súa desaparición efectiva. Tampouco hai propostas claras referentes á regulación dos salarios dos directivos das grandes empresas. Máis aló dalgunhas medidas que poidan paliar a indignación popular ante situacións escandalosas, o certo é que non se albisca ningún cambio substancial da dinámica que comportou a explosión por arriba das remuneracións dos altos cargos e o aumento espectacular do diferencial entre os seus salarios e os dos traballadores medios.

En definitiva, como sinalan Eric Toussaint e Damien Millet, membros do Comité pola Anulación da Débeda do Terceiro Mundo (CADTM), os acordos do cume representan ?un pequeno retoque de pintura nun planeta en ruínas (...). O G20 vixiará para que se preserve o esencial da lóxica neoliberal. Os principios son de novo apontoados, aínda que o seu fracaso estea claro?.

O sentido das políticas dos principais gobernos do mundo é claro: facer pagar o custo da crise aos sectores populares e intentar apontoar o modelo actual con tímidas reformas que aseguren a súa viabilidade. Fronte a iso é necesario expor outra axenda portadora dunha lóxica de ruptura coa actual orde de cousas. Cambiar o mundo de base, como reza a coñecida estrofa da Internacional, aparece hoxe como máis necesario que nunca. A declaración da asemblea dos movementos sociais aprobada no pasado Foro Social Mundial de Belém traza o que poden ser as liñas mestras dunha axenda alternativa de saída á crise sistémica contemporánea: Temos que loitar, impulsando a máis ampla mobilización popular, por unha serie de medidas urxentes como: a nacionalización da banca sen indemnización e baixo control social; redución do tempo de traballo sen redución do salario; medidas para garantir a soberanía alimentaria e enerxética; pór fin ás guerras, retirar as tropas de ocupación e desmantelar as bases militares estranxeiras; recoñecer a soberanía e autonomía dos pobos, garantindo o dereito á autodeterminación; garantir o dereito á terra, territorio, traballo, educación e saúde para todas e todos; democratizar os medios de comunicación e de coñecemento.

É o momento de profundar e radicalizar as alternativas, no sentido de ir á raíz dos problemas, de apuntar cara ao ?núcleo duro? do actual sistema económico, e non de conformarse con retoques cosméticos, a ?moralización? do capitalismo ou, simplemente, a domesticación das súas ?excesos? neoliberais. Así quedou patente nas demandas das manifestacións celebradas en Londres e en todo o mundo no marco da Semana de Acción Global acordada en Belém.

Aínda que Gordon Brown afirmase en vésperas do cume entender a mensaxe dos manifestantes en Londres, en realidade entre as políticas do G20 e as demandas expresadas nas mobilizacións enfróntanse dúas lóxicas irreconciliables. En palabras de Daniel Bensaïd: ?A do beneficio a calquera prezo, o cálculo egoísta, a propiedade privada, a desigualdade, a competencia de todos contra todos, e a do servizo público, os bens comúns da humanidade, a apropiación social, a igualdade e a solidariedade?. Para nós a elección é clara.

ENCONTRO SINDICAL DE SOLIDARIEDADE CON CUBA

Terá lugar na Habana como parte dos actos polo Primeiro de Maio



Evelio Tellería Alfaro



Máis de medio milleiro de sindicalistas estranxeiros asistirán ao Encontro de Solidariedade con Cuba que se efectuará no Palacio de Convencións da Habana, o próximo 2 de maio.

A cita celébrase como parte dos festexos polo día do proletariado mundial e estará dedicada aos 70 anos da fundación da Central de Traballadores de Cuba (CTC) e ao aniversario 50 do advenimento da Revolución Cubana, segundo informou Raimundo Navarro, integrante do Secretariado da central obreira.

Entre as personalidades que confirmaron a súa presenza atópanse George Mavrikus, secretario xeral da Federación Sindical Mundial (FSM); Brendan Barber, secretario xeral da Trade Union Congress (TUC), de Gran Bretaña; John Sutton, presidente da Unión Internacional de Sindicatos da Construción, e Dang Ngoc Tung, máximo representante da Confederación Xeral de Sindicato de Vietnam.

Navarro sinalou que ata o momento espérase a presenza de sindicalistas de máis de 50 organizacións de 24 países e como parte do evento realizarase un encontro con representantes de países integrados á Alternativa Bolivariana para as Américas (ALBA).

Crise capitalista e perspectivas do socialismo

Por: Narciso Isa Conde

Data de publicación: 10/04/09




A crise mundial do capitalismo é unha gran oportunidade para recompor, facer crecer a vontade do tránsito revolucionario ao socialismo e as forzas capaces de impulsalo, a pesar do enorme atraso nesta necesaria creación heroica.


Na nosa América, coa proposta socialista, co proxecto de sociedade socialista, pasou o mesmo que coa revolución:

-A súa necesidade ten bases reais na existencia do capitalismo, agora en crise maior; na cada vez máis dramática explotación, exclusión e empobrecimiento e na degradación moral e perversión institucional que xera a súa dominación.

-A súa posibilidade foi drasticamente negada polos efectos circunstanciais da caída da Unión Soviética e do chamado campo socialista e polo predominio temporal na conciencia colectiva da idea da imposibilidade de novas alternativas ao capitalismo realmente existente.

As penosas condicións de esixencia de pobos e a súa tendencia a agravarse e estenderse, nun sub-continente cunha longa tradición de loitas sociais, democráticas e patrióticas como América Latina e o Caribe, provocou novas modalidades de resistencia, protestas e rebeldías desde os suxeitos sociais mais golpeados, empobrecidos (ou en vía de empobrecerse), súper-explotados e excluídos; a pesar das disgregaciones e reesructuraciones sociais provocadas polo neoliberalismo.


A globalización neo-liberalizada, paso a paso e dor a dor, vén xerando a súa contrapartida socio-política e cultural nunha parte dos países recolonizados da nosa América, o que de aproveitarse podería ser máis contundente no porvir. As loitas sociais politízanse cada vez máis, mentres a conciencia anti-neoliberal comezou a crecer, a profundarse e potenciarse ao compás da resistencia. E esa conciencia anti-neoliberal favoreceu a conciencia antiimperialista e anticapitalista e as propostas alternativas en desenvolvemento.


O neoliberalismo foi a modalidade do capitalismo nas últimas décadas, a súa ideoloxía destes tempos; mentres os dramáticos resultados sociais do seu proceso de reestruturación nas últimas décadas marcaron a súa decadencia e forzaron aos propios ideólogos do capitalismo a falar dun ilusorio retorno a unha variante keynesiana, que igual comezou a exhibir a súa inconsistencia fronte á actual crise mundial.

Por iso, ademais, desde fai algúns anos estívose falando dun proxecto anti-neoliberal ou dunha sociedade pos-neoliberal, que opere como unha especie de ponte cara a unha sociedade poscapitalista. Perspectiva necesaria que agora terá que enfrontar os esforzos reciclaxe da orde capitalista mundial, co seu vórtice nos EEUU presidido por Barack Obama.

O auxe o pensamento contestatario, cruzou e acompañou -cruza e acompaña- as loitas contra a xa decadente orde capitalista neoliberal. ¡Acción e pensamento combinados!

Pensamento e acción, unha veces en paralelo, outras veces un detrás e outro diante, con desniveis e desproporcións significativas, ou con avances ascendente en ambas as vertentes. E así a outrora idea dominante da imposibilidade dos cambios e opcións alternativas, aínda que perdurou moitos anos, veu debilitandose; primeiro aos poucos e, logo, máis aceleradamente.

Certo que no século pasado o golpe ao ideal socialista fora contundente. Que a defensa do socialismo quedou reducida a sectores politicamente marxinais ou minoritarios. Pero de todas as maneiras perdurou, e iso foi de gran valor e indubidable transcendencia. E perdurou coas seguintes modalidades:

-A testemuñal, nostálxica do pasado, ancorada en gran medida no proxecto socialista fracasado e na interpretación dogmática do marxismo.

-A innovadora, de corte revolucionario, que implica a superación do chamado socialismo real e a renovación, recreación, e/ou recuperación da proposta socialista.


A primeira forma parte da crítica, do combate, da impugnación ao capitalismo neoliberal, pero non xera nin forza consistente nin proposta alternativa atractiva. É unha especie de semente que alimenta, pero non xermina.

A segunda, é outra cousa e por iso veu converténdose na negación do capitalismo realmente existente e na negación do ³socialismo² que se derrubou, aínda que aínda con serios déficit. É unha semente que alimenta e xermina, que potencia e inocula conciencia e organización ás xustas rebeldías e ás loitas espontáneas, aos combates clasistas e non estritamente clasistas da actualidade.

Un pensamento que se reproduciu do pequeno o grande, sen présa pero sen pausa, ata expandirse e multiplicarse. E ­sobre todo- que soubo diferenciarse daquel gran revés, comezando por falar da posibilidade dun socialismo diferente, distante e distinto esencialmente nos seus contidos e nas súas formas; insistindo en recrear o proxecto revolucionario, inspirándose en diversas fontes e novas reflexións xurdidas da crítica ao capitalismo actual e das novas e diversas rebeldías contra el: rebeldías de clase, etnias, xeracións, xéneros, dos defensores do ambiente, dos pobos orixinarios

E esa diferenciación incluíu intelixentemente a denominación da proposta de nova sociedade como novo socialismo ou socialismo do ou para o século XXI, agora propensa a crecer e desenvolverse dentro da grave crise que azouta a todo o sistema capitalista.

--

apoio aos Cinco

12 cartas de apoio á petición da defensa presentados á Corte Suprema de EE.UU. en apoio aos Cinco
Na historia xurídica de EE.UU. xamais fora elaborado tan elevado número de documentos de amigos da Corte (amicus curiae brief), en apoio á petición presentada pola defensa nun caso



De AIN



1.- ORGANIZACIÓNS E PERSOEIROS DE TODO O MUNDO SOLICITAN Á CORTE SUPREMA DE ESTADOS UNIDOS A REVISIÓN DO CASO DOS CINCO.

2.- DOCUMENTO DE AMIGOS DA CORTE DO Dr. NELSON P. VALDÉS, O Dr. GUILLERMO GRENIER, O Dr. FÉLIX MASUD-PILOTO, O Dr. JOSÉ A. COBAS, A Dra. LOURDES ARGÜELLES, O Dr. RUBÉN G. RUMBAUT, E O Dr. LOUIS PÉREZ EN APOIO AOS DEMANDANTES.

3.- DOCUMENTO DE AMIGOS DA CORTE DO CENTRO DE POLÍTICA INTERNACIONAL E DO CONSELLO DE ASUNTOS HEMISFÉRICOS EN APOIO Á PETICIÓN DE REVISIÓN.

4.- DOCUMENTO DOS AMIGOS DA CORTE , GREMIO NACIONAL DE AVOGADOS (NATIONAL LAWYERS GUILD) E CONFERENCIA NACIONAL DE AVOGADOS NEGROS (NATIONAL CONFERENCE OF BLACK LAWYERS) EN APOIO AOS DEMANDANTES.

5.- DOCUMENTO PRESENTADO POLO CENTRO DE ASISTENCIA XURÍDICA EN MATERIA DE DEREITOS CIVÍS DA FACULTADE DE DEREITO DA UNIVERSIDADE HOWARD NA SÚA CONDICIÓN DE AMIGO DA CORTE EN APOIO Á PETICIÓN DE REVISIÓN.

6.- DOCUMENTO AMIGOS DA CORTE CURIAE ASOCIACIÓN INTERNACIONAL DE AVOGADOS DEMOCRÁTICOS, ASOCIACIÓN AMERICANA DE XURISTAS, ASOCIACIÓN INDIA DE AVOGADOS, DROIT SOLIDARITE, SOCIEDADE HALDANE, ASOCIACIÓN ITALIANA DE AVOGADOS DEMOCRÁTICOS, ASOCIACIÓN DE AVOGADOS XAPONESES A FAVOR DA SOLIDARIEDADE INTERNACIONAL, UNIÓN NACIONAL DE AVOGADOS POPULARES DE FILIPINAS, ASOCIACIÓN PORTUGUESA DE AVOGADOS DEMOCRÁTICOS E REDE BELGA DE AVOGADOS POLO PROGRESO EN APOIO DOS DEMANDANTES.

7.- DOCUMENTO DOS AMIGOS DA CORTE (AMICI CURIAE) JOSÉ RAMOS-HORTA, WOLE SOYINKA, ADOLFO PÉREZ ESQUIVEL, NADINE GORDIMER, RIGOBERTA MENCHÚ, JOSÉ SARAMAGO, ZHORES ALFEROV, DARÍO FO, GUNTER GRASS, E MAIREAD CORRIGAN MAGUIRE EN RESPALDO Á PETICIÓN DE REVISIÓN.

8.- DOCUMENTO DE AMIGOS DA CORTE EN RESPALDO Á PETICION DE REVISIÓN DE SENTENZA PRESENTADO POLA FEDERACIÓN IBEROAMERICANA DO OMBUDSMAN; A ORDE DE AVOGADOS DE BRASIL; AS ASOCIACIÓNS DE AVOGADOS DE BÉLXICA; A ASOCIACIÓN DE AVOGADOS DE BERLÍN; A COMISIÓN DE DEREITOS HUMANOS DA ORDE DE AVOGADOS DE PORTUGAL; A FEDERACIÓN INTERNACIONAL DE DEREITOS HUMANOS; FEDERICO MAIOR ZARAGOZA (DIRECTOR XERAL DA UNESCO, 1987-1999); O XUÍZ JUAN GUZMÁN TAPIA DE CHILE; E ORGANIZACIÓNS DE DEREITOS HUMANOS, RELIXIOSAS E LEGAIS, PROFESORES DE DEREITO E AVOGADOS DE ARXENTINA, CHILE, COLOMBIA, ECUADOR, ALEMAÑA, XAPÓN, MÉXICO, PANAMÁ, PORTUGAL, ESPAÑA E O REINO UNIDO.

9.- DOCUMENTO DE AMIGO DA CORTE DO PROXECTO NACIONAL DE XURADOS EN APOIO AOS DEMANDANTES.

10.- DOCUMENTO DE AMIGOS DA CORTE (AMIGOS DA CORTE) EN RESPALDO Á PETICION DE REVISION PRESENTADO POLO INSTITUTO WILLIAM C. VELÁSQUEZ E A ASOCIACIÓN POLÍTICA MEXICANO-AMERICANA.

11.- DOCUMENTO DOS AMIGOS DA CORTE DA ASOCIACIÓN DE AVOGADOS DEFENSORES CRIMINALISTAS DA FLORIDA ­ CAPÍTULO DE MIAMI­ EN APOIO AOS DEMANDANTES.

12.- DOCUMENTO DE AMIGO DA CORTE DA ASOCIACIÓN NACIONAL DE AVOGADOS DEFENSORES CRIMINALISTAS DE ESTADOS UNIDOS EN APOIO A os DEMANDANTES.

VENEZUELA PROPON CONFERENCIA MUNDIAL SOBRE CRISE CAPITALISTA

Embajador de Venezuela en la ONU, Jorge Valero

ONU acoge propuesta venezolana y convoca una Conferencia Mundial sobre crisis capitalista

La Asamblea General aprobó por consenso este martes 7 de abril el Proyecto de Resolución en torno a Modalidades de la Conferencia de la ONU sobre la Crisis Financiera y Económica y su Impacto sobre el Desarrollo, que convocará a Presidentes y Jefes de Gobierno para el mes de junio y considerar soluciones a la crisis.


(Misión de Venezuela ante la ONU)

La República Bolivariana de Venezuela se congratuló por la convocatoria de una Conferencia de las Naciones Unidad para analizar con Jefes de Estado y de Gobierno de los 192 países miembros, el impacto de la actual crisis financiera y económica mundial, acogiendo una propuesta inicial presentada por Venezuela y posteriormente acogida por el G 77 y China.

Al convertirse en uno de los primeros líderes mundiales en elevar su preocupación por las dimensiones y las consecuencias de la crisis económica-financiera, el Presidente de la República Bolivariana de Venezuela Hugo Chávez, lanzó la propuesta sobre la necesidad de que las Naciones Unidas celebrara una Conferencia Mundial para debatir el tema, y en respuesta inmediata la Misión de Venezuela ante ese foro elaboró un proyecto de resolución que discutió en amplias consultas con los países del ALBA y con grupos regionales representados en la Organización, con el propósito de lograr un texto consensuado.

El Representante Permanente de la República Bolivariana de Venezuela ante las Naciones Unidas, Jorge Valero, al intervenir en el debate, lo calificó como "oportunidad única para discutir sobre el destino del mundo y los desafíos que se le presentan a la especie humana, pero sobre todo para denunciar las miserias e inviabilidad del capitalismo e impugnar el sistema económico y financiero que tan calamitosas consecuencias está produciendo a los pueblos, así como para abogar por la transformación estructural de la actual arquitectura financiera y económica mundial".

El Embajador de Venezuela acusó al Fondo Monetario Internacional y al Banco Mundial, junto con la Reserva Federal y el Departamento del Tesoro de la administración de George W. Bush de ser los principales responsables la actual crisis, cuyas terribles consecuencias, dijo, se traducen en el incremento la pobreza, el desempleo, el hambre y las inequidades sociales que afectan, principalmente, a los más vulnerables, tanto de los países en desarrollo, como de los mismos países del capitalismo desarrollado.
El Embajador Valero fustigó que como respuesta a la crisis se ha propuesto recapitalizar el FMI para consolidar el monopolio del crédito y mantener la vigencia de las condicionalidades con lo que, a su entender, se pretende fortalecer la globalización neoliberal y mantener la transferencia histórica de capitales desde el Sur hacia el Norte.

Recordó la posición expresada por el Presidente Hugo Chávez al referirse a los resultados de la Cumbre del G-20, recientemente celebrada, en la cual señaló: "Están colocando al FMI como el héroe salvador cuando ha sido el villano que ha hundido al mundo".
En su discurso ante la Asamblea General, el embajador Valero expuso el enfoque del Gobierno Revolucionario de Venezuela para alcanzar lo que considera un verdadero desarrollo humano a escala planetaria y enfrentar la crisis en la actual coyuntura. En este sentido precisó se debe romper con el monopolio del crédito que tienen los países del Norte y las instituciones de Bretton Woods y eliminar las condicionalidades que el FMI le ha impuesto a los países en desarrollo.

De la misma manera subrayó la necesidad de fortalecer los bancos regionales, tales como el Banco del Sur, el Banco del ALBA y la posible creación de un Banco de la OPEP, como insistió Venezuela en la reciente Cumbre de Países Árabes y Suramericanos.
Señaló que se deben crear acuerdos monetarios regionales y monedas regionales y dijo que los países del ALBA avanzan hacia la conformación del Sucre. Recordó que Venezuela propone la creación del Petro, como moneda de intercambio entre los países petroleros, y que hay progresos en otras zonas geográficas: Chang Mai en el Sudeste Asiático, en África, en países árabes, que deben ser tomados en cuenta.

También consideró que se deben "regionalizar las reservas monetarias, incluyendo la posibilidad de emitir Derechos Especiales de Giro regionales y eliminar el carácter del dólar como moneda de reserva e impedir que voraces intereses imperiales continúen estafando al mundo, financiando su déficit con la impresión de billetes. Debemos quitarnos el yugo del dólar", proclamó.
Durante el discurso el representante venezolano enfatizó, a tono con lo planteada por el Presidente Chávez, que "nuevas alternativas para el desarrollo y felicidad de los pueblos, están planteadas. En ese marco, se erige en el porvenir la alternativa del socialismo humanista del siglo XXI, que propicie la liberación de la humanidad y de la naturaleza".

http://www.vtv.gob.ve/noticias-econ%C3%B3micas/16667

o xusto: rescatar ao traballador

Esta crisis es también una oportunidad para emprender la derrota del capitalismo como sistema económico y político, sostienen representantes del sindicalismo clasista

Orlando Ruiz Ruiz

trabajadores.cu

Cuando en Londres un infecundo debate enfrentaba en la recién concluida Cumbre del G-20 a quienes ostentan el mayor poder económico planetario, en la ciudad mexicana de Morelia se materializaba otro análisis en torno a la crisis, esta vez entre representantes del movimiento obrero de Latinoamérica, reunidos en el primer Encuentro Unitario del Sindicalismo de la región.

En un diálogo muy diferente al que propugnó la inyección de un billón de dólares al desacreditado Fondo Monetario Internacional como remedio de males para el caos económico mundial, los convocados a esta cita sindical ‹entre ellos representantes obreros de Norteamérica‹ debatieron estrategias para evitar con acciones concretas que las consecuencias de la debacle caigan sobre los hombros de los trabajadores.

Según la definición plasmada en un documento expuesto por la Secretaría América de la Federación

Sindical Mundial (FSM) en el encuentro, los líderes de las grandes potencias imperialistas acaban de imponer a través de sus acuerdos, remedios fútiles que no combaten al sistema ni persiguen devolver al hombre que trabaja su estabilidad, seguridad e integridad.

³En este enfoque, la reunión del Grupo de los 20 impulsó reformas que no renuncian al compromiso con los principios del libre mercado, ni cuestionan las facultades de las instituciones financieras. Las soluciones son concebidas, como ha sido históricamente, para que sean los trabajadores, las grandes masas de hombres y mujeres que integran los sectores desposeídos los que carguen con las consecuencias², expresa el citado texto.

La caída de los precios de las materias primas, el encarecimiento del crédito, la retirada de capitales, la contracción de la producción industrial y los despidos que ejecutan a mansalva las transnacionales, entre ellas la Anved en Perú, fueron expuestas como muestras de la repercusión de la crisis en la región.

Al reflexionar sobre un informe de la Organización Internacional del Trabajo, donde se anticipa que la crisis financiera global dejará por lo menos 51 millones más de desempleados, el encuentro sindical de Morelia denunció cómo tal vaticinio es aprovechado para someter a los trabajadores a renunciar a sus derechos, bajo la amenaza de cesantía, a la vez que se propicia que admitan prolongar la jornada laboral, recargar sus labores y aceptar condiciones impropias de trabajo para ³salvar la empresa y evitar despidos².

La FSM denunció durante los debates cómo en el contexto de la crisis es cada vez más patente la ofensiva antisindical con cuestionamientos y ataques a la legitimidad de las organizaciones obreras, la violación del fuero sindical, el despido de líderes insobornables, la negativa a tratar los pliegos de reivindicaciones en la negociación colectiva y la criminalización de las protestas y acciones en defensa de los derechos del trabajador.

Es evidente que la respuesta política del capitalismo en medio de la situación agónica que vive como sistema está dirigida también a debilitar los sindicatos y destruir la unidad del movimiento obrero.

En Morelia se fue en busca de un objetivo fundamental, abordar los problemas que afectan a los trabajadores con una visión orientada a concebir un plan de acción eficaz, que conduzca a la recuperación de la capacidad de lucha de las masas obreras y del dinamismo y representatividad en la actuación sindical.

Para los representantes del sindicalismo clasista, el único camino acertado, en medio del caos económico que vive el mundo, es interpretar la crisis como una oportunidad para vigorizar las luchas de los trabajadores, articulando las reivindicaciones laborales con las estrategias políticas, en alianza con los movimientos sociales y agentes de cambio que se dinamizaron durante el enfrentamiento a la globalización neoliberal.

En tal sentido el secretario para las Américas de la FSM, Ramón Cardona Nuevo, expresó: ³Está comenzando una nueva historia, una nueva época. El movimiento sindical no puede ser un mero espectador de la voluntad de avanzar hacia una sociedad mejor; no, por el contrario, debe ser un firme y activo impulsor de esa decisión².

.

PARTIDO COMUNISTA DE BOLIVIA

O FASCISMO E As URNAS

Marcos Domich

Guerra avisada non mata mouros reza o dito español. Pero no caso boliviano habería que dicir: guerra avisada mata pobres e orixinarios. É que recordando setembro do ano pasado - os asaltos, a masacre de Pando, o vandalismo de clara tinguidura racista e cuño político fascista, practicado sobre todo polas "unións xuvenís", instigadas e sostidas polos prefectos da "media lúa" e os mal chamados comités cívicos non hai onde perderse. Se se repasa a historia nacional, desde a Revolución de Abril, pasando polos gobernos militares patrióticos de Ovando e Torres e o goberno da UDP son archicoñecidas as accións do escuadrismo fascista. Desde os ?camisas brancas? da Falanxe, ata os camisas negras aparecidos recentemente no Oriente, todos aplican os mesmos manuais subversivos, mentres os seus inspiradores recitan o mesmo libreto, apenas remocicado nos nomes e un que outro detalle do momento. A historia non cambia se botamos unha mirada máis aló das nosas fronteiras tanto en Latinoamérica como no mundo. Na década do 70 non houbo unha "Triple A?"(Alianza Anticomunista Arxentina)? Non houbo unha ?Patria e Liberdade? pinochetista? Seica se pode esquecer en Nicaragua, en Colombia, en Venezuela aos ?contras?, os ?paramilitares das AUC? e os ?escuálidos?.

Poderiamos encher cuartillas con antigos e novos casos europeos. Tomaremos un recente. Os medios apenas se se referiron ao que pasou o último domingo en Moldavia. Nesta república ex soviética gañou as eleccións o Partido Comunista. Obtivo o 50% dos votos, gañando 60 de 101 escanos do seu parlamento. Non necesita alianzas para elixir ao sucesor de Vladimir Vorodin, o actual presidente comunista. As eleccións foron cualificadas como "correctas e democráticas" por misións de observadores europeos. Con todo, os muchachotes da ?Mocidade Anticomunista Moldava? (JAM), pedindo a anulación das eleccións por fraudulentas, organizaron tumultos que desbordando á policía ocuparon recintos oficiais: o parlamento e a residencia presidencial no centro de Kishiniov. esnaquizaron todos os vidros e incendiaron os mobles. Ao pechar estas liñas o presidente Voronin afirmou que a situación está controlada e, sentíndose seguro, mandou a recontar os votos. Os tres partidos perdidosos distanciáronse hipócritamente das accións da JAM. Un detalle impactante é que nos edificios ocupados a JAM izóu as bandeiras de Romania e da Unión europea. Hai un claro matiz separatista rusófobo e prol romanés e europeo occidental, trazo característico da tríada ideolóxica do fascismo.

Non se parece isto ao que xa pasou en Bolivia o ano anterior? Absolutamente. O pretexto agora é o "padrón contaminado". En decembro a dereita sufrirá unha tunda máis. Por iso o seu horror ás eleccións. Por iso mesmo buscarán pretextos e poden lanzarse ás aventuras golpistas, á guerra civil separatista ou ao magnicidio.

É ineludible tomar medidas. Durmir cun ollo aberto e facer unha gran operación de rectificacións, de consolidación do voto e sobre todo de rescate das clases medias cun programa claro e unha condución unida e sen tacha.

A UNIDADE E A LOITA ARMADA E POLÍTICA DARANNOS A VICTORIA

La unidad y la lucha armada y política, nos darán la victoria

Afirma Hawatmeh, secretario general del Frente Democrático para la Liberación de Palestina

Nayef Hawatmeh, secretario general del Frente Democrático para la Liberación

de Palestina. Foto: José Raúl Rodríguez Robleda.

Juan Dufflar Amel

trabajadores.cu

Con iniciales y emotivas palabras de gratitud por la militante solidaridad del pueblo de Cuba, de Fidel y de Raúl con la causa palestina, Nayef Hawatmeh, secretario general del Frente Democrático para la Liberación de Palestina, aseveró que para lograr la victoria contra el ocupante israelí, todas las fuerzas políticas deben poner fin a las divisiones palestinas e interárabes y construir un sólido frente unido.

En el acto conmemorativo del aniversario 40 de la constitución del FDLP, celebrado en la Casas de La Amistad, el veterano combatiente palestino enfatizó que para poner fin el cruento conflicto israelo-palestino se requiere el cumplimiento de las Resoluciones de Naciones Unidas, consolidar la unidad y mantener la resistencia, ³ lo que conducirá a la constitución de un Estado palestino independiente, con Jerusalén oriental como capital, la libertad de miles de presos palestinos y el retorno de los millones de refugiados de la diáspora.²

³Tan pronto se constituya el Estado palestino habrá que levantar un gran monumento a la solidaridad cubana², reafirmó Hawatmeh y demandó de la nueva Administración norteamericana levantar el bloqueo y liberar a los Cinco patriotas injustamente prisioneros en cárceles de Estados Unidos.

Seguidamente, condecoró con la Orden del Mártir, de manera póstuma, a Sergio Corrieri, quien durante varios años presidió el ICAP; y a Kenia Serrano, su actual presidenta, con la Orden de Jerusalén, máximos galardones que otorga esa organización política y de la resistencia palestina.

A su vez, el secretario general del FDLP recibió el Diploma de Honor, conferido por la Unión Árabe de Cuba, en reconocimiento a su inclaudicable lucha por la libertad, independencia y soberanía de su amada Patria.

La presidenta del ICAP, Kenia Serrano, expresó que la humanidad tiene aún con el pueblo palestino porque han transcurrido más de sesenta años desde que les fueron arrebatados sus derechos inalienables a constituirse en un país libre y soberano en las tierras que desde los tiempos bíblicos ocupaban u nunca han abandonado.

Condenó las agresiones israelíes contra el noble pueblo árabe, y de manera especial la realizada contra la Franja de Gaza, que dejó un saldo de más de mil 500 muertos y 5 mil heridos entre la población palestino y enormes pérdidas materiales.

³Hoy, dijo, nos reunimos para honrar a una de las fuerzas políticas más veteranas, definida ideológicamente en el campo de la izquierda, y poseedora, además, de un prestigioso y respetado liderazgo, que la ha acompañado desde sus orígenes².

Presidieron esta actividad, además, Jorge Martí Martínez, jefe del Departamento de Relaciones Internacionales del Comité Central; el vicecanciller Marcos Rodríguez y el viceministro de Comercio Exterior e Inversión Extranjera, Ramón Ripio, y numerosos representantes del Cuerpo Diplomático e instituciones cubanas.

Al término del combativo acto, Hawatmeh ofreció una conferencia de prensa en la que reiteró la necesidad de la unidad de todas las fuerzas palestinas para hacer frente al ocupante y la represión sionista, en los momentos en que en Israel se ha constituido un gobierno de ultraderecha encabezado por Benjamín Netayanhu, que se ha negado insistentemente a la paz y a la constitución de un Estado palestino independiente.

ENXUICEMOS AS POLITICAS ECONOMICAS NEOLIBERAIS

COORDINADORA ANDINA DE ORGANIZACIONES INDÍGENAS – CAOI Bolivia, Ecuador, Perú, Colombia, Chile, Argentina Enjuiciemos las políticas económicas neoliberales CAIO saluda condena a ex dictador Alberto Fujimori, culpable no solo de asesinatos colectivos sino también de genocidio cultural y crímenes ambientales Roma.- “En el Perú no necesitamos más dictaduras ni políticas duras. Saludamos la condena al ex dictador Alberto Fujimori Fujimori, quien debe ser juzgado también por las políticas económicas que significaron un genocidio cultural y crímenes contra el medio ambiente”, expresó en esta ciudad Miguel Palacín Quispe, Coordinador General de la CAOI, al conocer el fallo de la Corte Especial que juzgó al ex gobernante peruano. Consideró saludable que Fujimori haya sido juzgado por los asesinatos selectivos perpetrados durante su mandato (1990-2000), en particular desde el golpe de Estado del 5 de abril de 1992. Pero recordó que fue este régimen el que impuso dictatorialmente el neoliberalismo en el Perú, abriendo las puertas sin control alguno a las industrias extractivas, en especial la minería, lo que significó el arrasamiento de los derechos de los pueblos indígenas amparados en instrumentos internacionales (territorio, autonomía, consulta y consentimiento previo e informado, entre otros) y graves crímenes contra la naturaleza (contaminación de agua, aire y suelos, desaparición de la agricultura y ganadería como fuentes de vida, etc.). “Por todo esto –concluyó- debemos exigir un juicio político por la imposición del modelo neoliberal”. Misión Diplomática Miguel Palacín Quispe parte hoy desde Roma a Munich, como parte de la Misión Diplomática Indígena que la CAOI cumple en Europa. Durante su estancia en la capital italiana, los dirigentes indígenas sostuvieron reuniones con la Comisión de Derechos Humanos del senado italiano y organizaciones de la sociedad civil. En estas reuniones pusieron énfasis en la criminalización del ejercicio de derechos de los pueblos indígenas en la Región Andina, sobre todo en Colombia, Chile y Perú, para que sea considerada en el proceso de negociación del TLC con la Unión Europea; denunciaron los impactos de la Iniciativa para la Integración de la Infraestructura Regional Suramericana (IIRSA) sobre las comunidades y la naturaleza; comprometieron participaciones en la IV Cumbre Continental de Pueblos y Nacionalidades Indígenas del Abya Yala (Puno, Perú, 27 al 31 de mayo) y fueron invitados a estar presentes durante la próxima reunión del G-8 que se realizará en Italia en julio de este año. Roma. 07 de abril de 2009 Miguel Palacín Quispe Coordinador General CAOI Sitio web: www.minkandina.org ------------------- www.aler.org Perú: Alberto Fujimori condenado a 25 años de cárcel
	Cobertura Especial de CNR
	La Sala Penal Especial de Corte Suprema de Justicia que juzga al ex dictador Alberto Fujimori, por crímenes de lesa humanidad, estableció una sentencia de 25 años de cárcel para Fujimori. La defensa del ex dictador ya anunció que van a apelar.

Protestas contra Obama en Istambul e Ankara

Martes 7 de abril de 2009


A visita do Presidente de EEUU Barack Obama a Turquía foi contestada con manifestacións en Istambul e Ankara.

sol (NEWS DESK) Tivo lugar unha manifestación de protesta pola visita do Presidente de EEUU Barack Obama, que chegou a Istambul onte á noite. Na manifestación de Istambul, organizada polo Partido Comunista de Turquía (TKP) na Estación de Autobuses de Taksim, declarouse que un aspecto importante da visita é negociar os "soldados baratos" de Turquía, e a visita de Obama reforzará a dependencia de Turquía do imperialismo de EEUU.


Os membros do TKP, que iniciaron a manifestación na organización de Beyoglu ás 12:30, portaban unha pancarta na que se lía "Obama, colle a Tayyip e largádevos", e corearon consígnas "Este país perténcenos, abaixo o imperialismo", "Únete á filas contra Obam, "Fethullah é gratis para quen compran a Tayyip" e "Iankis a casa".

"O noso pobo non debe delegar a solución dos seus problemas no imperialismo"

Tras a chegada dos manifestantes á Estación de Autobuses de Taksim fíxose unha declaración de prensa. Nesa declaración, Erkan Bas, presidente do TKP, recordou que todas as forzas burguesas, principalmente o goberno, fixeron o posible para presentar a chegada de Barack Obama a Ankara onte como ?unha festa e un canto de salvación?. Ao salientar que o TKP avisa principalmente ao pobo contra esta mentira, Erkan Bas dixo que ?ningun dos problemas do noso país pode resolverse por medio da intervención ou a manipulación do imperialismo. Só o noso pobo pode resolver os problemas do noso país, incluíndo aqueles causados polo propio imperialismo. Calquera que diga "vou resolver os vosos problemas" ao pobo de Turquía, mente.

"Obama está dando pasos para reforzar a dependencia"


Bas declarou que o pobo pode atopar solucións aos seus problemas unicamente organizándose e confiando na súa propia forza, e engadiu que presentar a Obama ao pobo como unha esperanza e un libertador é un símbolo de impotencia. Bas dixo que "todos os partidos burgueses, tanto no goberno como na oposición, son incapaces de crear unha alternativa distinta a ter un país completamente dependente". Recalcando que a maioría dos problemas de Turquía débense á dependencia do imperialismo, Bas engadiu "o TKP protesta pola visita de Obama ao noso país xa que vemos que se trata dun paso no fortalecemento desta dependencia. Os Estados Unidos son unha das forzas imperialistas máis importantes do mundo".

Os soldados máis baratos do mundo están en Turquía


Bas afirmou que o imperialismo é unha organización baseada na ocupación e a guerra. "Non necesitamos remontarnos moi atrás na historia ou acudir a rexións afastadas. Recordemos o que ocorreu nos países veciños, en Iugoslavia e Afganistán, na última década. Iraq aínda está invadido por EEUU", dixo Bas. Erkan Bas tamén sinalou que o apoio máis importante á permanente agresión israelí procede do imperialismo de EEUU. Bas subliñou que os EEUU elixiron unha nova administración para aplicar os seus novos plans, e que Obama, que foi posto á fronte desa administración, será quen aplique esas mesmas misións. Ao declarar que a visita de Obama a Turquía exemplifica este proceso, Bas dixo que o aspecto máis importante desta visita é o feito de que Turquía é o país cos ?soldados máis baratos? do mundo. A razón principal pola que Turquía é visitada por Obama en primeiro lugar, o que é glorificado polos colaboradores, é este feito, e inmediatamente tras expresar isto deberiamos tamén sinalar que a rápida realización dos seus plans na nosa rexión é unha prioridade principal da nova administración de EEUU".


Debemos organizarnos contra o imperialismo


Bas declarou que o TKP avisa ao pobo destes acontecementos e dixo "se o sangue da nosa mocidade foi posta na mesa de negociación, se os fillos dos pobres traballadores van ser enviados á guerra polos intereses dos EEUU, os que defenden a paz e a fraternidad deben fortalecer a súa forza organizada". Bas sinalou que a única vía para a salvación de Turquía é a loita contra o imperialismo e pola independencia, e engadiu "o noso pobo debe confiar na súa propia forza e organizarse para avanzar por esta vía. Todos os acordos feitos co imperialismo deben ser feitos cachizas, todas as bases militares de EEUU no noso país deben pecharse e a OTAN debería ser disolta". A manifestación finalizou tras a declaración de prensa.

Presidente do CC do Partido Comunista de Bohemia e Moravia

Declaración de Vojtech Filip,

Presidente do CC do Partido Comunista de Bohemia e Moravia

e Jiri Mastálka, Vicepresidente do CC do PCBM

Sobre os últimos acontecementos en Moldavia

Con gran pesar seguimos os acontecementos que tiveron lugar en Moldavia tras as eleccións parlamentarias democráticas, nas que os comunistas lograron unha ampla maioría. participaron 3000 observadores de varios países así como do Parlamento Europeo que non atoparon ningunha violación dos estándares electorais europeos.


Debemos condenar firmemente os actos vandálicos nas rúas, a ocupación do edificio do Parlamento e da Presidencia, o saqueo e os incendios apoiados tanto polo nacionalismo como polo anticomunismo máis primitivo. Apoiamos e apreciamos enormemente a prudente posición do Presidente Vladimir Voronin, que respondeu á situación de forma política e non disparando contra o Parlamento, como desafortunadamente fixo Boris Yeltsin fai algún tempo. Tanto a violencia como a devastación nas rúas de Chisinau representan ataques á democracia, así como un ataque impropio á vontade dos cidadáns, que se foi demostrada nunhas eleccións libres e democráticas. Non hai moitos países nos que un partido político no goberno gañe tres veces seguidas cun apoio do 50 por cento. O pobo aprecia o progreso acadado durante o período de goberno comunista, e tamén aprecia a mellora das súas vidas e dos niveis de vida.


O feito de que estas violentas protestas non atopen apoio máis que en Moldavia demostra que xurdiron artificialmente e que foron apoiadas por quen viven do recordo das revolucións de cores dos anos do Presidente Bush.


Facemos un chamamento á opinión pública checa a unirse a nós nesta condena da violencia e do ataque á democracia. Chamamos ao Primeiro Ministro do Goberno checo, que é presidente de turno da Unión Europea, para que utilice todas as vías posibles para que o intento de dar a volta ao resultado destas eleccións democráticas sexa firmemente condenado pola Unión Europea.


Praga, 8 de abril de 2009

Evo Morales esixirá a Estados Unidos levantar o bloqueo a Cuba

O presidente boliviano, Evo Morales, anunciou este mércores que presentará un proxecto a Estados Unidos demandando a suspensión inmediata do bloqueo económico a Cuba.



A presentación realizarase durante o quinto Cume das Américas, que terá lugar en Trinidad e Tobago a partir do 17 de abril.

O mandatario buscará a conciliación dos países que integran a Alternativa Bolivariana para as Américas (Alba) e dos países do Caribe.

Os presidentes destes países reuniranse o 15 de abril en Venezuela. O obxectivo é acordar unha proposta para presentar como bloque no Cume.

Morales realizou o anuncio un día despois de que a Organización dos Estados Americanos (OEA) descartase aprobar unha mención sobre Cuba no Cume das Américas.

O presidente sinalou que o bloqueo que sofre a illa fai 46 anos non permitiu o desenvolvemento do país e causou unha perda económica de 95 mil millóns de dólares.

Morales dixo que "todos os países de América apoian a Cuba". E agregou que falar do tema é "incómodo para os sectores máis conservadores do continente, pero que para os sectores realmente progresistas sería moi incómodo e irresponsable non falar". (PÚLSAR)

SOLIDARIEDADE COA FOLGA DE FAME ENCABEZADA POLO COMPAÑEIRO EVO MORAlES, PRESIDENTE DE BOLIVIA.

Os Socialistas Allendistas chilenos solidarizamos coa folga de fame que encabeza o compañeiro Evo Morales, Presidente de Bolivia xunto a un conxunto amplo de dirixentes de organizacións sociais e políticas en defensa do lexitimo dereito a unha maior participación política dos pobos orixinarios e do pobo de Bolivia, consagrado na nova Constitución maioritaria e activamente asumida polo pobo boliviano a través da súa Asemblea Constituínte.

O xesto e loita asumido por Evo Morales e o pobo boliviano para que sexa aprobada sen dilacións a Lei de Reforma Electoral Transitoria, conta con toda a admiración e solidariedade dos socialistas allendistas e da esquerda chilena.

A loita do pobo Boliviano encabezado polo compañeiro Evo morales é tamén o noso combate por unha sociedade verdadeiramente democrática, participativa e socialista.

Os socialistas allendistas comprometidos coa unidade da esquerda chilena para a construción dunha alternativa antineoliberal na nosa patria, reafirmamos a nosa solidariedade coa loita do pobo boliviano e o noso compromiso de traballar activamente na integración dos nosos pobos e nacións.

Santiago, 10 de abril de 2009.





Esteban Silva Cuadra, coordinador internacional Socialistas Allendistas

Coordinador internacional Campaña presidencial do cro Jorge Arrate

www.socialismoallendista.blogspot.com

MOLDAVIA, FASCISMO E DEMAGOXIA ANTICOMUNISTA

Últimas noticias sobre o golpe reaccionario contra o lexítimo goberno do Partido Comunista de Moldavia, grazas a civilizacionsocialista.blogspot.com
Urxe a solidariedade co PCM
Saúde!
::::::::::::::.

xoves, abril 09, 2009
Entre fascistas anda o xogo.
É tamén propietario do club de fútbol Dacia.
O maior empresario de Moldavia financia os disturbios
00:11h. do Xoves, 9 de abril.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjho5JghQ8l8XG9PktKT7d3AKykC9AgNwsosPYcCUvaUgUKgnmVO8qJbFrTZFesbhnCSzAWgpG9V4R-Z39XyBsePzhePD4uv66N7mf65wGHtAqZgqjC8si1Topsts749M9w8COLS1i86A_d/s320/aett.bmp
Fascistas romaneses xunto a fascistas españois

a republica.es

"Coñecemos aos protagonistas destes feitos, parte deles xa abandonaron o territorio moldavo, como Gabriel Stati, que fuxiu en tres vehículos blindados acompañado de dez gardacostas", dixo o presidente, quen é tamén o líder dos comunistas moldavos.

As protestas en Chisinau comezaron o luns pasado, tras o anuncio de que o gobernante Partido Comunista obtivo nos comicios do domingo o control da Cámara e podía formar Goberno e elixir ao presidente do país, o que en Moldavia é prerrogativa dos deputados.

A oposición denunciou unha fraude e chamou aos seus partidarios a manifestarse na capital, pero as protestas dexeneraron en violentos choques coa Policía e o saqueo da sede do Parlamento e a residencia presidencial.

Voronin, acusou hoxe a Romanía de estar detrás dos violentos sucesos, que cualificou de ?intento de golpe de estado?, impuxo un réxime de visados co país veciño e declarou persoa non grata ao embaixador romanés en Chisinau.

Gabriel Stati -empresario, propietario do club de fútbol Dacia, segundo da Liga moldava, e presidente da Asociación Nacional de Artes Marciais "Voevod"- é o home máis rico de Moldavia, considerada polo Banco Mundial o país máis pobre de Europa, segundo informa desde Chisinau a axencia rusa Interfax.

A compañía Ascom, creada fai quince anos polo seu pai, Anatoli Stati, dedícase á extracción de petróleo e gas e, ata 2000, explorou xacementos de hidrocarburos en Turkmenistán para posteriormente tamén empezar a traballar en Kazajistán.

Con todo, nos últimos anos as relacións da familia Stati co presidente moldavo empeoraron e na prensa apareceron denuncias de que o empresario financiaba ao opositor Partido Liberal, do alcalde de Chisinau, Dorin Chirtoaca, e varios medios.

O ano pasado, a Policía intentou deter a Gabriel Stati baixo a acusación de participar en desordes durante un partido de fútbol, tras o cal o consorcio Ascom denunciou ser obxecto de persecución por parte das autoridades e trasladou a Romanía os seus negocios e a administración dos mesmos, deixando en Chisinau un número limitado de xerentes.

Anatoli Stati reside desde fai tempo en Romanía e non visita Moldavia desde hai ano e medio, mentres que o seu fillo permaneceu ata a semana pasada en Chisinau, onde dous días antes dos comicios pediu votar aos "partidos de tendencias democráticas", en alusión aos detractores dos comunistas.

Segundo Interfax, hoxe en Chisinau circularon rumores de que nos disturbios participaron representantes da Asociación de Artes Marciais Voevod, pero esta publicou en internet un desmentido no que condenou os "pogromos e actos de vandalismo" en Chisinau.

O nacionalismo contrarrevolucionario rumanófilo que expuña a unión artificial de Rumanìa e Moldavia foi sepultado. Os comunistas gañan porque o Pobo traballador moldavo quere a unión cos pobos soviéticos nun clima de fraternidade e de rexeitamento ao imperialismo euro gringo en crise que non achegou senón miseria, guerras civís, colonización e dor aos pobos soviéticos. É necesario que o novo goberno moldavo recoñeza os dereitos nacionais do irmán pobo da República Moldovana de Pridnestrovie que se mantén fiel ao espírito soviético. Esta victoría ten que estimular aos antimperialistas, prosoviéticos e prorrusos de Ucraína, á oposición antifascista de Xeorxia, á orientación prosoviética de Belarús, á posición prorrusa de Kirguistán, á esquerda de Taxikistán. O desafio de todos eses pobos é reconstruír a Unión e botar aos bandidos e criminais imperialistas que xa mostraron o seu rostro asasino, a última vez na guerra do monicreque Sajashvili contra o heroico pobo de Osetia do Sur.

Probouse que membros do partido nazi Noua Dreapta participaron nos disturbios. Do mesmo xeito que outros grupos marxinais fascistas europeos contan cun desproporcionado financiamento para o número que son. O fascismo e o capital son dúas caras da mesma moeda, como as cadeas e o látigo dos esclavistas son as ferramentas imprescindibles da burguesía para exercer a súa dominación sobre a clase obreira. O que non saben é que a xustiza revolucionaria non se detén ante nada.

¡¡¡Gloria eterna á URSS!!!

¡¡¡¡Viva Moldavia antimperialista e prosoviética!!!!

¡¡¡¡Viva Pridnestrovie bastión da Paz e do Socialismo amiga indestructible do pobo moldavo!!!!

::::::::::::::


mércores, abril 08, 2009
Comunicado do nPCR sobre a situación actual da República de Moldavia

npcrNovo Partido Comunista Romanés (nPCR)


O Novo Partido Comunista Romanés e a asociación ?Scânteia? declaran o seu desacordo cos últimos actos violentos que están ocorrendo en Chisinau, a capital da República de Moldavia, organizados pola oposición anticomunista como resposta aos resultados das ultímas eleccións e piden a repetición destas.

Consideramos que baixo o pretexto de ?fraude nas eleccións? , sen confirmar de feito, polos supervisores internacionais , estase intentando organizar un golpe de forza segundo o modelo dos de Xeorxia do 2003 e Ucraína do ano 2004, para destituír ao presidente, ao goberno e ao parlamento , elixidos de forma democrática para instaurar un réxime prol-occidental alleo ás aspiracións da maioría do pobo da república, independentemente da súa nacionalidade.

Estamos en contra da violencia e consideramos que a vontade da maioría do electorado moldavo debe ser respectada e máis cando as forzas supostamente democráticas sempre acentuaron tanto o respectar a vontade da maioría. Estamos en contra dos que intentan crear, tanto en Moldavia como en Romanía, un estado de tensión prolongado, que só pode servir aos elementos extremistas, chovinistas, anti-rusos e prol-occidentais, interesados non só en debilitar a situación interna dos dous países senón en crear tamén un clima de hostilidade con Rusia, que pode ter consecuencias catastróficas non só para a paz destas dúas rexións, senón para a paz mundial.

O aumento destas tensións étnicas e xeopolíticas son o ultímo que necesitan as grandes masas dos nosos países e do mundo enteiro, tendo en conta a crise económica e financeira aguda na que a humanidade entrou, da que os responsables non son os comunistas ou Voronin, senón os representantes do mesmo bloque político que desexa "a extensión face o Leste".

¡A demagoxia anticomunista non é a solución para a presente crise!

PARTIDO COMUNISTA DE MOLDAVIA

As reclamacións para realizar novas eleccións en Moldavia son infundadas (Sergey Lavrov, Xefe do Ministerio do Interior de Rusia). 8/04/09

A oposición de Moldavia, descontenta cos resultados do 5 de abril nos cales gañou o Partido Comunista presidido polo presidente Vladimir Voronin, realizou o pasado martes as accións de protesta, nas cales soou a reclamación de realizar novas eleccións. As protestas convertéronse en desordes rueiras na sua capital Chisinau. Os participantes da desorde arruinaron os edificios do parlamento e da administración presidencial, nos cales resultaron feridos ao redor de 100 policias.

"Estamos moi preocupados co que está pasando en Moldavia. Espero que a situación estará pronto baixo control. As reclamacións sobre novas eleccións e as que se refiren a revisión dos resultados das eleccións celebradas són totalmente infundadas, tendo en conta que todos os observadores internacionais, chegaron á mesma conclusión de que ditas eleccións celebráronse en total acordo ás normas de dereito, de democracia e que estaban ben organizadas ", dixo Lavrov este mércores 8 de abril en conferencia de prensa en Moscova, despois do discurso co Xefe de MID (Ministerio de Asuntos Interiores) de Eslovenia Samuel Zbogar.

Segundo as palabras do dirixente do MID de Rusia, o que pasou na capital de Moldavia, " Non ten ningún fundamento e non pode ser xustificado ". Tamén engadiu que hai que deter calquera intento de revogar resolución en Moldavia. "O que pasou onte, non pode ser xustificado. Os organizadores, os xefes desas accións recibiron severas acusacións por parte de Rusia e por parte doutros países europeos. Primordialmente non só é importante falar sobre o que pasou, senón tamén tomar medidas para cortar todo tipo de intentos de desestabilizar o proceso democrático en Moldavia", dixo Lavrov.

"Vostedes viron, baixo que tipo de pancartas, baixo cales bandeiras, se realizáron aqueles feitos, por iso espero, que sacasen conclusións correctas, tamén na Unión Europa " engadiu Lavrov.


As forzas de seguridade tomaron o control en Chisinau (Valeri Gurbulia, Fiscal Xeral de Moldavia). 8/04/09

As forzas de seguridade tomaron baixo control a capital Chisinau, onde onte a oposición organizou protestas contra os resultados das eleccións parlamentarias provocando desordes de masas e violencia nas rúas" dixo Valeri Gurbulia.

"Pola noite foron detidos por forzas de seguridade os saqueadores, os cales roubaron en edificios do Parlamento e da Administración Presidencial ? dixo sen mencionar a cantidade concreta de detidos ?.

No centro de Chisinau chegaron máis forzas policiais, que tomaron o control dos edificios destruídos. Tomouse baixo estreita vixilancia edificios gobernamentais e a Televisión nacional.

Abríronse dilixencias xudiciais contra varios vándalos. O luns, a oposición reuniu, segundo os servizos especiais de 2´5 a 4 mil persoas. O martes xa eran 5000 mil. Algúns dos manifestantes reclamaron non só a nulidade das eleccións, sinon tamén a unión con Romanía. chegaron ao centro de Chisinau con bandeiras romanesas gritando "somos romaneses ! ". Logo subiron por encima do edificio da administración presidencial para pór a bandeira romanesa. O martes empezaron os disturbios.

O presidente Voronin chamou, ao sucedido o martes en Chisinau , como un intento de tomar o poder e prometeu defender o país destes desertores.

Os representantes dos países da Unión Europea, USA, Rusia, Comisión Europea, Consello Europeo, chamaron a que os manifestantes deixen os disturbios e a violencia, recoñecendo os resultados das eleccións.


Estados Unidos contra violencia en República de Moldavia . 8/04/09

O goberno dos EEUU chama aos manifestantes do centro de Chisinau a deixar as accións violentas e resolver as súas diferenzas pacíficamente, segundo comunicación oficial da Embaixada de EEUU.

"Estados Unidos apenase pola violencia que tivo lugar en Chisinau e que levou a lesións, danos materiais e posibles perdas de vidas humanas. Nós diriximos a todos os participantes desta manifestación, a petición de deixar as accións violentas e resolver as súas diferenzas pacíficamente. Nós chamamos aos poderes gobernamentais a ser pacientes " segundo a Embaixada americana.

"Cidadáns do goberno democrático teñen o dereito a reunirse e expresar as súas propias opinións por unha vía pacífica. Nós chamamos a todos os cidadáns de Moldavia a cooperar e solucionar as súas diferenzas de forma pacífica" comenta a Embaixada dos EEUU de Moldavia.

Os disturbios organizados na capital moldava foron xulgados pola Unión Europea, Consello Europeo e a misión da OSCE en Moldavia.

"Algúns poden quedar descontentos cos resultados pero aceptar a derrota é parte do progreso democrático. En referencia aos disturbios hai que solucionalos nos xulgados e non na rúa", comentou Ferry Davis, Secretario Xeral do Consello Europeo, engadindo que o Consello Europeo condena os disturbios provocados.

Tradución de Sergei Vlasenko. 8/04/09

Web do Partido Comunista de Moldavia : www.pcrm.md

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

> Por todo o pais pasaron os mitines coa condenacion da tentativa do golpe de estado na Moldova

> "Respectados concidadáns, non permitan aos canallas usalo e os vosos fillos, como o arma para a defensa de propios intereses! Os seus nenos son mais caros que Urekjana e Filata", - coa afectividade explicable, dirixiuse estes dias aos paisanos Primar (?) as aldeas Holerkan Tudor Tanasev.
>
>
>
> Coa chamada aos compatriotas, non tomar parte nas medidas ilegais que perturban a orde que corren os perigos as vidas e as saúdes das persoas, actuaron hoxe os representantes das colectividades laborais e as organizacións sociais da region Chadyr-Lungsky. Os habitantes de Komrata que tomaron parte no mitin na defensa do regimen constitucional e a independencia da Republica Moldova, declaran categoricamente que "o pobo de Gagauzii non permitira nunca que un grupo dos politicastros fascistoides usurpe o poder no pais para facer a nosa Moldova pola provincia de Romania veciña". Entre as paixóns, culpables da excitacion, na capital os habitantes de Kumarachi chaman a Vladimir Filata, Alejandro Tenase, Dorina Kirtoake, Mihaja Gimpu, o Serafin Urekjana e os seus complices.

Necesitamos unha nova Internet?

John Markoff

2009-04-06





Comentario de Cubadebate:



The New York Times confirmou recentemente o que estivemos alertando desde fai meses: Estados Unidos ten practicamente lista unha nova Internet, que funcionará paralelamente á que hoxe coñecemos e que terminará substituíndoa. Un proxecto coñecido co nome de "Clean Slate" (borrón e conta nova).

A Fundación Nacional para a Ciencia financiou con cifras millonarias unha rede experimental coñecida como Contorna Mundial para a Innovacións de Redes (Global Environment for Network Innovations GENI), co apoio de varias universidades, o Departamento de Defensa e mesmo a Unión Europea, que apoiou as investigación cun programa coñecido como Investigación e Experimentación Futura de Internet (Future Internet Research and Experimentation, FIRE).

A nova rede funcionaría paralela á Internet actual e substituiríaa logo, ou quizais algúns aspectos da investigación aplicaríanse a unha reestruturación da arquitectura existente. Isto significaría un golpe mortal ás economías máis débiles, ás voces alternativas ao modelo hexémonico e ao principio de neutralidade en Internet, oposta a unha rede de dobre standard: unha para os ricos e outra para os pobres.

Se Estados Unidos impón unha nova arquitectura na Internet, haberá que prepararse para os negociados que se producirían entre os desenvolvedores e as transnacionais aliadas, que imporían a censura, a manipulación dos programas e o monopolio dos servizos informáticos e de navegación na Rede. Un golpe mortal, tamén, ao software libre e á soberanía tecnolóxica.


A continuación reproducimos o artigo publicado o pasado 15 de febreiro en The New York Times.




Artigo publicado orixinalmente en inglés por The New York Times, o 15 de febreiro de 2009


Traducido especialmente para Cubadebate por Damaris Garzón



Fai duas decadas, un estudante de 23 anos de idade da Universidade de Cornell desarmou a rede de Internet por medio dun simple programa de software que pasou a velocidade asombrosa de computadora a computadora, bloqueando a entón minúscula rede no espazo dunhas poucas horas.

O programa deseñouse para ser un ³Kilroy Was Here² (Kilroy estivo aqui) dixital, un fungo cibernetico que se pasearía discretamente pola rede. Con todo, un erro de programación converteuno nun precursor da chegada dun ciberespazo máis incerto, convertindoo máis nun reflexo do caos e conflito reinantes no mundo físico que nun refuxio utópico dos mesmos.

Desde entón, a situación volveuse moito peor.

Coma se isto non fose suficiente, hai unha crenza cada vez maior entre enxeñeiros e expertos en seguridade referente á escurridiza natureza da seguridade e privacidade en Internet. Chegouse a considerar que o único xeito de solucionar este problema é comezando de novo.

Aínda se debate a forma que a nova Internet podería tomar, pero unha alternativa sería, efectivamente, crear unha ³comunidade pechada² na cal os usuarios trocasen o seu anonimato e certas liberdades a cambio de seguridade. Actualmente esa é a situación existente para moitos usuarios de Internet empregados por empresas ou gobernos. A medida que redes novas e máis seguras aparecen, a Internet actual podería terminar sendo a ³mal veciñanza² do ciberespazo, o cal un entraría baixo a súa propia responsabilidade e en cal un debería manterse vixiante.

³A menos que esteamos dispostos a reformularnos a Internet de hoxe², afirma o enxeñeiro de Stanford Nick McKeown, quen está envolvido na creación dunha nova Internet, ³simplemente estamos á espera dunha serie de catástrofes públicas².

Das mesmas estívose cerca o pasado ano, cando un programa de software destrutivo, aparentemente esparexido por unha banda criminal de Europa do Leste, apareceu bruscamente tras eludir as máis fortes ciber-defensas do mundo. Coñecido como Conficker, rapidamente infectou a máis de 12 millóns de computadoras, destruíndo todo canto encontrou ao seu paso, desde o sistema informático dun hospital á rede informática do Exército francés.

Unha nova versión do programa coñecida como Conficker B foi posta en circulación en febreiro despois de que os equipos de seguridade inutilizaran a capacidade destrutiva do orixinal. Conficker segue sendo unha bomba de reloxería. Pero pase o que pase, Conficker demostrou que Internet continúa sendo moi vulnerable a un ataque coordinado.

"Se buscásemos un Pearl Harbor dixital, agora mesmo temos aos barcos xaponeses dirixíndose en multitude cara a nós no horizonte!", afirma Rick Wesson, director executivo de Support Intelligence, unha empresa de asesoría informática.

Os deseñadores orixinais de Internet nunca previron que chegaría un día en que a rede que crearan soportaría todas as comunicacións e o comercio do mundo. Prestóuselle pouca atención á seguridade.

"En moitos aspectos probablemente esteamos peor que hai 20 anos, porque se dedicou todo o diñeiro a pór parches ao actual problema en lugar de investir en redeseñar a nosa infraestrutura" opina Eugene Spafford, director executivo do Centro para a Educación e Investigación sobre Garantías e Seguridade da Información da Universidade de Purdue, en Indiana, e pioneiro na investigación sobre seguridade en Internet.

A pesar de existir unha próspera industria de seguridade informática mundial que se espera que alcance os 62.000 millóns de euros en ingresos o próximo ano, e de que en 2002 o propio Microsoft empezase a intentar mellorar a seguridade dos seus programas, a seguridade en Internet segue deteriorándose.

mesmo as redes militares mellor pertrechadas demostraron ser vulnerables. En novembro, o mando militar de EE UU a cargo das guerras de Iraq e Afganistán descubriu que as súas redes informáticas foran infectadas con programas que poderían permitir unha espionaxe devastadora.

Esa é a razón pola cal científicos armados con dólares federais para investigación e que traballan en colaboración co sector están intentando descifrar cal é o mellor xeito de volver empezar. En Stanford, onde se deseñaron os protocolos de software para a Internet orixinal, os investigadores están creando un sistema que faga posible deslizar desapercibidamente unha rede máis avanzada baixo a Internet actual. A finais de verán empezará a funcionar en oito universidades.

A idea é construír unha nova Internet moito máis segura e capaz de soportar unha nova xeración de aplicacións de Internet aínda non inventadas.

O proxecto Clean Slate [Borrón e conta nova] de Stanford proporcionará aos deseñadores de equipos e programas informáticos unha serie de ferramentas para facer das características de seguridade unha parte máis integral da rede.

Unha rede máis segura implicará, case con total seguridade, menos anonimato e privacidade. É probable que ese sexa o gran sacrificio que teñan que facer os deseñadores da próxima Internet. Pero demostrar a identidade probablemente seguirá sendo extraordinariamente difícil nun mundo no que resulta tan sinxelo entrar no computador de alguén desde o outro lado do mundo.

Mentres iso siga sendo así, construír un sistema completamente fiable continuará sendo practicamente imposible.



Artigo orixinal en The New York Times: Do We Need a New Internet? - NYTimes.com

A MTV contra a abstención xuvenil

GARA

Martxelo Díaz Xornalista
A MTV contra a abstención xuvenil

A Comisión Europea non tivo mellor idea para evitar a presumiblemente elevada abstención xuvenil nas eleccións ao Parlamento Europeo convocadas para o próximo mes de xuño que contratar á MTV, a televisión da música de consumo, para que realice unha campaña promocional. Para iso gastaranse, en tempos de crises, case dous millóns de euros.
Segundo os datos feitos públicos pola comisario de Comunicación, Margot Wallström, espérase que a abstención entre os mozos de entre 18 e 24 anos alcance o 77%, superando notablemente o 50% que se rexistrou nos comicios de 2004.
Parece que aos xerifaltes da Comisión Europea non se lles ocorreu que o feito de que os mozos vexan as institucións europeas e ás súas burócratas como algo alleo a eles débese a razóns profundas, como o seu afastamento da cidadanía, polo que non será fácil maquillar o problema con videoclips de musiquiña pegadiza cun fondo azul rodeado de estreliñas en círculo. A opacidade das actuacións da UE é percibida pola cidadanía como un conxunto de burócratas que elaboran normas que regulan as súas vidas con disposicións absurdas. E en caso de dúbida, sempre optan polo capital.
Tampouco se lles ocorreu pensar que moitos dos mozos desa idade identifican Europa co proceso de Bolonia, que lles foi imposto sen a súa participación para avanzar na mercantilización e privatización dos estudos universitarios e que provocou mobilizacións nas rúas.
Outro dos aspectos que tampouco tiveron en conta na Comisión Europea é que os estados membros da UE varren para casa para tentar eliminar a presenza dos pobos da Vella Europa en Estrasburgo. O Estado español impón un distrito estatal único para impedir (ou dificultar) que vascos, cataláns ou galegos teñan voz propia. Se a isto lle engadímos que, como se prevé, o Tribunal Supremo español volverá a ilegalizar a candidatura da esquerda abertzale... Así como van votar?

MAIS DE MIL FOLGUISTAS EN BOLIVIA, CON EVO

Más de mil huelguistas en Bolivia exigen ley electoral

La Paz, 10 abr (PL) Más de mil bolivianos hacen hoy huelga de hambre para exigir a legisladores opositores abandonar su postura radical, en aras de aprobar la ley electoral establecida en la Constitución.

En todo el país tenemos personas incorporadas a dicha medida de presión, incluso en Argentina hay un grupo ejecutándola, explicó a la prensa el máximo directivo de la Coordinadora Nacional por el Cambio, Fidel Surco.


De acuerdo con el ejecutivo, se reportan al menos 30 piquetes adheridos a la acción iniciada esta mañana en Palacio de Gobierno.


Alrededor de las 10:00, hora local, el presidente Evo Morales y 13 dirigentes sociales, entre ellos el propio Surco y el líder obrero Pedro Montes, se declararon en huelga de hambre para rechazar el boicot opositor a la norma que garantizará las elecciones generales del próximo 6 de diciembre.


A pesar del tiempo transcurrido y de las casi 30 horas de debates, continúa sin aparecer el consenso en el Congreso.


Cuando todo sugería un acercamiento entre el Movimiento al Socialismo y los contrarios al gobierno, sectores radicales de estos últimos optaron por abandonar el Hemiciclo.


El padrón electoral y la cantidad de curules indígenas en el futuro Parlamento centran la polémica oficialismo-oposición.


Los huelguistas Montes y Surco aprovecharon su breve intercambio con periodistas para pedir a los opositores el regreso a la mesa de concertación.

lac/wmr PL-2

"Se a solidariedade é un delito, pedimos que nos condenen por este delito",

Miles de persoas manifestáronse en 80 cidades de Francia para protestar por unha normativa que ameaza con 5 anos de cárcere e unha multa de 30.000 euros a quen axuden aos inmigrantes en situación de ilegalidade, unha disposición que foi xa bautizada co nome de "delito de solidariedade".

As protestas responden ao chamado de preto de 40 organizacións de axuda aos e as inmigrantes que se atopan en Francia.

"Se a solidariedade é un delito, pedimos que nos condenen por este delito", sinalaban as pancartas dos manifestantes en París, Marsella, Estrasburgo e outras 80 cidades francesas, nas cales as onG organizadoras da protesta congregaron a miles de persoas para denunciar a norma.

De acordo coa convocatoria, cinco mil 500 persoas deben presentarse como prisioneiras para denunciar unha emenda do Goberno que prevé deter en 2010 igual número delas se son solidarias cos indocumentados.

Esta medida insérese nunha lei de máis de 60 anos que refire o artigo L 622-1 do código de entrada e estancia de estranxeiros en Francia.

A partir do mesmo castígase con cinco anos de cárcere e 30 mil euros de multa a quen por axuda directa ou indirecta facilite a entrada, circulación ou a residencia ilegal a un ?sen papeis?.

O Ministro de Inmigración, Eric Besson, dixo onte que os obxectivos de condena só se refiren ás ?persoas que participan activamente en tráfico de clandestinos?.

Os particulares ou voluntarios que se limitaron ?a acoller, acompañar ou albergar a estes grupos non serán perseguidos", expresou. Con todo, as asociacións dubidan que a emenda non se estenda aos que axuden ou sexan solidarios.

O obxecto da polémica é un artigo do código que regula a entrada e residencia dos estranxeiros en Francia, concretamente o L622-1, que contempla penas de prisión e multas para "calquera persoa que, con axuda directa ou indirecta, facilite ou intentado facilitar a entrada, circulación ou estancia irregular dun estranxeiro en Francia".

Evo Morales inicia unha folga de fame para esixir ao Congreso de Bolivia que aprobe a lei electoral

* O presidente quere convocar comicios xerais o 6 de decembro
e aplicar a nova Constitución

A PAZ
O presidente de Bolivia, Evo Morales, declarouse en folga de fame
xunto aos movementos sociais que o apoian para esixir ao Congreso
Nacional a aprobación da lei electoral necesaria para convocar os
comicios xerais do 6 de decembro.

O Congreso Nacional de Bolivia celebra desde o mércores unha maratoniana
sesión para intentar aprobar un polémico réxime electoral transitorio
establecido na nova Constitución que mantén enfrontados ao Goberno e
á oposición.

Morales e varios dirixentes sindicais anunciaron o inicio da folga
de fame nunha rolda de prensa nun salón do Palacio de Goberno onde se instalou o grupo de folguistas.

Parlamentarios neoliberais

A medida foi apoiada por dirixentes da Central Obreira Boliviana
(COB), o Consello Nacional polo Cambio (Conalcam) e a Confederación
Sindical de Traballadores Campesiños, encabezadas por sindicalistas afíns a Morales..


O mandatario asegura que sente obrigado a asumir esta medida fronte á
"neglixencia dun grupo de parlamentarios neoliberais" que impide a
aprobación da lei electoral.

Cota de escanos para os indíxenas

A oposición argumentou que o proxecto de lei tal como o expon o
Executivo dá vantaxe á reelección de Morales para un novo mandato. O
Goberno e a oposición discrepan sobre a cota de escanos que debe
outorgarse exclusivamente aos pobos indíxenas, sobre a habilitación do
voto dos bolivianos no exterior e sobre o padrón electoral.

O gobernante di que esta folga de fame representa un esforzo dos
sindicalistas para posibilitar as eleccións e a aplicación da nova
Constitución promulgada en febreiro pasado.

A OTAN celebra 60 anos atrapada en Afganistán

O XORNAL
Once oenegués uníronse para denunciar que moitas das operacións
militares levadas a cabo en Afganistán caracterízanse por "un uso
desmedido da forza". Este grupo, no que están entidades como Oxfam ou
Save the Children, elaborou un informe titulado Atrapado no conflito
onde se insta á OTAN e ás forzas internacionais desprazadas a que
cambien o seu xeito de actuar no país asiático.

No 2008, rexistráronse 2.100 vítimas civís, un 30% máis que o
ano anterior. Os talibán foron os responsables do 55% das mortes. No entanto,
existe unha preocupación crecente polos mortos civís nos
ataques aéreos lanzados polas forzas internacionais, que causaron 552
vítimas, un 70% máis que no 2007, segundo as oenegués. "A pesar de que se deron pasos para reducir as baixas civís e fixéronse varias chamadas á
moderación, demasiadas operacións encabezadas polas tropas estranxeiras
fan un uso desmedido da forza, provocan mortes e causan graves danos
nas propiedades dos afgáns", subliña.

As oenegués advirten que desta forma só se conségue anoxar á
poboación afgá e aumentar o seu resentimento. Estas organizacións propón
normas estritas para regular os ataques aéreos, especialmente os
nocturnos, así como as operacións que levan a cabo os corpos
especiais. Tamén denuncian que as indemnizacións aos familiares son de xeito evidente
insuficientes.

65 ou 78 horas semanais?!!!!

Directiva europea: Parlamento e Gobernos da UE en desacordo sobre se deben ser 65 ou 78 horas semanais
¡Discuten sobre se a xornada semanal máxima ha de ser de 65 ou 78 horas! Cando, ante o enorme e crecente desemprego, o urxente é a xornada laboral máxima de 35 horas sen recorte salarial.


Sen perspectivas de acordo sobre a directiva das 65 horas semanais
A Eurocámara e os Gobernos non logran achegar posturas
03-04-2009 - Os representantes da Eurocámara e dos Gobernos da UE non lograron onte á noite achegar posturas sobre a norma que amplía a xornada laboral a 65 horas semanais tras unha rolda maratoniana de negociacións que se prolongou durante 10 horas e terminou ás 4:30 da madrugada, o que fai case imposible chegar a un acordo antes de que venza o prazo o próximo 28 de abril, segundo fontes parlamentarias.

Se para esa data non se logrou un compromiso, decaerá a directiva das 65 horas e seguirá en vigor a normativa vixente, que fixa unha xornada laboral de 48 horas semanais pero que contempla a posibilidade de excepcións ('opt-out'). Estas excepcións, na práctica, permiten traballar ata 78 horas semanais, segundo os cálculos do Consello.

O principal punto de desacordo segue sendo se se manteñen estas excepcións, ampliando a xornada laboral ata 65 horas, como piden os Vinte e sete liderados por Reino Unido, ou se se suprime o 'opt-out' logo dun período de transición, como esixe o Parlamento. España apoia a postura da Eurocámara.

Durante a última rolda negociadora, a Comisión presentou unha nova proposta de compromiso que incluía unha cláusula de revisión, pero foi rexeitada polos representantes da Eurocámara porque non establecía ningún prazo para a desaparición do 'opt-out'. "Queremos que se impoña un límite temporal ao 'opt-out'. Podemos discutir a súa duración, pero este límite non pode quedar fóra da directiva", dixo a principal negociadora do Parlamento, a socialista alemá Mechtild Rothe.

Resaltou que a Eurocámara quere un acordo pero "non a calquera prezo" e reclamou unha nova sesión de negociacións formais de conciliación para os días 20 e 21 de abril. Con todo, a presidencia checa non aceptou esta petición e pediu que continúen os contactos informais e que só se convoque unha reunión do comité de conciliación cando estea claro que haberá un acordo.

"Se o Parlamento desexa verdadeiramente mellorar a situación dos traballadores, debería reconsiderar a súa posición de firmeza. En caso contrario, provocará o fracaso total das negociacións", dixo o ministro checo de Traballo, Petr Necas, nun comunicado. Insistiu que 15 dos 27 países da UE utilizan o 'opt-out' e considérano un "instrumento importante" para resolver problemas en sectores onde hai gardas regulares (como a sanidade ou os bombeiros) e para flexibilizar o tempo de traballo.

"Quero crer que aínda hai algunha esperanza de que cheguemos a un acordo, pero esa esperanza é moi pequena", afirmou o ministro checo.

Pola súa banda, o comisario de Emprego, Vladimir Spidla, lamentou que nin o Parlamento nin o Consello se movesen das súas posicións para atopar un compromiso. "Espero que ambas as partes reflexionen sobre a situación. O non acordo non é unha solución a longo prazo como saben ben as dúas partes", explicou.

Tampouco se chegou a un acordo sobre o tratamento que hai que dar ás gardas médicas, a outra gran cuestión que regula a directiva. Mentres que o Parlamento esixe que se consideren como tempo de traballo, os 27 non aceptan aínda esta formulación e piden que se faga unha distinción entre a parte das gardas activa e a inactiva (por exemplo, cando un médico dorme nun hospital).

Se finalmente a iniciativa das 65 horas decae, o máis probable é que a Comisión presente unha nova norma que regule exclusivamente a cuestión das gardas médicas, que resulta problemática para a maioría dos Estados membros e sobre a que hai máis posibilidades de acordo, e deixe fora a cuestión do 'opt-out', segundo informaron fontes comunitarias.

Europa Press