sexta-feira, 30 de janeiro de 2009

VENEZUELA.COÑECE A ENMENDA!

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

SI A LA ENMIENDA

CONSTITUCIONAL 2009

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

Objetivo

Dar a conocer a las comunidades los fundamentos constitucionales y los beneficios socio políticos que se obtendrá con la aprobación de la Enmienda Constitucional en los Artículos 160, 162, 174, 192 y 230 de la Constitución , referido a la reelección de los gobernadores (as), legisladores (as) nacionales y estadales, alcaldes (esas) y del presidente o presidenta.

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

Definiciones

  • Enmienda (Art. 340 CRBV)

Tiene por objeto revisar parcialmente la constitución y la sustitución de una o varias de sus normas que modifiquen su estructura y sus principios fundamentales.

  • Constituyente

  • Reforma

Redacción de una nueva constitución por una asamblea constituyente elegida por el pueblo como depositario del poder constituyente originario.

Es un recurso constitucional que tiene por objeto adicionar o modificar uno o varios artículos de la constitución sin alterar su estructura.

Ejemplo:

Mi familia va de paseo solo a la playa.

Enmienda: Mi familia va de paseo a la playa y al río.

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

ENMIENDA PROPUESTA

  • Artículo 230 Vigente
  • El periodo presidencial es de seis años. El presidente de la República puede ser reelegido o reelegida de inmediato y por una sola vez y para un nuevo periodo.

  • Artículo 230 Propuesto
  • El periodo presidencial es de seis años. El Presidente o Presidenta de la República puede ser reelegido o reelegida.

ARTICULOS PROPUESTOS

ARTICULOS VIGENTES

  • Artículo 160 Vigente
  • El gobernador o gobernadora será elegido o elegida por un periodo de cuatro años por mayoría de las personas que voten. El gobernador o gobernadora podrá ser reelegido o reelegida, de inmediato y por una sola vez, para un nuevo periodo.

  • Artículo 160 Propuesto
  • El gobernador o gobernadora será elegido o elegida por un periodo de cuatro años por mayoría de las personas que voten. El gobernador o gobernadora podrá ser reelegido o reelegida.

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

ENMIENDA PROPUESTA

  • Artículo 162 Vigente
  • Los legisladores y legisladoras estadales serán elegidos o elegidas por un periodo de cuatro años, pudiendo ser reelegidos o reelegidas por dos periodos consecutivos como máximo.

ARTICULOS PROPUESTOS

ARTICULOS VIGENTES

  • Artículo 174 Vigente
  • El alcalde o alcaldesa será elegido o elegida por un periodo de cuatro años por mayoría de las personas que votan, y podrá ser reelegido o reelegida, de inmediato y por una sola ves, para un nuevo periodo.

  • Artículo 162 Propuesto
  • Los legisladores y legisladoras estadales serán elegidos o elegidas por un periodo de cuatro años, pudiendo ser reelegidos o reelegidas.

  • Artículo 174 Propuesto
  • El alcalde o alcaldesa será elegido o elegida por un periodo de cuatro años por mayoría de las personas que votan, y podrá ser reelegido o reelegida.

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

ENMIENDA PROPUESTA

ARTICULOS PROPUESTOS

ARTICULOS VIGENTES

  • Artículo 192 Vigente
  • Los diputados o diputadas a la asamblea nacional durarán cinco años en el ejercicio de sus funciones, pudiendo ser reelegidos o reelegidas por dos periodos consecutivos como máximo.

  • Artículo 192 Propuesto
  • Los diputados o diputadas a la asamblea nacional durarán cinco años en el ejercicio de sus funciones, pudiendo ser reelegidos o reelegidas.

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

Beneficios Socio Políticos de la Enmienda

  • Garantía de continuidad de los programas, proyectos y misiones sociales.
  • Fortalecimiento del poder comunal a través de los consejos comunales.
  • Garantía de la continuidad del Plan Nacional Simón Bolívar.
  • Garantía de no volver a ser nunca más una colonia de ningun centro de poder.
  • Garantía de que el Poder siempre resida en el pueblo.

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

Maneras para proceder a la Enmienda

(Art. 341 CRBV)

  • Del 15% de los electores y electoras inscritas en el registro civil y electoral.
  • Del 30% de los integrantes de la Asamblea Nacional. (*)
  • Del presidente o presidenta de la República en consejo de ministros.

(*) Se activó la segunda opción con el apoyo contundente del pueblo.

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

Criterios de la Oposición ante la Enmienda Propuesta

La propuesta es

inconstitucional.

La propuesta esta fundamentada en los artículos 340 y 341 de la CBRV

No se puede someter nuevamente la reforma que fue rechazada

No es una reforma, es una enmienda

El presidente quiere eternizarse en el poder

El pueblo es quien decide quien será el presidente o presidenta a través de la reelección.

La enmienda propone reelección indefinida

La enmienda propone el derecho de postulación consecutiva del presidente o presidenta en ejercicio.

La enmienda rompe el principio de alternabilidad

El principio de alternabilidad está contenido en las elecciones mismas

Mentiras de la Oposición

Respuestas del Pueblo

GERENCIA DE EMPRESAS DE PROPIEDAD SOCIAL

Porqué apoyamos

la Enmienda

Garantizar el Poder

del Pueblo

Por el futuro de

nuestras familias

y las generaciones

futuras

Por la soberanía

Petrolera y

tecnológica

Continuidad de las

Misiones Sociales

Por la Paz

Democracia

participativa

y protagónica

verdadera

Mejor Calidad

de Vida

Consolidación del

Socialismo

Por nuestro

comandante

terça-feira, 20 de janeiro de 2009

SOLICITUDE DE EXPULSIÓN DO EMBAIXADOR DE ISRAEL EN ESPAÑA


S O L I C I T U D D E E X P U L S I Ó N D E L

E M B A J A D O R D E I S R A E L D E E S P A Ñ A

Raphael Schutz Embajador de Israel en España


Carta del coordinador de Izquierda Unida , Cayo Lara, al presidente del gobierno español sobre la masacre de Gaza.

Un Gobierno que ordena asesinar a un pueblo no debería tener embajador en esta España.

Sr. Presidente

Los Reyes Magos o Papa Noel han llegado con menos regalos que el pasado año a algún que otro millón de hogares de familias en nuestro país, pero que se sienten comparativamente afortunadas cuando conocen que en la franja de Gaza a más de 100 niños les han traído un modesto ataúd de madera y a otros centenares más les han traído dolorosas heridas y amputaciones de miembros de por vida, sin tan solo disponer de anestesia o calmantes para paliar su dolor por el bloqueo de la ayuda humanitaria que el Gobierno de Israel, el mismo que ordena los asesinatos, impone a una población horrorizada y aterrorizada, ante la pasividad de los gobernantes que tienen capacidad para haber parado la barbarie.

Estoy entre los que pensamos que ese no es el camino de la paz. Que la respuesta a los cohetes de Hamás, asesinando a más de 600 palestinos y miles de heridos con el bombardeo y la invasión de Gaza, es la semilla que hará germinar a otras 6.000 ó 60.000 personas dispuestas a tirar piedras contra los tanques, hacer cohetes caseros, buscar armas a quien se las quiera facilitar o, lo que es más inhumano, dramático e irracional, convertirse en bombas humanas contra otra población civil inocente para acabar con el invasor.

Estoy entre los que pensamos que aunque este cruel castigo a los palestinos le sirva para ganar las elecciones al ala más fascista de los responsables de Israel, han perdido la guerra global de la humanidad y están erosionando la solidaridad que históricamente tenemos con el pueblo judío ante el exterminio nazi. Hoy estamos con el pueblo judío que se horroriza y se opone a la acción de ese Gobierno enloquecido.

Sr. Presidente, su declaración y la acción de su Gobierno ante lo que ya se califica de genocidio, no es entendible ni aceptable. No se puede entender a estas alturas que anteponga en su declaración la seguridad del invasor a la dignidad del invadido. La dignidad de los segundos lleva 60 años violándose por los gobiernos de los primeros apoyados por EEUU y por una Europa que antepone los intereses comerciales a la Declaración Universal de Derechos Humanos. ¿Cómo se entiende, si no, el incumplimiento sistemático por Israel de todas las declaraciones de la ONU, de la propia convención de Ginebra o del más reciente Acuerdo Preferente de Asociación de la UE con el Estado hebreo en su disposición segunda?

Las declaraciones de buenas intenciones no bastan si no las acompañamos de hechos concretos que las respalden. Parar la invasión, la muerte y el sufrimiento del pueblo palestino es lo inmediato y lo urgente. Pedir que se levante el bloqueo para hacer llegar la ayuda humanitaria es urgentísimo, pero eso no nos lava la conciencia. El terror y el horror de ese millón y medio de personas en el campo de concentración en que han convertido la franja de Gaza probablemente hubiera sido evitable si desde la Comunidad Internacional no se hubiera sido tan permisivos con el lobby judío.

Entiendo, Sr. Presidente, que España debería haber liderado ya la propuesta de ruptura del Acuerdo de Asociación de la UE con Israel y que su embajador debería haber sido llamado a consulta para invitarle a abandonar España mientras persista el ataque y la invasión en Gaza. Un Gobierno que ordena asesinar a un pueblo no debería tener embajador en esta España, cuya ciudadanía asiste atónita y horrorizada ante la masacre que conocemos a pesar del bloqueo informativo impuesto por las autoridades de Israel. Los 600 millones de euros de la balanza comercial casi equilibrada que tenemos con Israel no justifican en modo alguno esa amistad de que Vd. habló con quienes violan tan dramáticamente los derechos humanos.

En nombre de IU, considero que no puede haber amistad con un Gobierno que práctica tan alto nivel de tiranía y que, afortunadamente, no representa el sentir de una parte importante de la sociedad israelí. Por todo ello, le pido fraternalmente que considere estas sugerencias y estudie urgentemente su puesta en práctica.

Mientras tanto, reciba un cordial saludo en este año que comienza tan dramáticamente.

¡Boicot a Israel ya!

Firma la Solicitud de expulsión del embajador de Israel de España en:

www.nosmeanylosdiariosdicenllueve.org/2009/01/solicitud-de-expulsion-del-embajador-de-israel-de-espana/#usermessagea

XENTILEZA DO: COSAL A CORUÑA

Resolución pública unitaria das Mocidades Comunistas europeas contra o ataque imperialista en Gaza.

As organizacións comunistas xuvenís europeas condenan rotundamente os bombardeos e a invasión terrestre israelí sobre a Franxa de Gaza, que xa provocou unha masacre entre o inocente pobo Palestino. Este bestial e sanguento ataque, que causou centenares de mortes e miles de feridos, non podería suceder sen o apoio e respaldo da OTAN, a Unión Europea e os Estados Unidos.



As forzas imperialistas están implementando un plan para un Novo Oriente Medio, que dea máis beneficios ás súas multinacionais, á conta de mortes, fame, sangue, pobreza e destrución.



Denunciamos o desafío e as declaracións hipócritas da Unión Europea que tratan de manter posicións de "equidistancia" e "imparcialidade", unha Unión Europea que recentemente mellorou as súas relacións oficiais co Estado de Israel, quizais para recompensar a súa matanza en Palestina. Ao mesmo tempo, a U.E. considera a maioría das expresións de resistencia palestina como "terrorismo".



Esta guerra de imperialista non é un asunto só dos palestinos. Esta guerra afecta a todos os pobos que loitan pola súa soberanía e autodeterminación.



Chamamos a todos os xóvenes de Europa, tanto traballadores mozos como estudantes de medias e universidades, a que expresen a súa solidariedade cos palestinos e o seu rexeitamento á guerra imperialista. Tamén chamamos a exercer calquera tipo de presión aos gobernos dos nosos países, para denunciar esta guerra imperialista.



Pedimos e promovemos todo tipo de iniciativas xuvenís de solidariedade activa e enérxica nos nosos países, para que a guerra imperialista na Franxa de Gaza sexa detida inmediatamente, as tropas israelís sexan retiradas, o fin inmediato do bloqueo, a demolición do Muro da Vergoña e o establecemento dun estado independente en Palestina, dentro das fronteiras de 1967 e con Xerusalén Este como o seu capital.

¡Palestina libre e independente!

Non hai ningunha paz duradeira baixo o capitalismo, só o camiño de construción de socialismo asegurará, á mocidade e aos pobos, un mundo de paz e solidariedade.



Colectivos de Xóvenes Comunistas-PCC, Catalunya (CJC)

Colectivos de Xóvenes Comunistas-PCPE, España (CJC)

COMAC, Bélxica

Mocidade Comunista de Austria (KJÖ)

Mocidade Comunista de Grecia (KNE)

Unión da Mocidades Comunistas, República Checa (KSM)

Unión da Mocidades Comunistas de España (UJCE)

Movemento dos Xóvenes Comunistas Franceses (MJCF)

Mocidade Comunista Poruguesa (JCP)

Unión da Mocidade Comunista Revolucionaria ? Bolxevique de Rusia (RKSM-B)

Unión da Mocidade Comunista, Gran Bretaña (YCL)

Liga da Mocidade Comunista, Xeorxia (YCL)

Mocidade do Partido Comunista de Turquía (E-TKP)

ASINA O MANIFESTO. ¡ CUBA NON ESTÁ SOA ¡

CUBA NON ESTA SOA


O 1 de Xaneiro de 1959, o pobo cubano comezaba o seu andar soberano e revolucionario.

Desde os primeiros anos o imperialismo norteamericano que non soportaba ter a 90 millas un pobo liberado das súas garras, deseñou e implementóu unha política de fustrigación, de inxerencia e de acoso e derribo utilizando todas as formas posibles: a invasión de Praia Girón en 1961 que supuxo a primeira derrota do imperialismo en América Latina; en 1962 un bloqueo político, comercial e financeiro que Cuba soporta desde fai 49 anos, continuos atentados terroristas tramados desde Miami, que ata o momento ocasionaron máis de 2.500 mortos e máis de 3.000 feridos, incursións aéreas e marítimas sobre territorio cubano, unha guerra bacteorolxica afectando a seguridade alimentaria e a saúde pública, ametrallamentos desde lanchas rápidas, a colocación de bombas en hoteis (nun dos cales foi asasinado un turista italiano) e lugares de lecer asasinando e sementando o terror. Intentos de asasinatos do seu Presidente, Fidel Castro.


Durante todo este período, a fustrigación e o intento de desestabilización interna na illa veñen sendo unha constante por parte das distintas Administracións norteamericanas recrutando e financiando a persoas nacidas en Cuba que actúan como asalariados ao servizo desa política contra a nación cubana. Esa política inxerencionista e asasina vén avalada por distintas leis norteamericanas de carácter coercitivo e criminal como a Lei Torricelli, a Helms-Burton ou o Plan Bush para a Recolonización de Cuba que buscan a asfixia económica e o illamento de Cuba , levar a fame e a desesperación e acabar coa Revolución.


Recoñecidos terroristas como Posada Carriles (xulgado e condenado). Responsable xunto con outros coñecidos terroristas da voadura do avión de Cubana de Aviación na que perderon a vida 76 persoas, está protexido e amparado vivindo en liberdade en Miami gozando de total impunidade.


Con todo, Cuba soubo enfrontar todas estas fustrigacións criminais e acaba de cumprir 50 Anos de Revolución.


Ao longo destes anos ningún dos distintos Gobernos norteamericanos cumpriu as 16 resolucións da Asemblea Xeral das Nacións Unidas contra o bloqueo político, comercial e financeiro imposto por EEUU contra Cuba, que lle custou ao pobo cubano máis de 93.000 millóns de dólares e cuxa última votación arroxou a cifra de 185 países a favor do levantamento do mesmo.


Distintos organismos internacionais como o PNUD, a FAO, UNICEF, entre outros sitúan a Cuba no índice alto de desenvolvemento humano xunto a países desenvolvidos do primeiro mundo; confirma que Cuba é un país que erradicou a desnutrición infantil, que a taxa de esperanza de vida é unha das mais altas e que a taxa de mortaldade e mortalidade infantil a mais baixa tamén; sitúan a Cuba como país que xa alcanzou os Obxectivos do Milenio.


A presidenta da Comunidade de Madrid, Esperanza Aguirre, con excelentes relacións coas organizacións contrarrevolucionarias que desde Miami atentan contra Cuba, cunha rancia práctica injerencista e nostálxica da política colonizadora, non soporta que a revolución cubana cumpra 50 anos con plena saúde e maior dignidade.

A presidenta da Comunidade de Madrid, Esperanza Aguirre emprega diñeiro público do Fondo de Cooperación para subvencionar organizacións inxerencionistas e desestabilizadoras e terroristas como é o caso da Fundación Hispano Cubana, grupo anticubano vinculado á Fundación Nacional Cubanoamericana con sede en Miami.

Sirva de exemplo os 230.100 euros entregados en 2005; os 150.000 do 2004 (BOCM nº 642 de 2//6/04; os 33.974 euros do 2007 (BOCM nº 310 de 30/12/06). En 2008, 187.000 euros (BOCM 263 de 4/11/08).

En 2007, Esperanza Aguirre outorgou o Premio da Tolerancia ao cubano Carlos Alberto Montaner, axente da Cia e connotado terrorista desde a súa máis temperá idade. En 2004 Esperanza Aguirre se deplazóu a Miami para recibir un premio da Fundación Hispano Cubana.


En recentes declaracións cualificou ao CHE de "canalla". Queremos dicila que o CHE entrou na historia dos pobos como un libertador, que a súa loita polos oprimidos está presente en cada batalla, que o CHE, moi ao seu pesar, VIVE.

Nas súas declaracións e na dos medios de comunicación, a descualificación e o insulto ás autoridades de Cuba, ao seu Presidente, aos seus cargos electos e aos 11 millóns de cubanos é a tónica xeral querendo presentar a Cuba como unha ditadura.

O Comité de Dirección do PP de Madrid acordou apoiar a concentración convocada para o día 1 de febreiro por membros da contrarrevolución radicados en Madrid, segundo anunciou en rolda de prensa a presidenta da Comunidade de Madrid, Esperanza Aguirre.


Queremos dicirlle a Esperanza Aguirre e ao Partido Popular que CUBA NON ESTA SOA, que con Cuba Outro Mundo está sendo xa posible.

Que Cuba é un país soberano e independente e é ao seu pobo a quen lle toca dirixir o seu destino.

Que Cuba seguirá avanzando, a pesar de todos os obstáculos impostos, no goce da súa liberdade e independencia profundando nos obxectivos que sustentan a Revolución: xustiza social, equidade e solidariedade.

Que seguiremos denunciando os vínculos de Esperanza Aguirre e do Partido Popular con organizacións criminais anticubanas e o emprego de diñeiro público de todos os madrileños para o seu financiamento mentres privatiza os servizos públicos de todos os madrileños.


¡ VIVAN Os 50 ANOS DA REVOLUCION CUBANA ¡

¡ POLO RESPECTO A La SOBERANIA DE CUBA ¡

¡ A Por OUTROS 50 ANOS DE REVOLUCIÓN ¡


¡ CUBA NON ESTÁ SOA ¡

Declaración del Comité Central del Partido Comunista de la Argentina. No a la guerra, el terrorismo de Estado y el imperialismo.


Declaración del Comité Central del Partido Comunista de la Argentina.

No a la guerra, el terrorismo de Estado y el imperialismo.

Los acontecimientos que se viven en el territorio palestino de la Franja de Gaza interpelan a la condición humana. La existencia de individuos que, desde el mandato y el poder que les otorga una vil alianza con la principal potencia militar del mundo, se afanan por cometer tan horribles crímenes, agravia a la Humanidad toda.

Se trata de un verdadero genocidio, tanto por sus formas bestiales, letales y sangrientas, como por su objetivo de exterminio de un pueblo entero: los palestinos.

Pero más grave aun, no lo hacen para salvaguardar el interés de los ciudadanos israelíes, que vivirían mejor en paz con sus hermanos árabes, sino por encargo de sus amos de los EEUU, que son en verdad quienes vienen diseñando las desgracias de los pueblos en pos de asegurar sus “intereses estratégicos”.

La masacre de niños, mujeres, ancianos y hombres de Gaza es un nuevo capítulo, probablemente el más terrible, de un conflicto que se ha espoleado desde los centros imperialistas y cuya solución definitiva, necesariamente política y negociada, que salvaguarde los intereses de todas las partes, ha sido mil veces trabada por quienes hacen de la guerra un comercio de los que más ganancias permite acumular para desarrollar más y más poder.

Hoy las guerras no se hacen esencialmente para ganarlas rápidamente, como podría leerse en viejos libros militares, sino para que transcurran por

largos períodos y alimenten así a los complejos industrial-financieros que hacen de ellas su negocio. Así ocurre en Irak, Afganistán, ahora en Pakistán y en distintos puntos del África y, una vez más, en Palestina.
Es, ni más ni menos, que la “guerra infinita” proclamada por George W. Bush. Para popularizar y justificar ese concepto tan atroz, tuvieron incluso que producir la voladura de las Torres Gemelas, cuyos autores intelectuales aun deben ser puestos a la luz de una justicia verdadera.

La crisis capitalista en su epicentro
El XXIVº Congreso del Partido Comunista de la Argentina señaló que la crisis que estalló en la banca hipotecaria de los EEUU era sólo la punta del iceberg de un desajuste integral del sistema capitalista que incluye los aspectos económicos, ecológicos, militares, y otros, como expresión de una crisis civilizatoria.
Allí también se resaltó que tales desbalances generarían toda clase de desastres, turbulencias y guerras, en el marco de un nuevo y más grande desorden internacional. Es en este contexto que hay que analizar la agresión en Gaza.

Los agentes financieros del militarismo, que no quedaron bien parados en la puja por los salvatajes estatales a los bancos delincuenciales de EEUU y otras potencias, lanzan ahora su inescrupulosa estocada echando nafta donde aun ardían las brasas del viejo conflicto palestino-israelí.

La resistencia palestina es legítima

En su diseño mediático, los genocidas presentan a las víctimas como victimarios. Israel, para los gobernantes de Tel Aviv, vive bajo la amenaza de grupos de terroristas árabes, cuando en realidad, los terroristas son ellos.

Pero son los palestinos quienes tienen sus territorios invadidos, son reprimidos y oprimidos por las tropas de ocupación, son discriminados, detenidos, encarcelados, torturados, asesinados y por sobre todo humillados como pueblo. Son privados del derecho de contar con un Estado soberano incumpliendo las expresas resoluciones de la ONU al respecto.

Para colmo, hoy, esa ONU carece de toda capacidad de proveer justicia, dadas las actuales correlaciones de fuerza y el carácter antidemocrático del Consejo de Seguridad, que admite miembros permanentes y el derecho de veto de un Estado sobre las resoluciones mayoritarias de los demás.

¡Un pueblo sometido a tales atropellos y desgracias tiene derecho a rebelarse incluso con las armas para defender sus derechos y su dignidad!

Saludamos la lucha de la resistencia palestina y nos solidarizamos plenamente con ella. No coincidimos con la aplicación de la nefasta teoría de los “dos demonios”.

San Martín, Bolívar y todos los Libertadores de América usaron las armas contra el yugo colonial e imperialista. Nadie puede negar la justicia del proceder de las resistencias en Europa a las hordas del nazismo.

¡La resistencia del pueblo palestino es legítima!

La organización Hamas es una fuerza política que ganó democráticamente la representación del pueblo palestino de la Franja de Gaza. Y hoy lidera junto a otras fuerzas nacionales la defensa de su territorio.

Al mismo tiempo, deben ser reconocidas las fuerzas que en Israel se movilizan contra sus gobernantes reclamando una paz justa e inmediata para ambos pueblos.

Valoramos la reciente reunión de Ramallah, en la margen occidental del Río Jordán, donde confluyeron el Frente Popular para la Liberación de Palestina, el Frente Democrático para la Liberación de Palestina y el Partido del Pueblo Palestino, organizaciones de izquierda y marxistas, con el Partido Comunista y la coalición Hadash de Israel de donde surgieron propuestas comunes. Ese encuentro es una demostración más de que desde una mirada popular, antimperialista e internacionalista, el conflicto puede resolverse. Saludamos la valiente actitud del Partido Comunista de Israel en permanenete movilización contra la presencia de las tropas israelíes en Gaza.

Es necesario pues condenar la injerencia imperialista yanqui y de otras potencias capitalistas en la vieja Palestina, causa principal del desarrollo prolongado y agravado del conflicto.

Es preciso actuar ahora

Reclamamos un rol activo de la comunidad internacional para poner fin inmediatamente a la masacre de Gaza. En tal sentido valoramos la propuesta del presidente Lula de Brasil de convocar urgentes reuniones de emergencia para terminar con la matanza indiscriminada de palestinos.

Reclamamos al gobierno argentino mayor enjundia en la demanda por el cese inmediato de la agresión israelí, por la inmediata salida de las tropas de Israel de la Franja de Gaza, por urgentes medidas para resolver la emergencia humanitaria y para poner fin al bloqueo y el envío de asistencia médica y alimentaria.

El viaje de la presidenta Cristina Fernández de Kirchner a Cuba y Venezuela es una ocasión que no debe ser desaprovechada para impulsar una política regional común con relación a este conflicto, junto a un proceso de independencia latinoamericana y caribeña frente a la crisis y ferocidad del imperialismo actual, buscando coincidencias acerca de sus alcances y alternativas.

Llamamos a todas las fuerzas populares argentinas a desarrollar iniciativas unilaterales y colectivas de solidaridad con el pueblo palestino.

Llamamos a la amplia colectividad árabe en nuestro país a unirse y actuar enérgicamente en respaldo a sus hermanos salvajemente agredidos, jugando un rol relevante en la unión de las fuerzas solidarias.

Llamamos a la amplia colectividad judía en la Argentina a poner por delante su cultura democrática y humanista y condenar a los gobernantes de Israel, exigiendo paz, con justicia, para ambos pueblos.

Llamamos puntualmente a la militancia del Partido Comunista a demostrar una vez más su sensibilidad solidaria e internacionalista poniendo todo de nosotros en esta lucha contra el genocidio, contra la guerra, contra el terrorismo de Estado, el sionismo y el imperialismo.

“La solidaridad es la ternura de los pueblos” (Ernesto Ché Guevara )

Partido Comunista de la Argentina

Enero de 2009

eduardo galeano: operación plomo impune

Operación Plomo Impune

http://www.pagina12.com.ar/fotos/20090118/notas/na36fo01.jpg
Por Eduardo Galeano

Para justificarse, el terrorismo de Estado fabrica terroristas: siembra odio y cosecha coartadas. Todo indica que esta carnicería de Gaza, que según sus autores quiere acabar con los terroristas, logrará multiplicarlos.

- - -

Desde 1948, los palestinos viven condenados a humillación perpetua. No pueden ni respirar sin permiso. Han perdido su patria, sus tierras, su agua, su libertad, su todo. Ni siquiera tienen derecho a elegir sus gobernantes. Cuando votan a quien no deben votar, son castigados. Gaza está siendo castigada. Se convirtió en una ratonera sin salida, desde que Hamas ganó limpiamente las elecciones en el año 2006. Algo parecido había ocurrido en 1932, cuando el Partido Comunista triunfó en las elecciones de El Salvador. Bañados en sangre, los salvadoreños expiaron su mala conducta y desde entonces vivieron sometidos a dictaduras militares. La democracia es un lujo que no todos merecen.

- - -

Son hijos de la impotencia los cohetes caseros que los militantes de Hamas, acorralados en Gaza, disparan con chambona puntería sobre las tierras que habían sido palestinas y que la ocupación israelita usurpó. Y la desesperación, a la orilla de la locura suicida, es la madre de las bravatas que niegan el derecho a la existencia de Israel, gritos sin ninguna eficacia, mientras la muy eficaz guerra de exterminio está negando, desde hace años, el derecho a la existencia de Palestina.

Ya poca Palestina queda. Paso a paso, Israel la está borrando del mapa.

- - -

Los colonos invaden, y tras ellos los soldados van corrigiendo la frontera. Las balas sacralizan el despojo, en legítima defensa.

No hay guerra agresiva que no diga ser guerra defensiva. Hitler invadió Polonia para evitar que Polonia invadiera Alemania. Bush invadió Irak para evitar que Irak invadiera el mundo. En cada una de sus guerras defensivas, Israel se ha tragado otro pedazo de Palestina, y los almuerzos siguen. La devoración se justifica por los títulos de propiedad que la Biblia otorgó, por los dos mil años de persecución que el pueblo judío sufrió, y por el pánico que generan los palestinos al acecho.

- - -

Israel es el país que jamás cumple las recomendaciones ni las resoluciones de las Naciones Unidas, el que nunca acata las sentencias de los tribunales internacionales, el que se burla de las leyes internacionales, y es también el único país que ha legalizado la tortura de prisioneros.

¿Quién le regaló el derecho de negar todos los derechos? ¿De dónde viene la impunidad con que Israel está ejecutando la matanza de Gaza? El gobierno español no hubiera podido bombardear impunemente al País Vasco para acabar con ETA, ni el gobierno británico hubiera podido arrasar Irlanda para liquidar a IRA. ¿Acaso la tragedia del Holocausto implica una póliza de eterna impunidad? ¿O esa luz verde proviene de la potencia mandamás que tiene en Israel al más incondicional de sus vasallos?

- - -

El ejército israelí, el más moderno y sofisticado del mundo, sabe a quién mata. No mata por error. Mata por horror. Las víctimas civiles se llaman daños colaterales, según el diccionario de otras guerras imperiales. En Gaza, de cada diez daños colaterales, tres son niños. Y suman miles los mutilados, víctimas de la tecnología del descuartizamiento humano, que la industria militar está ensayando exitosamente en esta operación de limpieza étnica.

Y como siempre, siempre lo mismo: en Gaza, cien a uno. Por cada cien palestinos muertos, un israelí.

Gente peligrosa, advierte el otro bombardeo, a cargo de los medios masivos de manipulación, que nos invitan a creer que una vida israelí vale tanto como cien vidas palestinas. Y esos medios también nos invitan a creer que son humanitarias las doscientas bombas atómicas de Israel, y que una potencia nuclear llamada Irán fue la que aniquiló Hiroshima y Nagasaki.

- - -

La llamada comunidad internacional, ¿existe?

¿Es algo más que un club de mercaderes, banqueros y guerreros? ¿Es algo más que el nombre artístico que los Estados Unidos se ponen cuando hacen teatro?

Ante la tragedia de Gaza, la hipocresía mundial se luce una vez más. Como siempre, la indiferencia, los discursos vacíos, las declaraciones huecas, las declamaciones altisonantes, las posturas ambiguas, rinden tributo a la sagrada impunidad.

Ante la tragedia de Gaza, los países árabes se lavan las manos. Como siempre. Y como siempre, los países europeos se frotan las manos.

La vieja Europa, tan capaz de belleza y de perversidad, derrama alguna que otra lágrima mientras secretamente celebra esta jugada maestra. Porque la cacería de judíos fue siempre una costumbre europea, pero desde hace medio siglo esa deuda histórica está siendo cobrada a los palestinos, que también son semitas y que nunca fueron, ni son, antisemitas. Ellos están pagando, en sangre contante y sonante, una cuenta ajena.

(Este artículo está dedicado a mis amigos judíos asesinados por las dictaduras latinoamericanas que Israel asesoró.)

FRANCIA. O MINISTERIO DE EDUCACIÓN DETIVO A súa REFORMA EDUCATIVA




FRANCIA. O MINISTERIO DE EDUCACIÓN DETIVO A súa REFORMA EDUCATIVA
Os estudantes paran por primeira vez a Sarkozy
Jon Bernat Zubiri-Rei, Grenoble (Francia)
Desde que en 2007 Nicolas Sarkozy chegou á presidencia da República,
esta é a primeira vez que a oposición a unha das súas reformas logra
freala. Lonxe de confiar na paralización da reforma, a comunidade
educativa, estudantes, profesores e asociacións de pais e nais
pretenden continuar co seu calendario de mobilizacións.


As manifestacións de estudantes de secundaria
puxeron en xaque as reformas previstas polo Goberno de Nicolas
Sarkozy.
Como noutros lugares, en Francia florecen os movementos de resistencia e
a articulación de alternativas ás ondas liberalizadoras e represivas
dos poderes políticos, económicos e mediáticos. Nesta situación, a
educación é unha das puntas de lanza deste combate. Os movementos de estudantes,
mestras, nais, profesores xubilados e directores de centro
fixeron recuar por primeira vez ao Goberno de Sarkozy. O 14 de decembro,
o ministro de Educación, Xavier Darcos, anunciaba o
adiamento da reforma do bacharelato e do plan de reestruturación
do funcionamento e o financiamento dos institutos. prometeu un ano
de concertación para buscar "un diálogo sobre as misións do novo Liceo
republicano, cuxa reforma nós debemos continuar". A Union Nationale
Lycéen (principal sindicato de alumnos, cuxas reivindicacións son
unicamente corporativas) rexeita as regresións da reforma, talles como
o aumento do volume do horario semanal, o incremento das
desigualdades entre centros, a supresión de 80.000 postos de aquí a 2012,
e o recorte dos contidos economicamente menos rendibles. Ademais,
consideran que a especialización crecente é fonte de desigualdade e
apostan por unha "cultura común" para todos os alumnos. Desde hai máis de mes
e medio, os lycéens fixeron proliferar por todo o país asembleas,
folgas, bloqueos de centros, etc. A espontaneidade e a non afiliación
partidista da maioría son algunhas das principais características destes
post adolescentes. conseguiron mobilizar e articular as súas loitas máis aló
do local e, tanto nas súas reivindicacións como nas súas formas demostraron altos graos de radicalidade e contundencia. Ata tras o
anuncio de Darcos, o 18 de decembro, as protestas tomaban as rúas das
principais cidades francesas. Previamente, vivíronse
mobilizacións o 20 de novembro e o 10 de decembro. Doutra banda,
apoiados polas asociacións de pais e nais, profesores e directores
protagonizaron actos de 'desobediencia pedagóxica'. Estes ven
ameazados de sancións por non aplicar os programas vixentes ou por negarse
á implantación de novos mecanismos que tratan as problemáticas sociais
dos alumnos de forma médica e represiva, como a implantación da Base
Élèves.
Nova contraofensiva
Desde o sindicato alternativo Sud- Education (Solidaires) ou a rede de Indymedia
chámase a continuar tras as vacacións, xa que este paso atrás
do Goberno "non supón ningún avance e tan só pretende a desmovilización
dos sectores en loita". Tamén se chama a expandir a 'desobediencia
pedagóxica' e pídese aos profesores que apoien as protestas
estudantís. As universidades prevén tamén sumarse a este ciclo de protestas,
tratando de iniciar a partir de xaneiro bloqueos, ocupacións de facultades
e mobilizacións contra os recortes e contrarreformas da
educación superior (LRU-Proceso de Bolonia) e doutros ámbitos sociais. Por iso,
diferentes organizacións de profesores e alumnos chaman a unha xornada
nacional de mobilización no conxunto da educación o 16 de xaneiro, que
noutros ámbitos da sociedade estenderase ao 29 de xaneiro. Como se di en Francia
desde o '68: "Isto non é máis que o principio, continuemos o
combate".
OUTRAS REFORMAS BLOQUEADAS POR ESTUDANTES
1986: LEI DEVAQUET
A reforma que intentou levar a cabo o ministro Alain Devaquet da
educación Superior foi paralizada polas protestas estudantís. Unha das
principais críticas: a mercantilización da educación que propuña.
A morte dun estudante, Malik Oussekine, baixo os golpes da policía
precipitou a retirada da proposta.
1994: A CIRCULAR FILLON
O primeiro ministro, François Fillon, tamén tivo que dar marcha atrás
cando ocupaba o cargo de ministro de Educación Superior e Investigación.
O seu proxecto: a Circular sobre os Escolas Técnicas, levantou as protestas
da comunidade estudantil, que volveu enfrontarse a el en 2005, coa súa
volta ao Ministerio de Educación.
2006: CPE
A Lei de Igualdade de Oportunidades, que incluía o Contrato Primeiro Emprego
(CPE) e liderada por Dominique de Villepin, foi aprobada tras retirarse dela
o CPE debido ás fortes mobilizacións de estudantes, traballadores
e xóvenes precarios.



Gaza: "Non se pode dicir a verdade na tele. ¡Vea demasiada xente!" MICHEL COLLON



Gaza: "Non se pode dicir a verdade na tele.
¡Vea demasiada xente!"
MICHEL COLLON


Entrevista por Julien Versteegh, Solidaire
Traducido do francés por Beatriz Morales Bastos





Estamos ben informados sobre Gaza, Hamas, a historia? Por que este divorcio entre a opinión dos "vellos europeos" e os cidadáns de orixe inmigrante? Que se pode facer para superar este foxo? Michel Collon, especialista en conflitos, responde ás «provocativas» preguntas do semanario belga Solidaire.

A crise económica e as preocupacións cotiás ocupan as mentes e quizáis Gaza pasa a un segundo plano na vida diaria dos traballadores. Por que?
Michel Collon. O humorista francés Coluche dicía: «Non se pode dicir a verdade na tele, vea demasiada xente». A pregunta que hai que facer á poboación belga é: pensan vostedes que están ben informados? cren vostedes que se lles vai dicir a verdade sobre unha rexión como Oriente Medio, con toda a riqueza petrolífera?

Os medios de comunicación e a escola ocultan coidadosamente como se impuxo Israel. Imaxinen vostedes o seguinte ... Vostedes, belgas, que viven e traballan aquí desde fai xeracións, de súpeto desembarcan unhas persoas: «Os nosos devanceiros vivían aquí hai dous mil anos, o noso Deus dixo que esta terra nos perténce, ¡veña, liscade de aquí, fóra!». Vostedes terían que deixar a súa casas, os seus campos, as súas riquezas e ir vivir a unhas tendas de campaña. Os invasores toman primeiro Bruxelas, Anveres, Hainaut. Un pouco despois, Liexa e Flandes. Bloquean todas as estradas cun grande muro. E, para rematar, todos vostedes atópanse hacinados ao redor de Ostende e nas profundidades das Ardenas, nunhas condicións de vida miserables. Ademais, trátaselles de mentireiros, de violentos, de terroristas. Pois ben, ¡substitúan Ostende por Gaza e as Ardenas por Cisxordania, e terán exactamente o que fixo Israel!.

A conto da desinformación, de todos os xeitos os belgas tiveron unha famosa advertencia, non? A RTBF logrou facer crer que Bélxica desaparecera nunha noite, así que, ¡prudencia!* Nos anos oitenta en Nicaragua un goberno de esquerda quería eliminar a pobreza e resistir a Estados Unidos. Nicaragua foi atacada por uns terroristas financiados pola CIA e foi criminalizada polos medios de comunicación. Expulsouse aos sandinistas e o país volveu á miseria. Un sacerdote nicaraguano, entón ministro de cultura, dicía: «Cando vexo o que contan os medios de comunicación sobre o meu país, que eu coñezo ben, dígome que non debo crer nada do que contan dos países que non coñezo».

O gran problema, dos belgas, os franceses, dos europeos, sobre o conflito israelo-palestino é que están desinformados. Con raras excepcións, a tele ponse de lado de Israel. Nestes últimos días acabou por mostrar os crimes de Israel, pero mentres isto se presénte

como ³unha resposta aos foguetes² xustifícase o colonialismo.

De todos os xeitos, Hamas empezou e toma como reféns á poboación, non?
Michel Collon. Non. A respecto dos foguetes lanzados sobre as cidades israelís, non se nos di que os palestinos (Hamas, Fatah e individuos) lánzanos contra cidades das que se expulsou aos seus pais. ¡Eles vivían aí antes! Por que o ocultan? Pero, máis importante, Hamas respectou a tregua durante tres meses. Agora ben, esta tregua tiña varias condicións. Israel tiña que levantar o bloqueo que asfixiaba a Gaza; non o fixo. Non debía cometer máis agresións militares; cometeunas. Exipto tiña que abrir as súas fronteiras; non se fixo. En realidade Israel é quen non respectou a tregua.

En todo caso, Hamas son os fundamentalistas. Poden apoialos persoas progresistas?
Michel Collon. En primeiro lugar, durante décadas, cando aínda non existía Hamas, Israel fixo todo o posible para destruír ao Fatah de Arafat e os movementos palestinos de esquerda. Despois, o mesmo que Hizbolá en Líbano Hamas parece de acordo en respectar o modo de vida do conxunto das poboacións de Gaza.

A xente votou a Hamas porque se sentía traizoada polos anteriores dirixentes palestinos. Se vostede pregunta a palestinos de esquerda e laicos, votaron a Hamas porque é o partido que resiste. É falso dicir que Hamas toma aos palestinos como reféns, son todos os palestinos quen rexeitan e rexeitarán sempre a colonización, aínda que mañá Hamas estivese totalmente destruído.

Para rematar, a continuación dísenos dun xeito un tanto racista que estas persoas son musulmás e que son uns fanáticos... ¡Que me expliquen entón por que Estados Unidos organiza golpes de estado para derrocar a Chávez, un fervente cristián! Ou a Evo Morales, un indio. En Venezuela antes de Chávez, 80 anos de riqueza petrolífera produciron un 80 % de pobres. O diñeiro íase aos petos de Exxon. Chávez, Evo, os iraquís ou os palestinos: non ten nada que ver coa relixión, ten todo que ver co saqueo dos recursos deses países.

Pero en Palestina hai poucos recursos naturais...
Michel Collon. Oriente Medio forma un conxunto. Os árabes considéranse unha soa nación. Son os colonizadores quen dividiron a rexión para controlala mellor. Os británicos e despois os estadounidenses procuraron pór o petróleo en mans de reis, de ricos sauditas e doutras marionetas mentres que o resto do mundo árabe debatíase entre a pobreza e o subdesenvolvimento. Wáshington sobrearmóu a Israel para que fose o xendarme de Oriente Medio. Ademais, quere construír un oleoduto que distribuirá o petróleo iraquí ao Mediterráneo.

Israel afirma que non hai ninguén con quen negociar e que a paz é imposible.
Michel Collon. A paz é posible en Oriente Medio. Hai que crear un só Estado que garanta todos os dereitos a todos, xudeus, musulmáns, cristiáns ou ateos. Un Estado non pode estar fundado sobre unha relixión privilexiada que exclúa ou rebaixe as demais. Un só Estado, un home = un voto, e o dereito ao retorno para todos aqueles que foron expulsados.

Moitos palestinos e israelís cren que será necesaria unha solución transitoria con dous Estados. Son eles quen teñen que decidilo. Con todo o odio que se sementou, serán necesarias unha ou dúas xeracións para chegar a unha coexistencia armoniosa. En todo caso, eu manteño que Israel é o Estado máis racista do mundo, que practica a limpeza étnica contra os árabes. Para chegar a unha solución hai que acabar con este racismo. Un Estado que comporta varias culturas non é pobre, ao contrario, é rico.

Creo que con estas provocacións e estas terribles destrucións Israel non quere a paz. Négase a negociar sabendo que iso pode provocar atentados. Tería así un pretexto para xustificar novas deportaciones e anexións.

O ministro belga de Asuntos Exteriores Karel De Gucht e os seus colegas europeos parecen adoptar unha postura neutra na historia...
Michel Collon. De Gucht non é en absoluto neutro, e tampouco o é a UE. Acaba de aprobar para Israel un estatuto de case membro da Unión Europea ¡cando desde hai décadas Israel viola todas as resolucións da ONU e o dereito internacional! A UE cualificou de ?terrorista¹ ao goberno de Hamas elixido democraticamente, o que deu luz verde á agresión. Cando a ministra de Asuntos Exteriores israelí di ante Sarkozy que Israel defende os valores da comunidade internacional, este aplaude. Cando se ve como Sarkozy, Merkel, De Gucht e compañía apoiaron todo o tempo a Israel, eu afirmo que eles son quen bombardean no noso nome. Imos seguir tolerándoo?

É sobre todo a poboación belga de orixe emigrante a que se mobiliza nestes momentos. Por que hai aínda tanta indiferenza e pasividade por parte dos traballadores «belgas-belgas»?
Michel Collon. Manténselles na ignorancia. Pero a guerra en Palestina forma parte da guerra global norte-sur que leva a cabo no noso nome. Non se pode comprender o mundo de hoxe se non se comprende por que a riqueza está no norte e a pobreza no sur.

As grandes sociedades europeas roubaron o ouro e a prata de América Latina; os minerais, o caucho e os escravos de África (co noso rei Leopoldo II que cortaba as mans cando alguén se negaba a traballar para el) e o petróleo de Oriente Medio. Hoxe o terceiro mundo segue sendo pobre porque as multinacionais instálanse aí pagando unha miseria aos traballadores, prohibindo os sindicatos, corrompendo aos dirixentes políticos e á policía. Polo tanto, toda a riqueza do sur segue indo ao norte. Este pon aos traballadores belgas ante unha opción moral: porse ao lado dos roubados ou dos ladróns? Esixir xustiza ou adoptar a postura do avestruz esperando beneficiarse un pouco do roubo?

Deberiamos ter máis curiosidade e ser máis abertos. En Bélxica temos a sorte de ter inmigrantes, incluídos os traballadores sen papeis. Hai que falar con eles, escoitalos. ¡Pódese aprender moito de eles! Os árabes explicaranlles que fan Europa en Oriente Medio desde hai séculos. Os negros explicaranlles o que fai en Congo. Os latinos por que hai aínda un 44 % de pobres cando América latina é moi rica.

Eu comparo a situación actual co Titanic, cos moi ricos en primeira clase, as clases medias e os traballadores que están en terceira, sen moitas comodidades, pero no barco. O Titanic diríxese ao desastre porque o capitán e, sobre todo, os armadores, gañan moito, á conta de quen bregan, os escravos do sur, e á conta dos traballadores do norte. Empobreciéndoos e empobreciéndonos continuamente provocan a crise porque xa non teñen a ninguén a quen vender.

Queren os traballadores belgas permanecer no Titanic, baseado no empobrecimiento do terceiro mundo, un sistema que tras a crise financeira prepara outras, quizá máis graves aínda? A cantidade de pobres non deixou de aumentar no mundo desde hai 20 anos. Queren afundirse co Titanic ou elixir outro xeito de navegar baseada nunhas relaciones norte-sur máis xustas?

Entón, que facer?
Michel Collon. Desde hai varios anos traballo co equipo de Investig¹Action e a miña páxina web www.michelcollon.info para descodificar a información, dar a palabra aos excluídos da información oficial, mostrar as imaxes ocultas, aprender a distinguir as manipulacións mediáticas. Escríbenme moitas persoas, fartas da prensa e desanimadas porque non se lles escoita.

É necesaria unha estratexia colectiva para que a xente poida examinar a información e ser activa. A información é un dereito que non cae do ceo e que se conquista, como os demais dereitos. Para iso é necesario proceder activamente. Por exemplo, se un responsable sindical aínda ten dúbidas sobre quen é o agresor e o colonizador entre Israel e os palestinos, ¡que organice entón un debate para todos os seus afiliados con ambas as partes, que se informe en internet, cos sindicalistas palestinos e con aqueles a quen a tele exclúe dos seus debates!

Para conquistar o dereito a unha información de calidade, completa e non manipulada polos intereses, necesitamos un movemento cidadán para a información, de base. «¡Todos somos xornalistas!»

10 de xaneiro de 2009





* N. da t.: refirese a un falso documental emitido hai un ano por esa canle de televisión belga que anunciaba que Bélxica se desintegrara. Moitaa xente creuno e se suscitóu unha enorme polémica. Véxase: http://fr.wikipedia.org/wiki/Bye_Bye_Belgium


Enlace co orixinal:
No se puede


Vexa en Daily Motion (en francés) Michel Collon : Israël, l¹Etat le plus raciste au monde, debate en France 3 Television
Video
-- 








Siempre Sandinistas, Nicaragua sera Socialista

http://es.groups.yahoo.com/group/Nicaragua_Socialista

___________________________________________________________________







"Sean siempre capaces de sentir en lo más hondo

cualquier injusticia cometida contra cualquiera

en cualquier parte del mundo.

Es la cualidad más linda de un revolucionario".


Cmdte Ernesto Che Guevara

Grupo de Traballo do encontro internacional de Partidos Comunistas e Obreiros. : Chamamento en solidariedade co pobo palestino.

Grupo de Traballo do encontro internacional de Partidos Comunistas e Obreiros.
: Chamamento en solidariedade co Pobo Palestino.


Nós, partidos comunistas e obreiros de todas as partes do mundo, condenamos firmemente os repetidos ataques aéreos asasinos da forza aérea israelí sobre Gaza que tiveron como resultado a morte de máis de 340 palestinos. Por medio destes brutais ataques e outros crimes cometidos polas forzas armadas, o goberno de Israel trata de lograr o que era imposible co muro, o asedio e o bloqueo: romper a resistencia do pobo palestino.


A política de xenocidio e terrorismo de estado do goberno israelí, apoiada e aprobada polas poderosas potencias imperialistas nos EEUU e na UE e aceptada por algúns gobernos reaccionarios árabes, é unha nova provocación contra os pobos e o movemento mundial de solidariedade.


Chamamos aos traballadores, mulleres, xóvenes e outros sectores, a todas as forzas antiimperialistas e amantes da paz, a mobilizarse contra os criminais ataques e a criminal política do goberno israelí, a que esixan o fin dos ataques e que se impoñan sancións contra Israel. Chamamos tamén ao desenvolvemento de accións inmediatas de solidariedade e apoio humanitario ao pobo palestino.


Os nosos partidos expresan a súa firme solidariedade coa resistencia contra as agresións, coas forzas progresistas, antiimperialistas e comunistas en Palestina e Israel, con todos o que loitan polo establecemento dun Estado Palestino independente coas fronteiras de 1967 e con Xerusalén Este como capital. ¡Palestina libre e independente!


O Grupo de Traballo do encontro internacional de Partidos Comunistas e Obreiros.


30 de decembro de 2008


Novas sinaturas





Algerian Party for Democracy and Socialism
Workers' Party of Belgium
Communist Party of Britain
New Communist Party of Britain
Communist Party of Chile
Socialist Workers´ Party of Croatia
Communist Party in Denmark, KPiD
Communist Party of Finland
Unified Communist Party of Georgia
German Communist Party - DKP
Tudeh Party of Iran
Communist Party of Israel
Party of the Italian Communists
Communist Party of Malta
Party of the Communists, Mexico
Popular Socialist Party of Mexico
New Communist Party of the Netherlands
Philippine Communist Party (PKP-1930)
New Communist Party of Yugoslavia
Communist Party of the Peoples of Spain
Communist Party of Sweden
Syrian Communist Party
Communist Party of Turkey
Communist Party of Uruguay


========
*** Many thanks to the CP of Peoples of Spain for the translation to Spanish


Carta de destacados xudeus británicos sobre a guerra de Israel contra Gaza



The Guardian

Os abaixo asinantes somos todos de orixe xudía. Cando vemos os mortos e os ensanguentados corpos de nenos pequenos, os cortes de auga, de electricidade e de comida, lembramos o asedio do Ghetto de Varsovia. Cando Dov Weisglass, asesor do primeiro ministro israelí, falou de pór aos habitantes de Gaza "a dieta" e o vice-ministro de Defensa, Matan Vilnai, falou de que os palestinos ían experimentar "unha maior shoah" (holocausto), iso recórdanos ao gobernador xeral Hans Frank na Polonia ocupada polos nazis que falou de "morte por fame".
O verdadeiro motivo do ataque a Gaza é que Israel só desexa tratar cos colaboracionistas. O principal crime de Hamas non é o terrorismo, senón a súa negativa a converterse nun pelele en mans do réxime de ocupación israelí en Palestina.
A decisión tomada o mes pasado polo Consello da Unión Europa de mellorar a categoría das súas relacións con Israel, sen ningunha condición específica sobre dereitos humanos, alentou unha maior agresión israelí. O tempo de aplacar a Israel pasou fai tempo. Como primeiro paso, Gran Bretaña deber retirar ao embaixador británico de Israel e, como co apartheid de Sudáfrica, embarcarse nun programa de boicot, desinversión e sancións.
Asinantes:


Ben Birnberg, Prof Haim Bresheeth, Deborah Fink, Bella Freud, Tony Greenstein, Abe Hayeem, Prof Adah Kay, Yehudit Keshet, Dr Les Levidow, Prof Yosefa Loshitzky, Prof Moshe Machover, Miriam Margolyes, Prof Jonathan Rosenhead, Seymour Alexander, Ben Birnberg, Martin Birnstingl, Prof. Haim Bresheeth, Ruth Clark, Judith Cravitz, Mike Cushman, Angela Dale, Merav Devere, Greg Dropkin, Angela Eden, Sarah Ferner, Alf Filer, Mark Findlay, Sylvia Finzi, Bella Freud, Tessa van Gelderen, Claire Glasman, Ruth Hall, Adrian Hart, Alain Hertzmann, Abe Hayeem, Rosamene Hayeem, Anna Hellmann, Selma James, Riva Joffe, Yael Kahn, Michael Kalmanovitz, Ros Kane, Prof. Adah Kay, Yehudit Keshet, Mark Krantz, Bernice Laschinger, Pam Laurance, Dr Les Levidow, Prof. Yosefa Loshitzky, Prof. Moshe Machover, Beryl Maizels, Miriam Margolyes, Helen Marks, Martine Miel, Diana Neslen, O Neumann, Susan Pashkoff, Hon. Juliet Peston, Renate Prince, Roland Rance, Sheila Robin, Ossi Ron, Manfred Ropschitz, John Rose, Prof. Jonathan Rosenhead, Leon Rosselson, Michael Sackin, Ian Saville, Amanda Sebestyen, Sam Semoff, Prof. Ludi Simpson, Viv Stein, Inbar Tamari, Ruth Tenne, Norman Traub, Eve Turner, Tirza Waisel, Karl Walinets, Renee Walinets, Stanley Walinets, Philip Ward, Naomi Wimborne-Idrissi, Ruth Williams, Jay Woolrich, Ben Young, Myk Zeitlin, Androulla Zucker, John Zucker

Enlace co orixinal: http://www.guardian.co.uk/world/2009/jan/10/letters-gaza-uk


Venezuela:quedou selada a Unidade Revolucionaria polo SÍ




Presidente Chávez y Oscar Figuera en el Acto
de los Partidos Revolucionarios por el SI



Oscar Figuera en el Teatro Municipal de Caracas


(VIDEO) Quedó sellada la Unidad Revolucionaria por el SI


El secretario general del PCV llamó a la unidad de las fuerzas revolucionarias para asegurar la victoria del 15 de febrero y a conformar una instancia de debate y elaboración colectiva del proceso revolucionario.


Caracas, 17 ene. Tribuna Popular TP.- Con la presencia del Presidente Hugo Chávez Frías y los partidos políticos que apoyan el proceso revolucionario, quedó sellada la unidad para enfrentar la victoria del SI en el próximo referéndum para la aprobación de la Enmienda Constitucional que permitirá que sea solo el pueblo, a través de votación, quien elija los representantes a los cargos de elección popular.
Tribuna Popular, considerando un aporte del PCV para el proceso unitario, publica el Video del discurso del camarada Oscar Figuera, Secretario General del día jueves 15 de enero en el Teatro Municipal.

VIDEO DEL DISCURSO DE OSCAR FIGUERA EN EL TEATRO MUNICIPAL

http://www.pcv-venezuela.org/index.php?option=com_content&task=view&id=4089&Itemid=1



PCV: Unidad, Unidad para la Victoria del SI
Cargado por Tribuna_Popular

Carolus Wimmer: El sionismo es un sistema de apartheid que debe ser condenado

Carolus Wimmer:


El sionismo es un sistema de apartheid que debe ser condenado


  • Delegación venezolana de visita al campamento de refugiados palestinos de Mar Elias en Beirut, denuncia difícil situación de los pueblos oprimidos por el Estado terrorista de Israel.
  • Muchos niños que nacen se llama ahora Hugo Chávez en honor a la valiente decisión del gobierno venezolano de romper relaciones diplomáticas con Israel.


Enero, 16. Campamento de Mar Elias, Beirut. Modaira Rubio. Redacción TP/FDA "Los y las refugiados/as palestinos no tienen reconocidos a plenitud sus derechos sociales y civiles y tienen un acceso limitado a la salud y a la educación. Sin embargo, hay organizaciones sociales y servicios, hospitales, dispensarios, centros culturales, escuelas", declara Carolus Wimmer, Secretario de Relaciones Internacionales del Partido Comunista de Venezuela (PCV), en visita de solidaridad al campamento de refugiados de Mar Elias en Beirut.

"Algunas personas están refugiadas desde hace 60 años. Nuevas generaciones nacieron en estos campos, pero sueñan con regresar a Palestina. El gobierno de Israel pensó que condenando a las viejas generaciones a vivir en ghettos, en el exilio, las nuevas se olvidarían de su derecho a regresar a su Patria, pero se equivocan", señaló Wimmer, vicepresidente del Parlatino, grupo venezolano.

"En el Líbano existen alrededor de 12 campamentos oficiales con aproximadamente 350.000 refugiados. La mayoría de la población continúa en su lucha contra la agresión sionista y por su derecho a la libertad y a tener Patria", declaró Wimmer.

"Allí nos han dicho, al saber que venimos de Venezuela, Chávez es uno de nuestro pueblo, por su valiente rompimiento con Israel en un gesto sincero de solidaridad. El Estado de Israel es terrorista", puntualizó el diputado.

"Estados Unidos y la Unión Europea han contribuido al exilio del pueblo Palestino. No olvidemos que en 1948, ante la pasividad de la ONU; grupos israelíes bombardearon varias veces los campamentos de refugiados en el Líbano", señaló Wimmer.


Anuncian Campaña de Donación de Sangre para el Pueblo Palestino


El diputado venezolano Yul Jabour, presente en la delegación, declaró: "aquí la vida es dura. Pero llegan las noticias de nuestra solidaridad. Hay afiches de Chávez por todas partes y muchos niños palestinos se llaman ahora Hugo Chávez. Desde aquí anunciamos, el inicio de una jornada de donación de sangre, "Una gota de vida para Palestina", que se iniciará en Venezuela la próxima semana para apoyar a nuestros hermanos palestinos.

En la reunión estuvo presente Leila Khaled, símbolo de la lucha de las mujeres por la liberación de los pueblos, Presidenta de la Unión General de Mujeres Palestina y miembra del Consejo Nacional Palestino, historia viva de la resistencia.

También se recordó al internacionalista Ilich Ramírez, preso del Imperio, víctima de los servicios sionistas de espionaje en complicidad con EEUU y Europa


--







Si no esta suscrito-a a Siempre Sandinistas, Nicaragua sera Socialista
Hagalo en http://es.groups.yahoo.com/group/Nicaragua_Socialista
___________________________________________________________________






"Sean siempre capaces de sentir en lo más hondo
cualquier injusticia cometida contra cualquiera
en cualquier parte del mundo.
Es la cualidad más linda de un revolucionario".

Cmdte Ernesto Che Guevara

domingo, 18 de janeiro de 2009

Avanza a fronte do boicot mundial contra Israel


Avanza a fronte do boicot mundial contra Israel


Varios gobernos seguen o exemplo de Venezuela e Bolivia



IAR Noticias





As bombas non deixaron de caer nestes 22 días de agresión a Gaza

O papel de Cuba, Venezuela e Bolivia foi determinante para xerar un espazo de contrainformación masiva á manipulación mediática internacional coa operación militar de exterminio lanzada por Israel en Gaza. Ese espazo, sumado á contrainformación con informes, imaxes e testemuños circulantes por Internet, máis as marchas de organizacións e militantes en todos os continentes, foron decisivos para mobilizar unha corrente de opinión mundial que xa está obrigando aos gobernos a repensar as súas relacións co Estado de Israel e a crear alternativas de presión económica para detelo en futuras masacres.


Logo dunha operación militar de exterminio que durante 21 días consecutivos xa matou a 1100 palestinos, feriu a outros 5000, terminou coa vida de case 400 nenos, feriu a máis de 1200, asasinou preto de 200 mulleres, esnaquizou en máis dun 70% a infraestrutura de Gaza, profundou a niveis inéditos a catástrofe humanitaria dese pobo, a Israel fáiselle moi difícil explicarlle ao mundo que todo ese masacre e destrución foi cometida só para "defenderse do terrorismo".


Ademais da asimetría existente entre os mísiles intelixentes e as bombas de acio de Israel cos foguetes case artesanais da resistencia palestina está a "desproporción" de forzas expresada claramente na cifras da matanza: 1100 mortos e 5000 feridos palestinos contra só 3 mortos e algúns feridos israelís.


Finalmente, e malia a obsesiva manipulación das grandes canles internacionais para esconder os cadáveres e os testemuños das victimas palestinas e maquillar a masacre presentándoa como unha "guerra" entre Israel e Hamás, a contrainformación que nacía naturalmente dos testemuños, as fotos e os vídeos que circulan pola Internet foron rompendo en parte a indiferenza masiva sementada pola acción psicolóxica sionista a escala global..


Pero houbo algo máis: No medio do silencio ou da deformación mediática da matanza de Israel, ou da inacción cómplice das grandes potencias e dos gobernos (mesmo os árabes), a franca actitude de denuncia e de condena do xenocidio israelí en Gaza por parte de Cuba e de Venezuela abriron unha primeira brecha "contrainformativa" no aparello mediático internacional da prensa controlada polo sionismo e as súas correspondentes usinas repetidoras locais nos cinco continentes.


Nin a voz de Cuba, nin a de Chávez, nin posteriormente a de Evo Morales en Bolivia (á que se sumou Correa en Ecuador) que seguiu a actitude de Venezuela de romper relacións diplomáticas e expulsar ao embaixador de Israel, puideron ser acaladas polo gran aparello manipulador masivo da prensa internacional e local que se viu obrigado a difundir os termos das condenas e acusacións á operación de exterminio militar en Gaza de parte deses gobernos.


Esta valiosa fronte de "batalla contrainformativa" foi decisiva e determinante para abrir unha primeira comporta de comunicación pública masiva que condenase a Israel, precisase a verdadeira natureza do que estaba sucedendo en Gaza e abrise unha primeira liña de ruptura diplomática co Estado agresor.


Como no Líbano (onde as súas declaracións lle custaron o bloqueo do lobby sionista internacional e das comunidades xudias e as súas poderosas organizacións) Chávez liderou as condenas e precisou a responsabilidade de Israel no xenocidio, cualificouno coa exacta definición de "masacre de civís", e abriu outra canle de interpretación masiva do xenocidio que os medios e analistas do sistema viñan cualificando como un "conflito" ou unha "guerra" entre contendentes en igualdade de condicións, a pesar de que Hamás é unha organización guerrilleira e Israel unha superpotencia militar con capacidade nuclear.


O outro punto decisivo de "batalla contrainformativa" para mostrar o masacre ocultado e/ou deformado pola grande prensa masiva internacional e local, foi Internet, onde centenares de foros e medios alternativos (simulando a batalla do rato contra o león) filtraron vídeos, fotos e testemuños das victimas que permitiron dar unha dimensión de comprensión diferente (e máis real) do drama e o xenocidio perpetrado por Israel en Gaza.


Outro feito relevante que contribuíu decisivamente a unha corrente mundial masiva de rexeitamento aos métodos militares de exterminio israelí en Gaza, foron a matanza de nenos, os bombardeos a escolas, hospitais e transportes humanitarios, os que se profundaron nas últimas horas e que acrecentaron notablemente a cifra de morte de civís.


A pinga que rebasou o vaso foi o bombardeo do xoves ao centro de refuxiados da ONU que terminou destruíndo o principal depósito de alimentos destinados a unha poboación que vive maioritariamente da axuda alimentaria.


Finalmente, e sobre o fío dunha tregua que está sendo negociada aceleradamente coa mediación de Exipto, varios gobernos, en diferentes latitudes do planeta, xa expoñen desde a condena ou a ruptura de relacións diplomáticas con Israel, ata diferentes tácticas de illamento e boicot internacional contra o Estado xudeu.


Solidifica a fronte contra Israel


O Primeiro Ministro de Turquía (aliado estratéxico de EEUU na rexión) , Recep Tayyip Erdogan, considerou este venres que Israel debe ser expulsado da ONU mentres ignore a resolución aprobada o pasado 8 de xaneiro polo Consello de Seguridade que pedía un cesamento do fogo inmediato na Franxa de Gaza.


"Como se permite a este país, que non aplica as resolucións do Consello de Seguridade da ONU, entrar polas portas de Nacións Unidas?", preguntouse Erdogan, en declaracións recollidas pola prensa local, coincidindo coa visita a Ankara do secretario xeral do organismo, Ban Ki Moon.


Os comentarios de Erdogan demostran o empeoramento que experimentaron as relacións entre Israel e Turquía, o principal aliado do Estado xudeu na rexión, pola posición de condena da masacre israelí en Gaza que adoptou o goberno turco. O primeiro ministro turco acusou a Israel de atacar civís co pretexto de perseguir a Hamás.


Mauritania e Qatar, pola súa banda, suspenderon as súas relacións diplomáticas con Israel en protesta pola súa operación militar e a súa acción contra a organización palestina Hamás na Franxa de Gaza. A decisión de Nuakchot e Doha chega despois de que o presidente de Siria, Bashar ao Assad, e o líder de Hamás no exilio, Jaled Meshal, instasen a todos os países árabes a romper os seus lazos con Israel.


Baba Sidi Abdalá, portavoz do ministro de Asuntos Exteriores mauritano, Mohamed Mahmud Uld Mohamedu, foi o responsable de anunciar o cambio de postura do seu país. Nuakchot sufrira un importante empeoramento nas súas relacións con Tel Aviv durante os últimos tempos, polo que chamou a consultas ao seu embaixador en Xerusalén a semana pasada en protesta pola incursión na Franxa.


Pola súa banda, Qatar fixo o mesmo anuncio que Mauritania e pediu a Israel que peche a súa oficina comercial en Doha e retire a todo o seu persoal nos próximos días. Mauritania e Qatar eran dous dos poucos países árabes que mantiñan relacións bilaterais con Israel.


O presidente sirio, Bashar ao Asade, pola súa banda pediu este venres aos países árabes, no cume que este venres celébrase en Doha, que rompan as súas relacións, tanto directas como indirectas, con Israel, incluído o peche de embaixadas.


"Despois do holocausto israelí en Gaza, os estados árabes deberían romper os lazos directos ou indirectos co Estado de Israel", dixo Ao Asade, segundo a cadea de televisión qatarí Ao Jazeera.


Ao Asade afirmou que a iniciativa árabe de paz, lanzada no ano 2000 en Beirut e que defende paz a cambio de territorios con Israel, morreu e cualificou de "holocausto" o que está ocorrendo en Gaza.


"O holocausto nazi en Gaza estase convertendo nunha nova etapa que afectará a todo o mundo", advertiu o presidente sirio.


Para Ao Asade, Israel "construíu a súa existencia sobre masacres, creou o seu futuro sobre o xenocidio e só coñece a linguaxe do sangue".


Tamén, queixouse de que os israelís utilicen como pretexto o lanzamento de foguetes desde Gaza, para atacar a franxa palestina.


"Se eses foguetes non fosen lanzados, Israel teríaos atopado para xustificar a agresión sobre Gaza", sinalou Ao Asade, quen afirmou que o Estado israelí "está cavando as tumbas dos seus fillos coas súas propias mans".


Segundo a emisora qatarí, trece países dos 22 membros da Liga Árabe participan no cumio de xefes de Estado de Doha: Alxeria, Libia, Siria, Somalia, Líbano, Sudán, Mauritania, Iraq, Xibutí, Comoros, Qatar, Omán e Marrocos.


Aparte dos países árabes, acudiron a Doha o presidente de Irán, Mahmud Ahmadineyad, e enviados de Indonesia, Turquía, Senegal e Venezuela.


Así mesmo, participan os máximos dirixentes dos grupos palestinos Hamás, Jaled Meshal, Yihad Islámica, Ramadan Shalah, e a Fronte Popular para a Liberación de Palestina-Comando Xeral, Ahmad Yibril.


O cumio foi convocado polo emir de Qatar para unificar unha postura árabe sobre o masacre militar israelí en Gaza.


O cumio coincide este venres cunha reunión ministerial da Liga Árabe en Kuwait, que foi organizada independentemente da de Doha, o cal reflicte a división entre os árabes sobre como tratar a acción de Israel na franxa palestina.


A reunión qatarí foi apoiada polos integrantes da "liña dura" da Liga Árabe, entre eles Qatar, Siria e Sudán, e a ela oponse outras nacións moderadas, como Exipto, Arabia Saudita e Xordania, que decidiron non participar.


En América Latina


En América Latina, o chanceler brasileiro Celso Amorim condenou o ataque de Israel contra unha instalación das Nacións Unidas na Franxa de Gaza, na cal almacenábase unha doazón de 14 toneladas de axuda enviada por Brasil aos palestinos.


"Facemos a máis viva condena a ese ataque... (e) é necesario investigar en detalle por que ocorreu", manifestou Amorim, quen chamou a unha mobilización internacional para facer que Israel e o movemento islámico Hamás acaten a resolución do Consello de Seguridade da ONU que pide un cesamento do fogo no territorio palestino.


Se as resolucións do Consello de Seguridade son incumpridas, o sistema perderá credibilidade e o mundo reinará a "lei da selva, (algo) que a ninguén interesa", agregou o chanceler brasileiro, quen realizou unha recente xira por Medio Oriente buscando unha saída ao conflito.


Os presidentes de Centroamérica, durante un cume do seu sistema de integración rexional, emitiron un pronunciamiento en que pediron o "retiro inmediato do exército de Israel" dos territorios palestinos.


Os mandatarios de Guatemala, Honduras, O Salvador, Nicaragua e Panamá, subscribiron a resolución en que tamén demandan ao Consello de Seguridade das Nacións Unidas "a intensificar os esforzos para restaurar a estabilidade na zona" afectada polo conflito en cumprimento á súa función de manter a paz e a seguridade internacional.


O pronunciamiento tamén foi asinado polos chanceleres de República Dominicana, Costa Rica e Belice.


En Santiago de Chile, o chanceler Alejandro Foxley declarou que a situación en Gaza "é inaceptable" e remarcou a necesidade dunha tregua.


O presidente ecuatoriano Rafael Correa reiterou o xoves o seu pedido dunha condena internacional contra Israel por "crimes de lesa humanidade" na actual ofensiva na Franxa de Gaza, mentres se suceden en Latinoamérica chamados a favor dunha tregua.


Correa repudiou o que cualificou de "masacre" do pobo palestino e sinalou que "pedimos unha condena contra Israel, con dor porque o consideramos un país amigo, pero tamén con decisión, por crimes de lesa humanidade".


O mandatario ecuatoriano fixo esta mención no seu informe anual á nación o que motivou que os centos de invitados ao acto se puxesen de pé e aplaudisen durante máis dun minuto.