EDITORIAL: 'Unha traxedia africana'
ROSSEND DOMÈNECH
ROMA
A guerra que se está librando en Kivu (este da República Democrática do
Congo) é fomentada por bandas criminais e multinacionais mineiras co
obxectivo de separar a rexión para transformala nun estado independente
ou nun enclave autónomo baixo a influencia dalgunhas potencias
occidentais a través de Ruanda, Uganda, Angola e Nixeria. Esa é a
acusación dos católicos da zona, incluídos os seus bispos, que envían
informacións a Roma nas que denuncian "un complot internacional" para
balcanizar o país.
Un marca o 00250... e espera. "É vostede o pai X?". A resposta desde
Kivu chega poderosa e á vez distante. "Pode volver chamar a este outro
número que lle dou?". E un marca agora o 00243... O primeiro era un móbil
ruandés, grazas a que a rede telefónica de Ruanda foi inexplicablemente
ampliada ata Kivu; o segundo é un móbil congoleño. "Sabe vostede? Os
ruandeses contrólannos moito", explica o misioneiro. Os ruandeses,
refuxiados e militares, fincáronse na vasta zona desde 1994, cando se produciu a matanza de 800.000 hutus e tutsis. Díxose que fora unha
guerra étnica, igual como agora sostén o xeneral rebelde Laurent Nkunda,
a quen algúns católicos definen como "mercenario" a soldo das
multinacionais mineiras.
MINERAIS ESTRATÉXICOS
Cartas, publicacións e informes católicos africanos explican que co
aparente obxectivo de defender a etnia dos tutsi estase separando a
rexión máis rica do mundo en minerais e metais estratéxicos,
indispensables para a informática, a aero- náutica e as
telecomunicacións das sociedades occidentais. Que o xogo entre o xeneral
Nkunda e o Goberno de Ruanda é moito máis complexo, porque este representa
os intereses dunha maioría das multinacionais mineiras,
apoiadas por algúns dos seus gobernos. Segundo esta interpretación, a ONU aférrase aos acordos de paz asinados por todas as partes --e incumpridos--
porque non sabe como acabar cun conflito que xa deixou de ser étnico
para transformarse en axustes de contas "entre bandas que queren controlar
as minas ilegais e tráficos de toda sorte", como escribiu o mensual
católico 30 giorni.
Moitos temen un golpe de estado no Congo, que hai pouco celebrou unhas
eleccións xerais, propiciadas pola Unión Europea (UE), co apoio duns
17.000 cascos azuis, a maior forza xamais despregada baixo a bandeira
da ONU. Nelas participaron todas as etnias e foron consideradas as
máis transparentes que se realizaron en África. Pouco despois, o xeneral
Nkunda, que se presentou á consulta e foi derrotado, rebelouse.
Paralelamente, o Goberno congoleño, nun alarde de independencia, asinou
un pacto con China que deixou pasmados, pola súa envergadura, aos
Gobernos occidentais: o acordo dun grupo de empresas en torno ao Exim
Bank prevé investimentos de ata 10.500 millóns de euros, destinadas a extraccións
mineiras e infraestruturas. "Un tsunami", escribiron os
analistas congoleños, para quen o acordo soliviantóu de novo ás
faccións rebeldes e aos seus mentores, que optaron pola guerra.
Congo é 80 veces maior que Bélxica e posúe o 34% das reservas mundiais
de cobalto, o 10% do ouro, o 50% do coltán --imprescindible para móbiles
e ordenadores-- e importantes xacementos de diamantes, uranio, casiterita e
niobio, ademais do 70% da auga doce de África.
Unha ollada ao mapa permite constatar que desde Nyunzu (norte de Katanga)
ata o val de Djugumagi, en Uturi, ou sexa as zonas por onde transcorre
a guerra, son tamén as das minas e onde hai máis ouro. Ademais, en Goma
achouse petróleo.
Os bispos manifestaron a súa oposición a "a pretendida ameaza de división
entre o leste e o oeste do país" e cualifican a guerra como "un
biombo". Nestes días volveron a denunciar que "é evidente que os
recursos naturais do país alimentan a cobiza dalgunhas potencias que non
son estrañas á violencia que se impón á poboación".
ROSSEND DOMÈNECH
ROMA
A guerra que se está librando en Kivu (este da República Democrática do
Congo) é fomentada por bandas criminais e multinacionais mineiras co
obxectivo de separar a rexión para transformala nun estado independente
ou nun enclave autónomo baixo a influencia dalgunhas potencias
occidentais a través de Ruanda, Uganda, Angola e Nixeria. Esa é a
acusación dos católicos da zona, incluídos os seus bispos, que envían
informacións a Roma nas que denuncian "un complot internacional" para
balcanizar o país.
Un marca o 00250... e espera. "É vostede o pai X?". A resposta desde
Kivu chega poderosa e á vez distante. "Pode volver chamar a este outro
número que lle dou?". E un marca agora o 00243... O primeiro era un móbil
ruandés, grazas a que a rede telefónica de Ruanda foi inexplicablemente
ampliada ata Kivu; o segundo é un móbil congoleño. "Sabe vostede? Os
ruandeses contrólannos moito", explica o misioneiro. Os ruandeses,
refuxiados e militares, fincáronse na vasta zona desde 1994, cando se produciu a matanza de 800.000 hutus e tutsis. Díxose que fora unha
guerra étnica, igual como agora sostén o xeneral rebelde Laurent Nkunda,
a quen algúns católicos definen como "mercenario" a soldo das
multinacionais mineiras.
MINERAIS ESTRATÉXICOS
Cartas, publicacións e informes católicos africanos explican que co
aparente obxectivo de defender a etnia dos tutsi estase separando a
rexión máis rica do mundo en minerais e metais estratéxicos,
indispensables para a informática, a aero- náutica e as
telecomunicacións das sociedades occidentais. Que o xogo entre o xeneral
Nkunda e o Goberno de Ruanda é moito máis complexo, porque este representa
os intereses dunha maioría das multinacionais mineiras,
apoiadas por algúns dos seus gobernos. Segundo esta interpretación, a ONU aférrase aos acordos de paz asinados por todas as partes --e incumpridos--
porque non sabe como acabar cun conflito que xa deixou de ser étnico
para transformarse en axustes de contas "entre bandas que queren controlar
as minas ilegais e tráficos de toda sorte", como escribiu o mensual
católico 30 giorni.
Moitos temen un golpe de estado no Congo, que hai pouco celebrou unhas
eleccións xerais, propiciadas pola Unión Europea (UE), co apoio duns
17.000 cascos azuis, a maior forza xamais despregada baixo a bandeira
da ONU. Nelas participaron todas as etnias e foron consideradas as
máis transparentes que se realizaron en África. Pouco despois, o xeneral
Nkunda, que se presentou á consulta e foi derrotado, rebelouse.
Paralelamente, o Goberno congoleño, nun alarde de independencia, asinou
un pacto con China que deixou pasmados, pola súa envergadura, aos
Gobernos occidentais: o acordo dun grupo de empresas en torno ao Exim
Bank prevé investimentos de ata 10.500 millóns de euros, destinadas a extraccións
mineiras e infraestruturas. "Un tsunami", escribiron os
analistas congoleños, para quen o acordo soliviantóu de novo ás
faccións rebeldes e aos seus mentores, que optaron pola guerra.
Congo é 80 veces maior que Bélxica e posúe o 34% das reservas mundiais
de cobalto, o 10% do ouro, o 50% do coltán --imprescindible para móbiles
e ordenadores-- e importantes xacementos de diamantes, uranio, casiterita e
niobio, ademais do 70% da auga doce de África.
Unha ollada ao mapa permite constatar que desde Nyunzu (norte de Katanga)
ata o val de Djugumagi, en Uturi, ou sexa as zonas por onde transcorre
a guerra, son tamén as das minas e onde hai máis ouro. Ademais, en Goma
achouse petróleo.
Os bispos manifestaron a súa oposición a "a pretendida ameaza de división
entre o leste e o oeste do país" e cualifican a guerra como "un
biombo". Nestes días volveron a denunciar que "é evidente que os
recursos naturais do país alimentan a cobiza dalgunhas potencias que non
son estrañas á violencia que se impón á poboación".
