* O programa prevé a compra de débeda de pouca solvencia e
inxeccións de capital
* A Fed dedicará outros 780.000 millóns de euros a incentivar o
crédito ao consumo
JOAN CAÑETE
BAYLE WÁSHINGTON
Xa non se chama plan de rescate bancario, senón plan de estabilidade
financeira. Trátase da política que vai seguir a Administración de Barack
Obama para sacar á boia o sector financeiro coa intención, segundo
dixo onte o secretario do Tesouro, Timothy Geithner, na súa presentación, de "contribuír
a reiniciar o fluxo de crédito, limpar e fortalecer os bancos
e prover dunha axuda crítica aos propietarios de casas". Para iso, as
diferentes partes do plan se se cumpren na súa totalidade poderían supor un
investimento no sector financeiro de dous billóns de dólares (ao redor de 1,5
billóns de euros).
CERTO RISCO
Segundo Geithner, a intención é reformar o plan de rescate bancario da
Administración Bush (do que quedan por gastar uns 270 millóns) coa
intención de facelo máis eficaz, transparente, global e ousado. "Hai máis
risco e un maior custo no gradualismo que nunha acción agresiva", dixo
Geithner, que admitiu que a poboación "perdeu a fe" na intervención
do Goberno no sector financeiro: "O espectáculo de grandes cantidades
de diñeiro público entregado ás institucións que axudaron a causar a
crise, con escasa transparencia e control, contribuíu á desconfianza
pública".
O plan ten catro alicerces. O primeiro é a creación dun fondo de investimento
público-privado --o xa famoso "banco malo"-- que é o que
comprará os activos tóxicos aos bancos. O fondo está dotado inicialmente
cuns 388.000 millóns de euros, aínda que a carteira podería chegar ata
780.000 millóns. A intención é que o programa capte fondos privados,
aínda que Geithner non dixo como vai convencer o Goberno aos investidores
privados.
INXECTAR CAPITAL
O segundo é destinar os 270 millóns de euros que quedan do plan de George
Bush a inxectar capital ás entidades en apertos. Segundo fontes da
Casa Branca, neste punto Geithner enfrontouse e impúxose a outras
figuras da Administración na súa intención de non impor grandes
esixencias aos bancos que reciban axuda. Por exemplo, non se lles esixirá
que destinen diñeiro público a créditos.
O terceiro alicerce é expandir un programa xa existente da Reserva Federal
para incentivar os créditos ao consumo. O plan do banco central está
dotado agora con 155.000 millóns de euros. Pode crecer ata os 780.000
millóns, e o seu obxectivo é financiar a compra de préstamos estudantís,
de cartóns de crédito e de coches. Baixo as novas directrices, a Fed
poderá adquirir préstamos hipotecarios. A cuarta parte do plan incide no
mercado inmobiliario, e consiste en investir entre 50.000 e 100.000 millóns
para axudar aos propietarios a evitar o embargo e facilitar o
refinanciamento das hipotecas.
Tras o discurso de Geithner, Wall Street empezou con perdas, e púxose por encima
dos catro puntos negativos na última hora de negociación.
Entre os investidores decepcionou a complexidade do plan, que agoira demoras
na súa aplicación.
inxeccións de capital
* A Fed dedicará outros 780.000 millóns de euros a incentivar o
crédito ao consumo
JOAN CAÑETE
BAYLE WÁSHINGTON
Xa non se chama plan de rescate bancario, senón plan de estabilidade
financeira. Trátase da política que vai seguir a Administración de Barack
Obama para sacar á boia o sector financeiro coa intención, segundo
dixo onte o secretario do Tesouro, Timothy Geithner, na súa presentación, de "contribuír
a reiniciar o fluxo de crédito, limpar e fortalecer os bancos
e prover dunha axuda crítica aos propietarios de casas". Para iso, as
diferentes partes do plan se se cumpren na súa totalidade poderían supor un
investimento no sector financeiro de dous billóns de dólares (ao redor de 1,5
billóns de euros).
CERTO RISCO
Segundo Geithner, a intención é reformar o plan de rescate bancario da
Administración Bush (do que quedan por gastar uns 270 millóns) coa
intención de facelo máis eficaz, transparente, global e ousado. "Hai máis
risco e un maior custo no gradualismo que nunha acción agresiva", dixo
Geithner, que admitiu que a poboación "perdeu a fe" na intervención
do Goberno no sector financeiro: "O espectáculo de grandes cantidades
de diñeiro público entregado ás institucións que axudaron a causar a
crise, con escasa transparencia e control, contribuíu á desconfianza
pública".
O plan ten catro alicerces. O primeiro é a creación dun fondo de investimento
público-privado --o xa famoso "banco malo"-- que é o que
comprará os activos tóxicos aos bancos. O fondo está dotado inicialmente
cuns 388.000 millóns de euros, aínda que a carteira podería chegar ata
780.000 millóns. A intención é que o programa capte fondos privados,
aínda que Geithner non dixo como vai convencer o Goberno aos investidores
privados.
INXECTAR CAPITAL
O segundo é destinar os 270 millóns de euros que quedan do plan de George
Bush a inxectar capital ás entidades en apertos. Segundo fontes da
Casa Branca, neste punto Geithner enfrontouse e impúxose a outras
figuras da Administración na súa intención de non impor grandes
esixencias aos bancos que reciban axuda. Por exemplo, non se lles esixirá
que destinen diñeiro público a créditos.
O terceiro alicerce é expandir un programa xa existente da Reserva Federal
para incentivar os créditos ao consumo. O plan do banco central está
dotado agora con 155.000 millóns de euros. Pode crecer ata os 780.000
millóns, e o seu obxectivo é financiar a compra de préstamos estudantís,
de cartóns de crédito e de coches. Baixo as novas directrices, a Fed
poderá adquirir préstamos hipotecarios. A cuarta parte do plan incide no
mercado inmobiliario, e consiste en investir entre 50.000 e 100.000 millóns
para axudar aos propietarios a evitar o embargo e facilitar o
refinanciamento das hipotecas.
Tras o discurso de Geithner, Wall Street empezou con perdas, e púxose por encima
dos catro puntos negativos na última hora de negociación.
Entre os investidores decepcionou a complexidade do plan, que agoira demoras
na súa aplicación.
