SAHARA XENOCIDIO
Enfrontámonos a unha máquina fría e irracional de asasinar, de levar a cabo a misión ordenada: o xenocidio
O presidente do Comité Contra a Tortura de Dajla, O Mami Amar Salem, esixe protección para os civís saharauís no Primeiro Encontro Internacional de Solidariedade co Sahara que se celébra en Sevilla esta fin de semana
?é esta a paz da ONU?, é a paz que viñeron defender os cascos azuis en 1992? Pois Nacións Unidas debe saber que esta é unha paz que non nos serve, que xera feridos e mortos?, denuncia
Sevilla.- ?Enfrontámonos desde hai 33 anos a unha máquina fría e irracional de asasinar, de levar a cabo sen capacidade de reflexión a misión ordenada: o xenocidio?. Así de rotundo mostrábase hoxe o presidente do Comité Contra a Tortura de Dajla, O Mami Amar Salem, durante a súa intervención no Primeiro Encontro Internacional de Solidariedade co Sahara que se celebra en Sevilla este fin de semana e a cuxo texto íntegro tivo acceso o Servizo de Comunicación Saharauí en Canarias (SCSC).
O Mami, despois de saudar aos participantes na cita sevillana e agradecer a posibilidade de expor a situación de ?o noso pobo?, comezou asegurando que ?o meu desexo sería estar na nosa terra, o Sahara Occidental, e na miña querida cidade, Dajla, para acompañar aos compatriotas que un día tras outro saen á rúa para dicir a nosa verdade e enfróntanse á violencia e a brutalidade das tropas ocupantes coas mans limpas e a fe inesgotable na nosa causa como único escudo?.
?Con todo?, continuou, ?hei de permanecer en España, país irmán ao que agradezo a súa acollida, para recuperarme das secuelas da tortura, a represión e os malos tratos?.
O presidente do Comité Contra a Tortura de Dajla, O Mami Amar Salem, foi torturado en catro ocasións pola policía marroquí ?polo único delito de defender aberta pero pacíficamente os dereitos fundamentais do noso pobo, dereitos inexistentes desde fai xa máis de 30 anos?, explicou.
Despois da súa última detención e ?o meu último encontro cos torturadores marroquís, hai aproximadamente dous anos e tras recibir graves feridas nas pernas, fun abandonado na zona minada do deserto mauritano pola seguridade marroquí coa esperanza de que a miña morte chegaría pronto. Afortunadamente rescatáronme e agora estou aquí, falando con vostedes?.
?Hoxe?, recordou aos asistentes, ?mentres falamos, outro irmán ou irmá será detido, maltratado, violado, torturado ou asasinado os territorios ocupados simplemente por ser o que é, saharauí. Poida que sexa un bebé, unha muller embarazada, un novo estudante sen delito algún do que responder, un ancián ou un enfermo, pero iso dará igual?.
Para O Mami, ?somos como un paxaro ao que se lle ordenou ser lagarto. Somos o que somos, saharauís, e non deixaremos de selo a pesar das ordes. Ese é o delito que nos converte en vítimas un día tras outro ante o silencio cómplice dun mundo que non nos ve e non nos escoita?.
?Os apaleamientos dos nosos irmáns por policías e colonos marroquís a principios de verán en Dajla ou a onda de represión desatada por Marrocos a semana pasada en Smara e O Aiún son só unha mostra?, denunciou o presidente do Comité Contra a Tortura de Dajla. ?As casas asaltadas, os golpes, as malleiras, os bens queimados ou roubados, os interrogatorios ou o número dos desaparecidos non deixaron de crecer desde a chegada do invasor?, recordou.
?Mentres, os nosos compatriotas dos campamentos da dignidade?, asegurou en referencia aos refuxiados saharauís que permanecen en Tinduf, ?os nosos pais, irmáns primos ou sobriños, enfróntanse a outro tipo de tortura, a presión pola fame. Non é a condena á desnutrición, á enfermidade crónica ou ao trauma constante que xera a falta de futuro unha forma máis cruel se cabe de tortura??, preguntouse.
O activista saharauí de Dereitos Humanos na antiga Vila Cisneros tamén se preguntou: ?é esta a paz da ONU?, é a paz que viñeron defender os cascos azuis en 1992? Pois Nacións Unidas debe saber que isto non é paz, que as súas tropas non protexen nada e que se limitan a observar como aumenta a represión. A ver como tropas armadas e adestradas agriden a cidadáns desarmados e indefensos coa maior impunidade?.
O Mami advertiu que a ONU ?debe saber que esta é unha paz que non nos serve, que xera feridos e mortos e cuxas vítimas só somos nós, os saharauís?.
Neste sentido o activista contra a tortura saharauí esixiu ?que a comunidade internacional fágase cargo das súas responsabilidades e amplíese o mandato das tropas da Misión de Nacións Unidas no Sahara Occidental para que se inclúa entre as súas funcións a de protexer aos civís saharauís e garantir os seus dereitos fundamentais, os que asisten a calquera ser humano?.
Tamén advertiu ás axencias humanitarias de Nacións Unidas, ?que deixen de utilizar aos nosos refuxiados en Tinduf como reféns aos que retiran o sustento vital en función dos intereses do agresor, que a fame non nos renderá, só acrecentará a nosa determinación de ser libres?.
Finalmente, solicitou á ONU ?que facilite o acceso ao territorio aos observadores e medios de comunicación internacionais independentes co fin de que se acabe coa impunidade que dá o silencio. Un silencio que implantou Marrocos pechando a nosa terra e converténdoa nunha xigantesca mazmorra na que os saharauís vivimos presos?.
O Mami Amar Salem despediuse desexando aos presentes no encontro de Sevilla ?ánimo, o día da xustiza para o noso pobo chegará. Tédeo seguro.? (Servizo de Comunicación Saharauí de Canarias)
Ver noticias sobre O Mami Amar Salem
