O CÁUCASO EN CHAMAS
Marcos Domich
Nunca como ata agora é tan evidente que, a desintegración da Unión Soviética, foi a catástrofe política da segunda metade do século XX, e para o mundo enteiro. Converteu ao imperialismo, cuxo trazo central é o belicismo, nunha fera solta. A desaparición da URSS posibilitou o colapso do campo socialista europeo. Os estilos burocratizados de gobernar e o anquilosamiento partidario, facilitaron que, de xeito case pacífico, caesen un detrás doutro os países socialistas. Alí onde seica a revolución foi máis lexítima e endóxena e había maior sentido patriótico, a resistencia á regresión foi maior e mesmo provocou o derramamento de sangue. Tal o caso de Iugoslavia.
O imperialismo estadounidense, coa OTAN, tivo que bombardear os restos de Iugoslavia para separar de Serbia á rexión Socialista Autónoma de Kósovo. Hoxe quere un ?Kósovo ao revés?. Quere impedir a autonomía de Osetia do Sur, Abjasia e Adzharia e quere garantir a existencia dunha ?Gran Xeorxia? que domine pobos que nin por cultura nin por relixión ou identidade nacional-étnica teñan moito que ver con Xeorxia.
Xeorxia existiu como república soviética desde 1936. Antes formou parte da República Federativa Soviética Transcaucásica. Ao constituírse en república soberana e federal, recoñeceu no seu interior a existencia doutras tres formacións estatais: A Rexión Socialista Soviética de Osetia do Sur e as Repúblicas Socialistas Autónomas de Abjasia e Adzharia. Xunto aos xeorxianos conviviron ben ata a desintegración da URSS.
Logo chegaron á condución do país elementos cada vez máis reaccionarios e prooccidentais, ata que sucedeu algo impensable desde os tempos do Imperio Ruso: EUA instalou bases militares que apuntan a Rusia. As repúblicas autónomas, que non perderon o seu status e soberanía loitaron, á súa vez, por depender menos de Tbilisi e vivir máis seguras. É que EUA adestra ás tropas xeorxianas, levounas a Iraq e dotou ao seu exército de modernísimas armas. Cal a razón de todo isto? Pois o eterno asunto do gas e o petróleo. O Pentágono quere controlar as rutas caucásicas do petróleo; por iso mesmo cometeu o horror de Kósovo, crimes de guerra e de lesa humanidade.
Todo o mundo sabe, porque non puideron ocultalo, que o conflito desencadeouno Xeorxia. Despois veu a participación de Francia; pero o presidente Sakashvili xamais quixo asinar o punto 6º do acordo de alto ao fogo: Discutir despois o status de Osetia e as repúblicas autónomas. E agora a prensa, igual nos casos de Iugoslavia e Iraq está acudindo á manipulación mediática, ás ameazas dos falcóns e mesmo instalando radares e mísiles na Polonia.
Pero que o imperio non faga malos cálculos. Debe escoitar á súa axencia na sombra, a Stratfor, esta concluíu que Rusia pode proporcionarlle unha grande malleira no Caúcaso.
-----------------------------------------------------------------------------
EUA XOGA CON LUME
Marcos Domich
Toda a semana, a prensa ocupouse de Xeorxia e o conflito con Rusia e Osetia do Sur. O asunto é moi serio. Abriuse un conflito de longo alento e implicará fortes movementos de fichas no taboleiro das relacións internacionais. Tan graves son as repercusións do conflito que se fala dun retorno aos tempos da guerra fría. É inimaxinable o movemento de diplomáticos. Basta sinalar que a Chanceler Ángela Merckel viaxou a Tbilisi (Tiflis na antiga terminoloxía) para apoiar ao atolondrado presidente xeorxiano Saakasvili. Á súa vez viaxou a Secretaria de Estado Condoleeza Rice, a quen o gracexo mexicano xa chamou falcón (gallinazo) con saias?. No seu mellor estilo, lanzou unha andanada de ameazas e ?cominou a Rusia? a abandonar Xeorxia. Non se pode esquecer que o primeiro en viaxar ao escenario do conflito foi o presidente Sarkozy. Dixo lograr a subscrición dun acordo que implicaba a retirada de tropas -xeorxianas e rusas - ás súas posicións anteriores ao 6 de agosto. Isto é parcialmente certo, pois Xeorxia negouse a asinar a cláusula sexta comprometía ao ulterior tratamento do status de Osetia do Sur.
O meollo do conflito é precisamente o status de cada unha das partes que integran Xeorxia. O que expuxeron Osetia do Sur, Abjazia e Adzharia, á disolución da URSS, é manter a súa situación de rexión e repúblicas autónomas. Desde que Xeorxia deixou de ser república integrante da Unión Soviética as tres rexións negáronse a renunciar ao seu antigo status, sobre todo por razóns políticas. Xa que logo, non é nada nova a reivindicación do dereito a declararse repúblicas independentes. A ningunha destas rexións ? onde predomina a poboación rusiana - parecíalles bo que Xeorxia, incluíndoas sen a sua aquiescencia, entrase en tratativas militares cos EUA e estes conseguisen a súa vella ambición: Rodear a Rusia de bases militares. Algo inaceptable para este país que, malia o retroceso político, social e económico que sufriu coa caída do socialismo, segue a ser unha temible potencia militar. Os EUA e sobre todo Europa non poden ignorar o que é o nacionalismo ruso, o que desde tempos do zarismo chamábase o sentimento ?gran-ruso? e o culto da ?naiciña Rusia?. Este sentimento ou enfoque (que obviamente non compartía Lenin) era unha realidade que inflamaba xa non o nacionalismo, senón o patriotismo que inspirou as fazañas en defensa da URSS e sobre todo contribuíu á derrota do fascismo na II GM.
Os EUA e Europa están sufrindo unha recesión sen precedentes. Lamentablemente, xa sabemos, a saída á crise, no capitalismo, é a tentación da guerra. Hai que esperar que se impoña a razón. En todo caso estes non poden ignorar que a Federación Rusa segue a ser unha potencia militar coa que é perigoso meterse.
