VIRTIN REDE INFORMATIVA
1. Democracia.
O imperio ao día XIII
Democracia
Randy Alonso Falcón
31 de xullo de 2008
Cando as armas de destrución masiva non apareceron e as supostas instalacións nucleares se «esfumaron», Bush díxolle ao mundo que a guerra contra Iraq era unha contenda para levar a democracia ao país árabe.
Cinco anos despois de desatada a invasión, a «democracia á norteamericana» mostra resultados palpables nesa nación.
Fósforo asasino
O mellor xeito de implantar a liberdade de Wáshington é a sangue e lume. En Fallujah numerosos bebés sofren enfermidades congénitas e deformidades a escalas nunca vistas. Ninguén quere achegar datos exactos, pero o sufrimento é visible en numerosas familias.
«Tiven dous fillos con dano cerebral de nacemento», dixo á axencia IPS Hayfa Shukur, de 28 anos. «O meu home está detido polos estadounidenses desde novembro de 2004 e debín levar aos nenos soa polos hospitais e clínicas privadas. Morreron. Gastei todos os meus aforros e pedín moito diñeiro prestado».
Tras moito tempo negándoo, o Departamento de Defensa de Estados Unidos recoñeceu srecentemente o uso de fósforo branco e uranio empobrecido no seu criminal bombardeo contra a cidade iraquí en 2004. Estatísticas do Pentágono reflicten que as forzas estadounidenses arroxaron en Iraq unhas 1 200 toneladas de uranio empobrecido. Os seus francotiradores e mercenarios asasinaron a eito a nenos, mulleres, xornalistas e outros civís.
Un novo estudo da revista británica The Lancet cifra en 1 200 000 as vítimas iraquís da absurda guerra.
Mercado seguro
A invasión serviu para garantirlles un mercado seguro aos produtos norteamericanos. O goberno iraquí converteuse nun dos maiores compradores de armas estadounidenses, ao destinar uns 3 000 millóns de dólares para ese fin. A adquisición de armamento ianqui inclúe máis de 60 000 rifles M-16.
Do mesmo xeito ocorreu co petróleo. As grandes petroleiras foron sacadas de Iraq fai máis de dúas décadas. Agora regresan ao desquite de mans da invasión e o caos. Exxon Mobil, Chevron-Texaco, Shell, BP e Total xa se beneficiaron de contratos de servizo sen licitación. Agora Iraq abriu seis dos seus principais xacementos petroleiros ?que son case a metade das súas reservas? a inversionistas estranxeiros. Cos contratos, as compañías foráneas obterán o 75 por cento do valor da produción e os seus socios iraquís só o 25 por cento, algo insólito nos estados petroleiros do Oriente Medio.
Se militarmente a guerra de Iraq foi un fracaso, estratexicamente vai cumprindo -non sen atrancos- os seus propósitos: controlar e saquear o petróleo dun dos seus maiores depósitos mundiais.
Mans soltas
Para completar o modelo democrático «Made in USA», a Casa Branca exportou o seu esquema de corrupción. Miles de millóns de dólares esfumaronse no Iraq. Boa parte perdeuse durante o mandato colonial do vicerrei Paul Bremer.
Unha nova auditoría do Pentágono descubriu que máis de 8 000 millóns de dólares en recadacións de impostos gastáronse en contratistas en Iraq sen seguir as normas federais. Os investigadores determinaron que polo menos 1 800 millóns foron mal administrados.
O xuíz retirado Arthur Bennan, quen serviu en 2007 como director da Oficina de Responsabilidade e Transparencia na Embaixada estadounidense en Bagdad, recoñeceu ante o Congreso que «miles de millóns de dólares de Estados Unidos perdéronse, foron roubados ou desperdiciados».
Lexitimar o crime
A Casa Branca quere asegurar o seu protectorado en Iraq. As presións son intensas sobre os lexisladores iraquís. Estados Unidos esixe o control de polo menos 58 bases militares e do espazo aéreo iraquí ata os 9 000 metros de altura, así como a potestade de decidir se outro país está agredindo a Iraq.
A oposición atopada por Wáshington nalgunhas das súas pretensións abertamente colonialistas levouno a apertar as tenazas. Miles de millóns de dólares de fondos iraquís conxelados en bancos norteamericanos durante a década dos 90 permanecerán inmobilizados ata que se logre un acordo que satisfaga ao invasor.
Un lexislador iraquí mostrou á prensa a verdadeira cara do problema: «Agora pídennos que aprobemos a nosa propia ocupación. Este é o motivo polo que rexeitamos completamente todo o que nos propuxeron ata o momento».
Poucas leccións de democracia quédanlles por brindar ás tropas norteamericanas de ocupación. O mundo xa sabe que quere dicir Bush cando fala de levar a democracia e os dereitos humanos a algún «escuro recuncho do mundo».
Fontes: Democracy Now, A Xornada, IPS, Rebelión e EFE.
1. Democracia.
O imperio ao día XIII
Democracia
Randy Alonso Falcón
31 de xullo de 2008
Cando as armas de destrución masiva non apareceron e as supostas instalacións nucleares se «esfumaron», Bush díxolle ao mundo que a guerra contra Iraq era unha contenda para levar a democracia ao país árabe.
Cinco anos despois de desatada a invasión, a «democracia á norteamericana» mostra resultados palpables nesa nación.
Fósforo asasino
O mellor xeito de implantar a liberdade de Wáshington é a sangue e lume. En Fallujah numerosos bebés sofren enfermidades congénitas e deformidades a escalas nunca vistas. Ninguén quere achegar datos exactos, pero o sufrimento é visible en numerosas familias.
«Tiven dous fillos con dano cerebral de nacemento», dixo á axencia IPS Hayfa Shukur, de 28 anos. «O meu home está detido polos estadounidenses desde novembro de 2004 e debín levar aos nenos soa polos hospitais e clínicas privadas. Morreron. Gastei todos os meus aforros e pedín moito diñeiro prestado».
Tras moito tempo negándoo, o Departamento de Defensa de Estados Unidos recoñeceu srecentemente o uso de fósforo branco e uranio empobrecido no seu criminal bombardeo contra a cidade iraquí en 2004. Estatísticas do Pentágono reflicten que as forzas estadounidenses arroxaron en Iraq unhas 1 200 toneladas de uranio empobrecido. Os seus francotiradores e mercenarios asasinaron a eito a nenos, mulleres, xornalistas e outros civís.
Un novo estudo da revista británica The Lancet cifra en 1 200 000 as vítimas iraquís da absurda guerra.
Mercado seguro
A invasión serviu para garantirlles un mercado seguro aos produtos norteamericanos. O goberno iraquí converteuse nun dos maiores compradores de armas estadounidenses, ao destinar uns 3 000 millóns de dólares para ese fin. A adquisición de armamento ianqui inclúe máis de 60 000 rifles M-16.
Do mesmo xeito ocorreu co petróleo. As grandes petroleiras foron sacadas de Iraq fai máis de dúas décadas. Agora regresan ao desquite de mans da invasión e o caos. Exxon Mobil, Chevron-Texaco, Shell, BP e Total xa se beneficiaron de contratos de servizo sen licitación. Agora Iraq abriu seis dos seus principais xacementos petroleiros ?que son case a metade das súas reservas? a inversionistas estranxeiros. Cos contratos, as compañías foráneas obterán o 75 por cento do valor da produción e os seus socios iraquís só o 25 por cento, algo insólito nos estados petroleiros do Oriente Medio.
Se militarmente a guerra de Iraq foi un fracaso, estratexicamente vai cumprindo -non sen atrancos- os seus propósitos: controlar e saquear o petróleo dun dos seus maiores depósitos mundiais.
Mans soltas
Para completar o modelo democrático «Made in USA», a Casa Branca exportou o seu esquema de corrupción. Miles de millóns de dólares esfumaronse no Iraq. Boa parte perdeuse durante o mandato colonial do vicerrei Paul Bremer.
Unha nova auditoría do Pentágono descubriu que máis de 8 000 millóns de dólares en recadacións de impostos gastáronse en contratistas en Iraq sen seguir as normas federais. Os investigadores determinaron que polo menos 1 800 millóns foron mal administrados.
O xuíz retirado Arthur Bennan, quen serviu en 2007 como director da Oficina de Responsabilidade e Transparencia na Embaixada estadounidense en Bagdad, recoñeceu ante o Congreso que «miles de millóns de dólares de Estados Unidos perdéronse, foron roubados ou desperdiciados».
Lexitimar o crime
A Casa Branca quere asegurar o seu protectorado en Iraq. As presións son intensas sobre os lexisladores iraquís. Estados Unidos esixe o control de polo menos 58 bases militares e do espazo aéreo iraquí ata os 9 000 metros de altura, así como a potestade de decidir se outro país está agredindo a Iraq.
A oposición atopada por Wáshington nalgunhas das súas pretensións abertamente colonialistas levouno a apertar as tenazas. Miles de millóns de dólares de fondos iraquís conxelados en bancos norteamericanos durante a década dos 90 permanecerán inmobilizados ata que se logre un acordo que satisfaga ao invasor.
Un lexislador iraquí mostrou á prensa a verdadeira cara do problema: «Agora pídennos que aprobemos a nosa propia ocupación. Este é o motivo polo que rexeitamos completamente todo o que nos propuxeron ata o momento».
Poucas leccións de democracia quédanlles por brindar ás tropas norteamericanas de ocupación. O mundo xa sabe que quere dicir Bush cando fala de levar a democracia e os dereitos humanos a algún «escuro recuncho do mundo».
Fontes: Democracy Now, A Xornada, IPS, Rebelión e EFE.
