VÉN A NAI DAS BATALLAS
Marcos Domich
Como prognosticaramos: o 10 de agosto non se produciu ?a nai das batallas?. Pero tampouco hai que minimizar o espectacular triunfo das posicións populares e revolucionarias que avogan polo cambio e pola continuidade do goberno popular de Evo Morales.
A dereita saíu moi mal parada, perdeu dúas prefecturas (Cochabamba e A Paz) e no cómputo nacional o pobo propinoulle unha zurra nunca vista. O SI por Evo impúxose en 7 departamentos e tivo un avance notable nos dous que non logrou gañar. En Santa Cruz obtivo un respaldo de, practicamente, o 40 %, e un pouco máis no Beni. Apuntamos que o ?primeiro impacto? mediático, que conta moito, foi unha distorsión total. Conforme avanzaban os recontos, o suposto éxito da dereita íase disipando.?A Prensa? foi máis honesta e rectificou resultados con maior obxectividade.
Pola continuación da política do presidente Evo Morales votou case o 68% do electorado. Case nada hai que engadir á contundencia desta cifra. Fala por si soa e hai que lela nos seus diversos alcances e significados. En primeiro lugar destácase o feito de que o SI por Evo mostra un incremento xeral respecto da súa votación en decembro do 2005. Do 53, 7%, subiu máis de 15 puntos. Nalgúns departamentos a progresión foi simplemente espectacular. Tales os casos de Pando e Tarija. Ademais da vitoria esmagadora do altiplano (A Paz, Potosí e Oruro, 80%) gañou en Cochabamba e Chuquisaca. Isto merece un comentario adicional. Reyes Villa sufriu un humillante castigo, resultou o prefecto máis repudiado. E Chuquisaca? Non era que non lle permitirían chegar a Evo? Quen? Os que falan a nome dunha ?maioría? e golpean a quechuas inermes, e bloquearon a Asemblea Constituínte? Agora queren referendo pola capitalidade. Cren que poderían gañalo. En pedir non hai engano; pero non en facerse os bobos.
Evo actuou correctamente chamando ao diálogo e dando todas as facilidades para realizalo. A resposta de dereita - que pasou da desesperación á furia - expresouse na ronca voz do prefecto de Santa Cruz. Non se resignan á derrota e seguirán coa cantilena acerca da ?ditadura, o totalitarismo, a democracia, a ?devolución? do Imposto Directo aos Hidrocarburos (IDH), a autonomía?, etc. Pero non hai que moverse a engano. A razón real está en que os seus plans contrarrevolucionarios, implican rendición de contas ao imperio. O investigador Atilio Borón cita a cifra de US $124 millóns de libre dispoñibilidade e entregados por USAID, sobre todo aos prefectos da ?media lúa?; ata como reserva para as accións separatistas. A filial da CIA, a National Endowment for Democracy (DEAN), entregou 600.000 $US para ?cursos democráticos?, é dicir para enrolar axentes subversivos, para terroristas que se sumarán aos paramilitares que xa actúan no Oriente.
Todo está claro; a dereita, pulverizada nas urnas e esmagada politicamente; fracasada na liquidación de Evo e sen forzas para o golpe de estado, non lle queda senón o camiño da confrontación violenta e a secesión. Esa será a ?nai das batallas?. Hai que prepararse para ela logrando a maior unidade patriótica posible e non facer concesións nin realizar compromisos, como os que se deron ao inaugurar a Asemblea Constituínte.
No seu discurso da noite do domingo Evo dixo dúas cousas moi importantes: que continuará o proceso de cambios e que o triunfo alcanzado era unha reafirmación do proceso de cambios en América Latina. Formou parte deste discurso o peche con algo que marca, sen dúbida, o rumbo que tomará o proceso político: ¡Patria ou Morte!
sexta-feira, 22 de agosto de 2008
