WÁSHINGTON SUFRIU UN SEVERO TROPEZÓN NA ACTUAL GUERRA CAUCÁSICA.
DÍA: 18 agosto 2008-08-18
HORA: 15 horas 06 minutos.
ANTECEDENTES: Nos anos 80 do século XX o clima político en Xeorxia deteriórase gravemente pola acción do Partido Comunista xeorxiano
controlado polo entón chanceler da URSS Eduard Shevardnadze, home
de confianza do líder soviético Gorbachov. A dirección desta
organización, en abandono claro aos seus principios e á súa historia, favorece
o crecemento dun nacionalismo xeorxiano reaccionario, excluínte e
antisoviético enfilado en contra non só do feito de pertencer á URSS
senón en contra do principio crave de amizade entre todos os pobos
soviéticos que cimentara a paz social e o desenvolvemento político e
económico da republica na época soviética. Xeorxia, como todas as
republicas caucásicas e soviéticas, lonxe de ser unha sociedade monocultural
era un crisol de linguas e culturas que tiña detrás unha fea historia, antes de 1917,
de enfrontamentos e odios interétnicos e mesmo de opresión
nacional xeorxiana sobre os seus veciños. Esta política dos gorbachovianos
permite que o poder en 1990 pase a mans dun disidente anticomunista
sicolóxicamente desequilibrado Zviad Gamsajurdia que levou a Xeorxia pola
senda do caos, da inestabilidade, as guerras civís e a destrución da
economía e do nivel de vida da poboación. O novo poder aboliu a
autonomía da que gozaban no interior de Xeorxia as republicas
autónomas de Abjasia e Osetia do Sur e cando tentou esmagar pola
forza a estes pobos tropezouse cunha autentica sublevación que
consolidou estas dúas pequenas republicas que se negaron a acompañar a Xeorxia
no seu camiño cara á autodestrución. Gamsajurdia caeu e o poder pasou a mans
do antigo home forte da época gorbachoviana (1985-1991)
Shevardnadze que procurou estreitar relacións cos Estados Unidos e
manter certa relación con Rusia. A nova burguesía local decidiu
desembarazarse de Shevardnadze co activo apoio de Wáshington que non
aceptaba as súas relacións con Rusia. Wáshington instalou desde 2005 un
réxime vasalo presidido por un avogado con bufete en Nova York, Mijail
Saakashvili, que lle asegura unha posición privilexiada nunha zona
estratéxica.
CONTEXTO: É fundamental considerar que a Xeorxia é unha zona de paso dos
gaseoductos e oleodutos que trasladan estes recursos desde Asia Central
(Kazajstán e Turkmenistan), o Mar Caspio e Acerbaixán ata o mundo
occidental imperialista sen pasar por Rusia nin por Irán. O presidente
Clinton conseguiu que as multinacionais petroleiras estadounidenses
construísen ductos que son de transcendental importancia estratéxica xa que
permiten varios obxectivos á vez:
1.- Acceder a xigantescos recursos enerxéticos tan necesarios para o
capitalismo estadounidense.
2.- Impor a Europa occidental o predominio estadounidense no
abastecemento de devanditos recursos.
3.- Golpear a Rusia que é apartada das vías de transporte destes
recursos.
4.- Soster energéticamente a regimenes clientes dos Estados Unidos
(Xeorxia, Acerbaixán, Turquía) que teñen o rol de defender os intereses
geoestratégicos dos Estados Unidos nunha rexión á que pertence
tamén os países petroleiros do Oriente Medio.
5.- Pór baixo presión e control a Irán e a China.
FEITOS: É coñecida a preparación militar estadounidense e xeorxiana da
agresión ordenada por Saakashvili o pasado 7 de agosto contra Osetia do
Sur. Ataque que merece a consideración de crime de guerra e contra a
Humanidade polos asasinatos a sangue frío de militares rusos feitos
prisioneiros e polos ataques indiscriminados contra zonas residenciais,
escolas, hospitais e a universidade que custaron a vida a 1.600
persoas. Con todo diversos analistas sinalan que os Estados Unidos abandonaron ao seu aliado xeorxiano que sufriu unha contundente derrota pola
inmediata reacción rusa. Meso analistas rusos destacan que Wáshington
acolleu con desagrado a orde de ataque dada polo presidente
xeorxiano.
Un exercito que os rusos sinalan é de 10 mil homes dotado de numeroso
armamento terrestre, naval e aéreo non só expulsou de Osetia do Sur ás
tropas xeorxianas armadas equipadas polos gobernos e empresas de EE.UU.,
Israel, Ucraína e Alemaña senón que destruíu instalacións
militares estratéxicas dentro do territorio xeorxiano, controlou as
principais vías de comunicación do país, puxo a disposición de Rusia
os oleodutos de control estadounidense, estimulou unha ofensiva militar
vitoriosa da outra república que reclama a súa soberanía, Abjasia, e destruíu o soño nacionalista animado pola burguesía xeorxiana desde os
anos 80 do século XX. Cabe preguntarse porqué este "Uribe" caucasiano foi abandonado polos seus protectores estadounidenses que cabe supor
autorizaron a aventura do seu protexido. A analista alxerina Aïssa Hiréche
propón catro hipóteses explicativas deste feito:
Primeira: os Estados Unidos e os seus aliados europeos non esperaban unha reacción
tan rápida e contundente do goberno ruso.
Segunda: Devanditos gobernos querían comprobar o estado actual da capacidade
de resposta rusa.
Terceira: Os imperialistas quixeron atraer a Rusia a este conflito para
deixarlles as mans libres en relación a un posible ataque contra Irán.
A mencionada analista sinala que as dúas últimas hipóteses son pouco
probables.
Cuarta: serian os propios rusos os que levaron a Saakashvili a cometer
o erro do ataque.
O feito evidente é que Rusia derrotou militarmente ao goberno
xeorxiano e que mostrou a súa capacidade de acción no Cáucaso do Sur
golpeando os plans de intervención estadounidense na zona que son
claves no seu propósito de controlar a Eurasia.
CONSECUENCIAS: As consecuencias prodúcense en varios planos: en política
interior xeorxiana o presidente está seriamente debilitado e podería caer.
No plano interno ruso esta vitoria consolida o poder do tándem
Medvedev-Putin. No plano rexional cabe preveer un achegamento maior a Rusia
dalgunhas republicas e territorios ex soviéticos. No plano
internacional asir a un agravamento das tensións entre a OTAN
e Rusia e un probable maior achegamento de Rusia aos seus aliados incluíndo a Venezuela.
Tamén son previsibles tensións no seo da OTAN entre
os favorables e opositores á entrada de Xeorxia. No último cume
realizado no 2008 por esta alianza militar Bush solicitou o ingreso de Xeorxia
suscitando a oposición de Francia e Alemaña, de maneira que Bush
fracasou no seu propósito. No plano enerxético as fluctuacions no
prezo do cru e do gas natural van ser atribuídas a este conflito.
Fontes consultadas:
Aissa Hireche, « A quatrième hypothèse »
http://socio13.wordpress.com/2008/08/17/georgie-russie-a-quatrieme-hypothes
e-par-aissa-hireche/ 11 agosto 2008.
Brzezinsky (Zbigniew), O gran taboleiro mundial, 1998.
Chodussovski (Michel), « Guerre dans lle Caucase »
http://www.mondialisation.ca/index.php?context=vai
sexta-feira, 22 de agosto de 2008
