Informe sobre a tortura en Colombia
Coaliccion colombiana contra a tortura (Axencia Bolivariana de Prensa)
Velaquí unha parte do informe relativo á tortura en Colombia, informe
feito con moita valentía e afán polas organizacións sociais que seguiron protexendo e organizando ás persoas, malia o macabro Terrorismo
de Estado que vén abatendo sobre elas, dezmándoas cada vez máis. O
seguinte informe non tivo ningún tipo de cobertura mediática polos
grandes medios, evidentemente porque pon en relevo o carácter genocida
do réxime que protexe e viabiliza o saqueo económico de Colombia mediante
as masacres, o paramilitarismo, as desaparicións, a tortura e o
Terror.
A Coalición Colombiana Contra a Tortura, integrada pola Asociación de Familiares
de Detidos Desaparecidos (Asfaddes), Asociación Minga,Colectivo
de Avogados José Alvear Restrepo, Comisión Colombiana de Xuristas,
Corporación Avre, Corporación Reiniciar, Fundación Comité de Solidariedade con Presos
Políticos (Fcspp), Organización Mundial Contra a Tortura (Omct) e
Terre deas Hommes, deu a coñecer á opinión pública, no mes de xullo
2008, os resultados do seguimento que realizou no ano 2007
Dos 97 casos de tortura, trato cruel, inhumano e degradante que A
Coalición logrou documentar, 27 as vítimas foron torturadas e deixadas con vida,
mentres que en 43 casos, as vítimas foron torturadas e logo
asasinadas polos victimarios. Formaron parte das persoas martirizadas
11 nenos e 18 mulleres.No 90.1 por cento das torturas que se lograron
documentar está comprometido o Estado. Por acción directa dos seus axentes no
70.4 por cento e polo uso da estratexia paramilitar no 19.7 por cento.
Algúns casos, exemplos de tortura
O 26 de marzo de 2007 ao municipio de Belo (Antioquia), chegaron
paramilitares autodenominados "Aguias Negras". Os criminais feriron a dúas
nenas de dez anos e violaron sexualmente a unha delas de nome
Gabriela Alzate Perea*. Cando as nenas pediron auxilio, acudiu
inmediatamente José Mendieta, quen por este acto foi asasinado por páralos'. Mendieta e as dúas nenas vivían no asentamento de desprazados
Altos de Oriente, situado na vereda Granizal, do municipio de Belo.
O 25 de xuño de 2007 no municipio de Tulúa (Val), foron torturadas e
violentadas sexualmente por membros da Terceira Brigada do Exército
Nacional, Vilma Helena Márquez* e Martha Eulalia Márquez*. Os militares
ingresaron á casa na que elas se atopaban xunto cos campesiño
Alcides Selecta Durango e Gerson Ladino Suárez...
O tenente Manotas agrediu e acusou a Vilma Helena de ser guerrilleira e obrigouna a un interrogatorio a soas apuntándolle cun arma. Cando ela se queixou dunha aguda dor estomacal, o tenente preguntoulle si estaba
embarazada e golpeouna brutalmente no ventre ocasionándolle desmaio e
sangrado vaxinal.
Posteriormente alias "Bombas", outro militar do mesmo operativo, interrogou a Martha
Eulalia agredíndoa e ameazándoa cun coitelo. Esixiulle a
entrega dunhas armas que non existían e obrigouna a quitarse o brasier para
logo collerlle e apertarlle os seos e as nádegas, sen ningún respecto pola
dignidade da persoa.
Outro militar agrediu e ameazou ás dúas mulleres con violalas. Os
campesiños que acompañaban ás mulleres foron brutalmente golpeados polos
uniformados, quen
antes de polos en liberdade fotografáronos e abríronlles procesos por narcotráfico..
Nenos e mulleres entre as vítimas
O 7 de xuño de 2007, no municipio de Toribío (Cauca), dúas nenas
indíxenas de 12 e 14 anos foron vítima de violencia sexual por parte de membros
do Exército Nacional, cando se dirixían a estudar ao colexio
Eduardo Santos situado na vereda Berlín.
Os uniformados obrigáronas a apartarse do camiño e logo a que se quitasen a roupa As nenas lograron escapar e chegar ata o colexio. O 23
de decembro do mesmo ano, no municipio de Apartadó (Antioquia), foi
torturada e asasinada por membros do Exército Nacional, María Margarita
Giraldo Usura, pertencente á Comunidade de Paz de San José de Apartadó.
Os militares entraron disparando á vivenda da vítima, pondo en risco
a vida das dúas fillas de María Margarita a quen levaron xunto con algúns
bens da desdichada muller. Ao día seguinte María Margarita
foi reportada polo Exército como "guerrilleira dada de baixa en combate" e
remitida á sede do Instituto de Medicamento Legal do municipio de Turbo
(Antioquia). O cadáver da vítima presentaba sinais de tortura.
O 23 de novembro de 2007, no municipio de Apartadó (Antioquia), foi
detido e torturado tanto física como psicoloxicamente o neno Efrén
Espinoza Goes, de 10 anos, por membros do Exército Nacional quen o golpearon por máis de 15 minutos. Os uniformados ameazaron con cortarlle os
dedos e matalo, acusándoo de ser guerrilleiro. O rostro e a cabeza do
neno quedaron esnaquizados.
Os casos anteriores forman parte dos 97 que puideron ser documentados
pola Coalición que son unha ínfima parte das cifras reais, xa que
moitas vítimas abstéñense de denunciar debido ás dificultades para
acceder á xustiza, o temor aos victimarios e as súas represalias e a
ausencia de mecanismos de protección a vítimas e testemuñas. Os altísimos
niveis de impunidade que goza o Estado colombiano, garantiron a
invisibilidade deste crime, é tarefa de todos denuncialo.
*Nomes cambiados para protexer os dereitos das vítimas e familias
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Paramilitar colombiano recoñece máis de 3.000 mortes
ABN 04/08/2008
Caracas, Distrito Capital
Caracas, 04 Ago. ABN (Pablo Siris Seade).- O ex xefe paramilitar Hebert Veloza, alias "HH", confesou que el e as persoas ao seu cargo son responsables de máis de 3.000 mortes, ademais de admitir fortes nexos das Autodefensas Unidas de Colombia (AUC) con políticos, policías e militares, narcortaficantes e empresarios colombianos.
En entrevista concedida o pasado domingo ao xornal O Espectador, "HH" -quen será extraditado proximamente a Estados Unidos- dixo aos familiares das vítimas: "Pídolles perdón. A verdade vai quedar a medias coas extradicións, e eles merecen coñecela toda."
Tras ingresar ás AUC en 1994, Veloza ascendeu rapidamente na organización terrorista ata chegar a ser integrante do seu máximo organismo de dirección, desde onde dirixiu conversacións con destacados políticos e empresarios, policías e militares, e narcotraficantes en todo o territorio neogranadino: "eu como autodefensa desde o ano 94 estiven en case todas as zonas do país", sinalou.
"Estamos como a noiva fea"
Veloza cre que coa súa extradición permitirá que os implicados nas súas declaracións descansen máis tranquilos, porque "eu creo que a xente está máis medorenta de que nós sigamos falando".
En relación ao proceso de Xustiza e Paz que promove o presidente colombiano Álvaro Uribe, o ex xefe "paraco" sostén: "Este é un proceso que foi creado para as vítimas e a medida que avanzou foise desvirtuando e indo para outro sentido que foi a parapolítica, e as vítimas pasaron a un segundo plano."
Veloza revelou nesta entrevista as relacións do paramilitarismo con practicamente todos os políticos de dereita nas zonas de influencia das AUC, de como estas financiaron campañas electorais e ordenaron ás poboacións por quen debía votar, aínda que agora eses mesmo políticos rexeiten os vínculos con esta organización. "Nós estamos como a noiva fea, na noite acariñábannos e no día non nos "volteaban a mirar", agregou.
As relacións co poder
Así mesmo, revelou a existencia de reunións con oficiais activos das Forzas Militares de Colombia, como o coronel Danilo González e o xeneral Rito Afasto, quen fose comandante da Brigada 17 do Exército en Urabá, e con quen tivese vínculos tan estreitos que lle permitiron entrar a esa instalación militar a secuestrar a dous guerrilleiros das Farc.
"Eu andaba como en casa de seu. Entraba á brigada, ao cuartel da Policía, e facía o que quería. (...) En Urabá cando empezamos, todos os corpos deixábanse onde se mataba á xente. Logo dun tempo a FP (Forza Pública) comeza a presionar: que nos deixan seguir traballando, pero que desaparezamos as persoas. Aí é onde se empezan a implementar as fosas comúns", indicou.
O ex xefe paramilitar, revelou tamén nexos con importantes xefes "narcos" como "Rasguño", o "mocho" Arcanxo, Diego Montoya, don Berna, e outros que cumprían a función de financiar ás AUC a cambio da protección que estas lles brindaban.
Bolsa de emprego para uns, riqueza para outros
"A maioría da xente que está na guerra non está por vontade, senón porque non hai que facer. A guerra volveuse unha bolsa de emprego. Creo que faltaron máis compromisos do Goberno para xerarlles condicións aos raparigos que se desmovilizaron. Na civilidad, eles non atoparon ningunha condición", reflexionou alias "HH".
Pero manexou tamén unha información que por coñecida non é menos dramática, a relación do paramilitarismo con grandes empresarios e corporacións: "...viñan presentando paros que prexudicaron ás empresas (bananeras), e facían paros cando os barcos estaban fóra esperando, e a froita, perdéndose. Cando chegamos ao Urabá en febreiro do 95, non houbo un só paro máis. Porque eu, persoalmente, ía e obrigaba á xente a traballar. En beneficio de quen? Destas empresas exportadoras. Por iso eu tamén dixen que estas empresas deben responder a esas vítimas".
Veloza reclamou que se coñeza toda a verdade "...porque desta guerra só se beneficiaron os ricos deste país. Nesta guerra perderon os pobres e nós, que estamos no cárcere. Nós puxemos mortos e puxo mortos o pobo. Pero os ricos beneficiáronse. Hai que contar a verdade para que esas persoas non sigan utilizando a guerra para beneficiarse economicamente."
"Matar xente vólvese un vicio"
"...a min nunca me ensinaron, en ningunha escola, a descortizar unha persoa ou a beber sangue ou a comer dizque o fígado. Iso non mo ensinaron. Son dificultades que se dan nas zonas. Matar xente vólvese un vicio, como meter "perico" (cocaína) ou fumar marihuana. Hai xente que se deixa absorber diso. E chegan límites da vida que xa son fóra do normal. Pero iso non era unha directriz, senón que eran decisións dos raparigos na área", relatou alias "HH".
Interrogado sobre cantas persoas morreron pola súa propia man, Veloza respondeu: "Moitas. Foron moitas. E en xeral, calculo que os meus dous bloques asasinaron a 3.000 persoas ou máis. Moitos tiráronse ao Cauca. Cantidades".
Máis adiante, o agora extraditable sinalou: "Cando chegamos a Urabá decapitamos moita xente. Xerouse como estratexia para promover terror. Xa que nós eramos 20 homes e alá había moitas frontes guerrilleiras. Entón utilizabamos situacións para xerarlle terror á poboación, para que nos tivesen máis medo a nós que á mesma guerrilla".
A extradición: xustiza para quen
Hebert Veloza García, alias "HH", foi requirido polo goberno norteamericano "polos cargos de concerto para importar e distribuír nos Estados Unidos desde un lugar fóra dese país cinco ou máis quilogramos de cocaína, co pleno coñecemento e a intención de que dita sustancia sería importada de xeito ilegal".
Ao ofrecer plena colaboración na investigación por este delito, obtén a cambio a extinción dos outros delitos polos que podería ser xulgado, entre os que se conta inclusive o xenocidio.
Os familiares das vítimas, organizacións defensoras de dereitos humanos, xuristas, políticos, e recentemente ata o propio presidente Uribe, cuestionaron este manexo xudicial norteamericano, que culmina permitindo que estes terribles delitos sexan pagados con penas menores, como as derivadas do recoñecemento do tráfico de drogas, e que poden chegar a verse moi diminuídas en función do comportamento no cárcere dos imputados.
Coa extradición de "HH", as vítimas do paramilitarismo e os seus familiares, practicamente quedan sen ninguén que poida responder polos crimes cometidos polas AUC, quen poida sinalar nexos, quen poida indicar onde está unha fosa común.
Ten razón "HH", mentres moitos non lograrán xamais borrar o terror das súas vidas, outros poderán durmir agora tranquilos.
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Enviado por Revista
Koeyú Latinoamericano
revistakoeyulatinoamericano@gmail.com
Tel. (58 212) 481 7740
Cel. (58) 412 7332730
Caracas. Venezuela
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Exiliados políticos colombianos en Suecia denuncia o intento de *Uribe de *criminalizalos
a *AJPL enfrontou as arremetidas do goberno colombiano a través da
embaixada colombiana en Suecia, a través dos seus medios de comunicación
mentireiros e terroristas mediáticos
*Asociacion Jaime Pardo Leal de Suecia (Para *Kaos na Rede)
Comunicado da *Asociacion Jaime Pardo Leal (*AJPL) de Suecia
A Asociación Jaime Pardo Leal (*AJPL), con *persoeiría xurídica outorgada polas
autoridades do estado sueco, organización de refuxiados políticos da
Unión *Patriótica, o Partido Comunista Colombiano e Independentes de esquerda,
queremos denunciar ante a sociedade sueca e europea o criminal
intento do réxime do narco-paramilitar presidente de Colombia, Álvaro
*Uribe *Vélez, por *criminalizar non só aos refuxiados políticos colombianos
senón a recoñecidas personalidades da sociedade sueca e europea
configurándolles o delito de opinión.
É unha constante das políticas fascistas do réxime de *Uribe *Vélez
perseguir a civís inocentes e desarmados, desaparecelos, asasinalos
extraxudicialmente, *masacrarlos, desprazalos, roubarlles as súas terras, tarefa
que pretende redondear coa persecución de todo aquel que desde calquera
país do mundo ouse denunciar as constantes e *consuetudinarias violacións
dos dereitos humanos, así sexan refuxiados políticos que escolleron o
exilio como única forma de preservar as súas vidas ante as ameazas do réxime
e os seus narco-paramilitares.
É así que o goberno de Álvaro *Uribe *Vélez é responsable, por acción e/ou
omisión, do asasinato de 10.282 colombianos mortos 'fóra de combate', 86%
delas executadas polas forzas militares-*narcoparamilitares do estado
colombiano; colombianos que se suman aos 143.000 vítimas que se rexistraron ante a propia Fiscalía colombiana como vítimas do Terrorismo
de Estado *adiantado polas forzas militares-*narcoparamilitares oficiais.
Desde sempre a *AJPL enfrontou as arremetidas do goberno colombiano a través da
embaixada colombiana en Suecia, a través dos seus medios de comunicación
mentireiros e terroristas mediáticos, e nos actuais momentos
vemos como o goberno colombiano fala de perseguir colombianos e
personalidades estranxeiras en máis de 7 países, todo baseado nos famosos
*computadores de Raúl Reyes, comandante das FARC-*EP asasinado o 1ou de marzo,
'probas obtidas' nunha acción *violatoria do *DIH por canto
violou o territorio dun país irmán e limítrofe con Colombia.
Aproveitando a circunstancia dos *computadores de Raúl Reyes, o goberno
colombiano lanzou unha cacería de bruxas en todo o mundo baixo a escusa
da persecución do 'terrorismo das FARC'. O *sinalamento de personalidades
en *Brazil, Costa Rica, Honduras, México, Venezuela,
Dominicana, e agora da defensora de dereitos humanos en España, cidadá
española, Remedios García Albert, do mesmo xeito que o *sinalamento *reiterativo
de países como Suecia , Suíza e Francia, por non prestarse ás xogadas
*maquiavélicas e criminais do réxime colombiano, móstranos ata onde
quere chegar este réxime criminal e fascista.
En producións de diferentes medios, membros da 'intelixencia militar'
nas embaixadas colombianas, especialmente da embaixada colombiana en Suecia,
un señor chamado Ernesto *Yamhure, deuse á tarefa de publicitar
nomes de refuxiados políticos colombianos neste país e noutros
de Europa, así como personalidades suecas e organizacións como
a *AJPL e outras organizacións suecas.
Todo iso co obxectivo de ir creando toda unha matriz de opinión favorable
para cando o réxime narco-paramilitar colombiano realice as verdadeiras
accións que seguramente xa ten preparadas. A senadora Gloria Inés
Ramírez do *PDA e o *PCC é xudicializada por participar no
Festival pola Paz no 2004, invitada a Suecia polo Sindicato de Profesores,
e falar de paz para a o réxime *uribista é falar das
FARC. Igualmente hase sindicado ao *parlamnetario *Wilsón Borja, a
senadora Piedade Córdoba (partido liberal) e ao xornalista, director de VOZ,
Carlos Lozano, nun intento de igualar os soados casos da
narco-para-política e a *yidis-política *uribistas, cunha *fementida
'*farc-política'. Igualmente foi asasinado o compañeiro *Guillermo Rivera
*Fúquene, tamén do *PCC, sindicalista, elevando a 150 líderes do *PCC e 32
líderes sindicais asasinados polo réxime de *Uribe *Vélez. Ademais membros
da Mocidade Comunista (*JUCO) víronse obrigados o exilio forzoso polas
ameazas contra as súas vidas.
Queremos sinalar o noso total apoio a todas as persoas perseguidas polo
réxime narco-paramilitar colombiano, e no momento presente a Remedios
García Albert. Igualmente queremos reiterar o noso profundo e *insoslayable
compromiso coa denuncia de todos os desaforamentos cometidos por tan
criminal réxime que fan recordar as nefastas épocas do *hitlerismo, do
franquismo, en Europa.
A solidariedade dos pobos europeos, dalgúns dos seus gobernos, e no
noso caso especialmente do goberno e estado sueco, foron
fundamentais para que esta denuncia déase e coñézase o que realmente
pasa en Colombia. Definitivamente o réxime colombiano témelle á palabra
e á verdade contida nelas. Por iso pretende que ninguén poña os seus ollos
en Colombia e que ninguén fale coa verdade.
Xunta Directiva *AJPL.
Estocolmo, 1 agosto 2008
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Os dous supostos contactos das FARC, coñecidos polos alcumes de 'Ramón' e 'Consolo', segundo o diario O Tempo de Colombia, son en realidade dous expoñentes políticos do partido Refundación Comunista e chámanse Ramón Matovano e Marcos Console.
"Non nos sorprende figurar no orednador de Raúl Reyes", o número dous das FARC, abatido en marzo pasado durante un controvertido ataque do exército colombiano en territorio ecuatoriano, asegurou Mantovano no transcurso dunha conferencia de prensa celebrada na sede de Refundación Comunista. "A liña do partido é traballar pola paz e estar en primeira liña nos procesos de paz e non só en Colombia, senón tamén en México, cos zapatistas, cos separatistas kurdos, cos palestinos", agregou.
"Desde fai moitos anos traballamos a favor do proceso de paz en Colombia e mantemos en forma constante e permanente relacións coas FARC e tamén co Exército de Liberación Nacional (ELN)", explicaron os dous dirixentes comunistas, quen estiveron en varias ocasións en Colombia. "Mantemos relacións coas FARC desde 1990 e en 1998 invitamos a Italia a Raúl Reyes, do que foron informadas a cancillería e a embaixada colombiana", engadiron. "O actual Ministro do Interior colombiano, Fabio Valencia Cossio, coñécenos perfectamente", recordaron.
Segundo o diario colombiano, as autoridades europeas, co apoio da policía colombiana, están buscando a catro españois, dous italianos, un danés, mentres que en Australia búscase a un home, como supostos representantes internacionais da guerrilla das FARC. O diario cualificou a ese grupo de persoas de "lexión estranxeira das FARC" e sinalou que por mor da localización a semana pasada da española María Remedios García Albert, alias 'Irene', activouse a procura do resto dos contactos desa guerrilla.
"As nosas actividades son coñecidas e para nada reservadas, non temos pendencias xudiciais. Inténtase criminalizar a quen traballou estes anos pola paz", denunciou Mantovano.
A noticia sobre a vinculación de dous italianos coas FARC foi publicada o luns polo diario italiano A República, que retoma a versión do xornal colombiano. Segundo o rotativo, existen tamén cinco "núcleos de apoio" á organización colombiana en Italia, que organizan debates en universidades e actos de solidariedade e manteñen aberta unha páxina internet sobre o tema.
Os dous dirixentes comunistas recoñeceron estar "sorprendidos" polo feito de que ninguén en Colombia reaccionase á aparición dos seus nomes. "Non existe unha rede ou organización internacional legal ou clandestina para axudar ás FARC. Non apoiamos á guerrilla incondicionalmente. O que si cremos é que se trata dunha organización político militar e non dun grupo narco-terrorista. Tal como díxoo fai algúns anos o ex presidente Andrés Pastrana", subliñou Console.
"Nestes anos presentamos moitas propostas ao Parlamento para que se solicite que as FARC sexan eliminadas da lista negra de organizacións terroristas da Unión Europea na que foron incluídas no 2002", sinalou Mantovani.
"A solución do conflito en Colombia é un verdadeiro proceso de paz, que dea vida a unha reforma constitucional e garanta a liberdade democrática. Non defendemos nin o secuestro nin o narcotráfico", agregou tras afirmar: "Non temos máis contactos, matáronos a todos".
