NOVAS E COMUNICACIÓNS INTERNACIONAIS comunistasdagzpcpe.blogspot.com comunistasdagaliza@gmail.com

Contribución ao 17 Seminario Comunista Internacional

?A clase obreira, o seu papel e a súa misión hoxe. Tarefas e experiencias concretas do Partido Comunista na clase obreira e o sindicato.?

Bruxelas, 16-18 Maio 2008
www.icsbrussels.org ? ics@icsbrussels.org



Movemento comunista e unidade da clase obreira

Partido Comunista de Turquía (TKP)




Estimados camaradas,
Sempre que decidimos falar sobre a loita de clases, temos que considerar dúas dimensións principais do tema; unha delas está relacionada con conceptos teóricos, mentres que a outra trata sobre cuestións máis prácticas. No clímax da miña intervención, intentarei manter o equilibrio necesario entre estas dúas dimensións.
En primeiro lugar, gustaríame mencionar que, en liña coa análise de Marx de fai 160 anos, a clase obreira ten unha posición universal por medio da loita de clases, como resultado do seu papel fundamental na produción. Esta análise aínda mantén a súa validez.
Doutra banda, mentres tratamos a posición da clase obreira no mundo actual, deberiamos tamén considerar a actual situación do capitalismo. É certo que a restauración capitalista nos países socialistas e os ataques contrarrevolucionarios supuxeron unha diminución na loita de clases.
O debilitamiento da loita de clases tivo síntomas similares en todo o mundo. O primeiro indicador foi a destrución da estrutura organizada da clase. O ataque económico é outra dimensión e xunto coas elevadas taxas de desemprego, converteuse nunha verdadeira ameaza para a clase. Finalmente, a clase obreira enfróntase a un ambiente político, ideolóxico e cultural dominado polos burgueses. Todo isto son as características comúns da diminución no movemento obreiro.
Con todo, en tal escenario, os actores políticos que tiñan a responsabilidade de elaborar políticas en nome da clase obreira tamén tiveron un importante papel que non podemos obviar. Por isto deberiamos centrarnos e discutir sobre a actitude do movemento comunista e o seu impacto no movemento obreiro. A retirada do movemento socialista-comunista no mundo tivo un gran impacto no movemento obreiro. Así, habemos de aceptar o feito de que as forzas da esquerda en xeral perderan iniciativa, na contradición entre capital e traballo, ao final dos 80. A onda de anticomunismo tras o colapso do socialismo acabou producindo tendencias liberais na esquerda. Foi esa a presión dos centros capitalistas sobre o movemento comunista durante moitos anos. Ideoloxías liberais xeradoras de temas como ?a sociedade civil?, ?as liberdades?, ?a anti-globalización? son utilizadas para aniquilar a estrutura organizada das organizacións e movementos de clase.
Por outra banda, o problema fíxose máis simple. O que temos que facer é reestablecer a relación entre a clase obreira e o movemento comunista nunha perspectiva ou xeito revolucionario. Neste punto, debemos atopar solucións para algúns problemas concretos (que expoño) moi rapidamente.
O primeiro paso é reconsolidar a clase. Nas últimas décadas, a principal estratexia das potencias capitalistas foi dividir á clase e crear seccións dentro da clase obreira. Unha clase dividida en partes é máis vulnerable aos ataques da clase capitalista. O movemento comunista debe lograr organizar e activar á clase no seu conxunto pola unidade do movemento obreiro.
En segundo lugar, as organizacións de traballadores deben ser reconsideradas. Está claro que os sindicatos xogaron un importante papel na creación do movemento clasista ao longo da historia. Con todo, tamén é certo que os sindicatos tiveron impacto na diminución do movemento clasista. Cando a presión política e económica da burguesía aumentou, o sindicatos traballaron en colaboración coa clase capitalista, o que prexudica a loita de clases. Aínda que existan incapacidades, pódese dicir que os sindicatos son aínda a organización máis forte no mundo, con 164 millóns de membros. Con todo de novo temos que aceptar que os sindicatos, con poucas excepcións no mundo, non dirixen aos seus membros á loita, senón que os inmobilizan.
O papel dos comunistas á hora de cambiar a situación nos sindicatos é un problema de loita e tamén está claro que a vía para dar a volta ás condicións nos sindicatos non é tan sinxela como se poida dicir. Non deberiamos subestimar o poder da hexemonía capitalista, que pode manipular moi facilmente as correlacións nos sindicatos. Está claro que todas esas dificultades fan a nosa tarefa moito máis importante. Como somos partidos comunistas, podemos pensar nos sindicatos como medios aceptables para a loita política. Con todo, é máis realista e certo que os sindicatos en si mesmos convertéronse nun área de loita política máis que nunha ferramenta cómoda e adecuada.
En base a este feito, os comunistas deben lanzar a necesidade de desenvolver unha base e unha estratexia para dar a volta ás actuais condicións da clase. Para crear un movemento clasista efectivo cos seus reflexos e impacto na sociedade, a loita debe ter un carácter revolucionario e debe manter a súa orientación de clase.
Agora, todo o que mencionei aquí, son as necesidades urxentes para que a clase obreira poida obter unha firme e forte posición na loita social. Está claro que lograr ese obxectivo depende de nós: de cuán concreta e explícita descrición podamos facer.
A iniciativa do Partido Comunista de Turquía nos últimos anos de establecer a Fronte Patriótico pode ser analizada como un paso novo e crítico para o movemento obreiro.
A Fronte Patriótica ten o obxectivo de organizar ao pobo, que sofre polas políticas imperialistas-capitalistas en Turquía. A Fronte Patriótica foi fundada sobre os principios do antiimperialismo e o patriotismo, o que ten unha importancia crucial na loita política contra a clase burguesa en Turquía.
A Fronte Patriótica organizouse en diferentes niveis do pobo. Estudantes, obreiros, intelectuais, académicos, etc. As organizacións de traballadores de diferentes sectores baixo este nome teñen unha importancia crucial para a nosa actual discusión. As organizacións de traballadores da Fronte Patriótica teñen membros política e ideolóxicamente motivados contra as actuais políticas do poder. Militantes das organizacións de traballadores tamén toman parte nos sindicatos onde existe unha forte loita contra as ideoloxías liberais.
Segundo as recentes experiencias, é indispensable:
1)Crear unha oposición de masas contra as políticas imperialistas-capitalistas da clase capitalista,
2)Establecer unha base permanente para o movemento clasista nesa oposición.
O Partido Comunista de Turquía, ao ter e conta estas necesidades, analizou a súa organización na clase obreira por medio da Fronte Patriótica.
A nosa análise baséase no fortalecemento e intensificación do papel das organizacións de traballadores da Fronte Patriótica, que están organizadas en diferentes sectores da clase e en diferentes niveis dos sindicatos.
Nese sentido, é necesario crear un centro que teña por misión xerar estratexias políticas e organizativas segundo as actuais condicións da clase obreira e coordinar ás organizacións de traballadores da Fronte Patriótica.
Tras a decisión tomada o pasado ano, para o establecemento dunha estrutura denominada Fronte Patriótica-Unión de Traballadores, esta funcionará como centro de coordinación das organizacións sectoriais de traballadores da Fronte Patriótica.
O noso obxectivo é reforzar a organización de clase no marco da Fronte Patriótica e establecer unha base para as necesidades do movemento clasista. Tamén é crucial iniciar unha loita a diferentes niveis da clase, para lograr o obxectivo de unidade do movemento clasista.
O reforzamento das nosas propias estratexias na clase obreira permitiríanos loitar contra as ideoloxías liberais nos sindicatos.
Segundo as experiencias do movemento clasista no noso territorio, debemos dar máis énfase a algúns puntos críticos que son cruciais para a claridade política da acción.
A primeira condición para que a clase obreira gañe poder contra o imperialismo e o capitalismo e para que poida ser un actor do movemento social a nivel internacional é a existencia e dominación dun partido obreiro revolucionario a nivel nacional.
A esencia do noso enfoque analítico e político sobre as correntes internacionais nos movementos clasistas é a indispensabilidad e urxencia do socialismo e a actualidade da revolución.
Todas as ferramentas en mans dos capitalistas que son utilizadas para contrarrestar e rodear ao movemento clasista, como a CES e estruturas sindicais similares, son os brancos directos da nosa loita.
É necesario desvelar a identidade de clase da Unión Europea e crear unha oposición revolucionaria e patriótica da clase obreira contra a UE.
A coordinación entre os movementos de diferentes países que expón unha clara oposición contra as políticas imperialistas e capitalistas nos seus países é unha necesidade obvia do movemento clasista.

Camaradas,
Durante o 1º de Maio deste ano, a maioría de vostedes foron testemuñas a través dos medios de comunicación, dos sucesos acaecidos en Istambul, a capital obreira de Turquía. O goberno comportouse moi agresivamente para evitar que os traballadores se unisen. As forzas policiais utilizaron unha enorme cantidade de bombas químicas para disolver aos traballadores e botalos da Praza Taksim. É posible que sexan testemuñas tamén da resolución dos traballadores e da Fronte Patriótica e do Partido Comunista de Turquía, miles de cuxos membros lograron entrar na Praza Taksim en moi difíciles condicións. Tal é a agresividade que a burguesía mostrou contra a clase obreira. Esta é a proba de que o conflito histórico aínda existe. A clase capitalista mostrou que poden desatar unha loita brutal para acabar coa clase obreira, ata incumprindo as súas propias decisións baseadas na chamada democracia. Pero como saben, de agora en diante, non podemos quedarnos no punto de debater acerca de tales medidas antidemocráticas e en como loitar contra elas. Deberiamos ir máis aló e ir pensando coidadosamente en lograr unir por centos de miles de traballadores.
Cando miramos desde o noso lado, o dos comunistas, a imaxe é clara. O 1º de Maio de 2008 demostrou que a unidade da clase obreira fai falla. Esta é a realidade que debemos afrontar. Non deberiamos negar tal realidade, pola contra debemos afrontala e resolvela moi rapidamente.
Agora debemos aproveitar o ter razón, ter confianza e rapidez.
O Partido Comunista de Turquía debe agora desenvolver e fortalecer o poder organizativo que una aos traballadores contra a hexemonía capitalista.
Con saúdos camaraderiles

Özgür Genç