Brazilian CP, Brasil: Pela Reestatización do Petróleo [Sp.]
-------------------------------------------------
From: Brazilian Communist Party, Tuesday, June 17, 2008
http://www.pcb.org.br , mailto:pcb@pcb.org.br
==================================================
O petróleo é noso:
¡ Pola re-estatización da Petrobras !
Nota política do Comité Central do PCB
(Partido Comunista Brasileiro)
O Comité Central do Partido Comunista Brasileiro (PCB), reunido en Rio de Janeiro, vén a público, saudar á Petrobras, polas grandes descubertas dos xacementos de petróleo e de gas natural nos campos de Tupi, Parati, Bem-vinche, Júpiter e Carioca, cuxo volume esta estimado en 40 billóns de barrís .Unha vez confirmadas estas expectativas, o Brasil será alzado á condición de posuidor dunha das maiores reservas mundiais de petróleo.
O PCB desexa saudar aínda, aos obreiros da Petrobras, que desenvolveron de forma autónoma a sofisticada e pioneira tecnoloxía de explotación de petróleo en augas ultra profundas e probaron estar na vangarda do coñecemento xeolóxico mundial.
Estes achados, que deberán continuar ocorrendo, seguidos doutros nos bloques que aínda serán pesquisados, representan o resultado do esforzo de 50 anos de pescudas realizadas pola Petrobras e son gran feito histórico para Brasil, para as antigas, actuais e futuras xeracións e ademais de significar un novo nivel na explotación de hidrocarburos no país. Neste sentido, o PCB manifesta o seu respecto e solidariedad á tradición da loita dos sindicatos dos obreiros petroleiros de todo o país e, noutra importante esfera de actuación, a asociación de enxeñeiros de Petrobras (AEPET - Associaçãou de Engenheiros dá Petrobras), cuxo traballo en defensa dá a estatal, e da soberanía nacional, é recoñecida por todos os brasileiros que ambicionan unha patria xusta e soberana.
Esta vitoria do pobo brasileiro só non esta completa porque os entreguistas do país conspiran a anos contra os intereses nacionais. O Goberno FHC (Fernando Henrique Cardoso) impuxo, por medio dunha nova lei do petróleo (9478/97) a creación da ANP (Agência Nacional do Petróleo) e o fin do monopolio estatal, antes exercido unicamente pola Petrobras, privatizando, impondo poxas, o acceso ás concas sedimentares.
Este proceso segue o seu curso no goberno Lula, por medio do seu apoio á manutención desa lexislación e á implementación de poxas pola ANP, de bloques en cantidade e en extensión mais elevados que as propias esixencias legais, o que levou a Petrobras a asociarse a multinacionais estranxeiras para explotación do petróleo en Brasil. É importante mostrar que a participación desas empresas é só para favorecer o gran capital internacional, unha vez que a Petrobras non necesita de socios nin de concorrente, xa que detén o coñecemento técnico, xeolóxico e geofísico, a parte de tamén deter recursos financeiros suficientes para realizar a explotación e a produción do petróleo en toda a extensión do territorio nacional.
Polo tanto, Brasil non necesita deses socios parasitarios, que non detén o suficiente coñecemento xeolóxico do país, e que veñen ao Brasil só para controlar parte das riquezas nacionais. Para que se teña unha idea, no campo Carioca, que é o máis promisor de todos, a Petrobras só detén 45% da participación, a British Gas detén 30% e a Repsol 25%. Estas empresas son donas dese porcentual de riqueza e poden dispor do petróleo da forma que queiran, independente dos intereses nacionais.
Ademais, tense que rexistrar aínda o papel nocivo que a ANP esta desempeñando nos últimos anos, o que a transformou nunha especie de 'quinta columna' no interior do goberno, portavoz dos intereses anti-nacionais. Mellor devandito, cabe destacar que a creación das axencias reguladoras foi unha imposición do FMI, co obxectivo de acelerar a privatización e de diminuír o papel do Estado na economía.
Hai que dicir que a autonomía da Petrobras foi debilitada de forma profunda, coa venda de parte da participación en accións da Unión Federal e do BNDES (Banco Nacional de Desenvolvimento Econômico e Social) permitindo a negociación de preto de 40% das accións da empresa na Bolsa de Nova York, o que transferiu inmensas parcelas da propiedade da empresa e dos seus xenerosos lucros para mans estranxeiras. Ademais, a Petrobras foi obrigada a pasar para a ANP e esta repasou para concorrente multinacionais, datos xeolóxicos e geofísicos de inmenso valor estratéxico, que deberían ser preservados. Esas medidas tiñan como obxectivo a privatización total e a desnacionalización da empresa, situación que non ocorreu por causa da grande mobilización da sociedade brasileira. Un dos presidentes da Petrobras intentou ata cambiar o nome da empresa para Petrobrax, de xeito a sacarlle a orixinalidade e tornar máis fácil a súa privatización.
Todas esas medidas privatizadoras que subxugaron Petrobras e a actividade petroleira de Brasil á lóxica predatoria do 'mercado', teñen por obxectivo facer da estatal unha empresa capitalista como calquera unha.
A aceleración da explotación das concas brasileras prexudica a adecuada administración das nosas reservas, nun cadro de rápido proceso de esgotamento das reservas mundiais e do aumento excesivo dos prezos do petróleo. O risco consiste en Brasil vender hoxe o petróleo que necesitaremos mañá, cando entón teremos que compralo por prezos moito maiores que os de hoxe.
Mentres a mayoria dos países produtores de petróleo preservan as súas riquezas minerais, Brasil queima rapidamente os seus reservas de petróleo, como queima o Amazonas e a nosa biodiversidade, no ansia do choque de capitalismo promovido polo goberno Lula, a calquera prezo, ata dos dereitos laborais e da seguridade social do traballador.
Contrariando as expectativas populares, o goberno Lula non esta adoptando medidas firmes e efectivas para alterar os nefastos cambios adoptados polo goberno anterior no sector petróleo. Polo contrario, mantén a ANP e as poxas nas que absurdamente Petrobras ten que disputar bloques con concorrente e aínda custear caro polo dereito a explotación do noso propio petróleo. As riquezas nacionais necesitan estar a disposición dos intereses do pobo e non ir ao peto dos especuladores. Os lucros do noso petróleo deben ser usados para asegurar a saúde, educación, alimentación, habitación, saneamento e outros beneficios sociais para o pobo brasileiro, como xa sucede en países como Bolivia e Venezuela.
Isto é posible. Só o campo de Tupi, un dos tantos a ser delimitados e que comezasen a producir pronto, ten reservas estimadas aínda non confirmadas, de 8 billóns de barrís de petróleo. Calculando por abaixo do prezo do barril a Ou$ 100 teriamos Ou$ 800 billóns de renda, que é unha suma do mesmo nivel de grandeza da metade do noso PIB actual.
Por causa disto, o Partido Comunista Brasileiro propón ás forzas populares e antiimperialistas a creación dun amplo e vigoroso movemento que veña ás rúas para esixir unha nova lei do petróleo que contemple a extinción da ANP e de todas as axencias reguladoras, o fin das poxas das concas petrolíferas, a retomada do monopolio estatal do petróleo e a RE-ESTATIZACIÓN TOTAL DA PETROBRAS (como empresa pública e baixo control social), de forma a preservar a soberanía nacional e asegurar que os extraordinarios recursos financeiros xerados polas nosas inmensas reservas de recursos minerais sexan usados para a solución dos graves problemas sociais brasileiros e non para fortalecer o imperialismo e dar máis lucros ao gran capital.
(COMITÉ CENTRAL DO PCB)
-------------------------------------------------
From: Brazilian Communist Party, Tuesday, June 17, 2008
http://www.pcb.org.br , mailto:pcb@pcb.org.br
==================================================
O petróleo é noso:
¡ Pola re-estatización da Petrobras !
Nota política do Comité Central do PCB
(Partido Comunista Brasileiro)
O Comité Central do Partido Comunista Brasileiro (PCB), reunido en Rio de Janeiro, vén a público, saudar á Petrobras, polas grandes descubertas dos xacementos de petróleo e de gas natural nos campos de Tupi, Parati, Bem-vinche, Júpiter e Carioca, cuxo volume esta estimado en 40 billóns de barrís .Unha vez confirmadas estas expectativas, o Brasil será alzado á condición de posuidor dunha das maiores reservas mundiais de petróleo.
O PCB desexa saudar aínda, aos obreiros da Petrobras, que desenvolveron de forma autónoma a sofisticada e pioneira tecnoloxía de explotación de petróleo en augas ultra profundas e probaron estar na vangarda do coñecemento xeolóxico mundial.
Estes achados, que deberán continuar ocorrendo, seguidos doutros nos bloques que aínda serán pesquisados, representan o resultado do esforzo de 50 anos de pescudas realizadas pola Petrobras e son gran feito histórico para Brasil, para as antigas, actuais e futuras xeracións e ademais de significar un novo nivel na explotación de hidrocarburos no país. Neste sentido, o PCB manifesta o seu respecto e solidariedad á tradición da loita dos sindicatos dos obreiros petroleiros de todo o país e, noutra importante esfera de actuación, a asociación de enxeñeiros de Petrobras (AEPET - Associaçãou de Engenheiros dá Petrobras), cuxo traballo en defensa dá a estatal, e da soberanía nacional, é recoñecida por todos os brasileiros que ambicionan unha patria xusta e soberana.
Esta vitoria do pobo brasileiro só non esta completa porque os entreguistas do país conspiran a anos contra os intereses nacionais. O Goberno FHC (Fernando Henrique Cardoso) impuxo, por medio dunha nova lei do petróleo (9478/97) a creación da ANP (Agência Nacional do Petróleo) e o fin do monopolio estatal, antes exercido unicamente pola Petrobras, privatizando, impondo poxas, o acceso ás concas sedimentares.
Este proceso segue o seu curso no goberno Lula, por medio do seu apoio á manutención desa lexislación e á implementación de poxas pola ANP, de bloques en cantidade e en extensión mais elevados que as propias esixencias legais, o que levou a Petrobras a asociarse a multinacionais estranxeiras para explotación do petróleo en Brasil. É importante mostrar que a participación desas empresas é só para favorecer o gran capital internacional, unha vez que a Petrobras non necesita de socios nin de concorrente, xa que detén o coñecemento técnico, xeolóxico e geofísico, a parte de tamén deter recursos financeiros suficientes para realizar a explotación e a produción do petróleo en toda a extensión do territorio nacional.
Polo tanto, Brasil non necesita deses socios parasitarios, que non detén o suficiente coñecemento xeolóxico do país, e que veñen ao Brasil só para controlar parte das riquezas nacionais. Para que se teña unha idea, no campo Carioca, que é o máis promisor de todos, a Petrobras só detén 45% da participación, a British Gas detén 30% e a Repsol 25%. Estas empresas son donas dese porcentual de riqueza e poden dispor do petróleo da forma que queiran, independente dos intereses nacionais.
Ademais, tense que rexistrar aínda o papel nocivo que a ANP esta desempeñando nos últimos anos, o que a transformou nunha especie de 'quinta columna' no interior do goberno, portavoz dos intereses anti-nacionais. Mellor devandito, cabe destacar que a creación das axencias reguladoras foi unha imposición do FMI, co obxectivo de acelerar a privatización e de diminuír o papel do Estado na economía.
Hai que dicir que a autonomía da Petrobras foi debilitada de forma profunda, coa venda de parte da participación en accións da Unión Federal e do BNDES (Banco Nacional de Desenvolvimento Econômico e Social) permitindo a negociación de preto de 40% das accións da empresa na Bolsa de Nova York, o que transferiu inmensas parcelas da propiedade da empresa e dos seus xenerosos lucros para mans estranxeiras. Ademais, a Petrobras foi obrigada a pasar para a ANP e esta repasou para concorrente multinacionais, datos xeolóxicos e geofísicos de inmenso valor estratéxico, que deberían ser preservados. Esas medidas tiñan como obxectivo a privatización total e a desnacionalización da empresa, situación que non ocorreu por causa da grande mobilización da sociedade brasileira. Un dos presidentes da Petrobras intentou ata cambiar o nome da empresa para Petrobrax, de xeito a sacarlle a orixinalidade e tornar máis fácil a súa privatización.
Todas esas medidas privatizadoras que subxugaron Petrobras e a actividade petroleira de Brasil á lóxica predatoria do 'mercado', teñen por obxectivo facer da estatal unha empresa capitalista como calquera unha.
A aceleración da explotación das concas brasileras prexudica a adecuada administración das nosas reservas, nun cadro de rápido proceso de esgotamento das reservas mundiais e do aumento excesivo dos prezos do petróleo. O risco consiste en Brasil vender hoxe o petróleo que necesitaremos mañá, cando entón teremos que compralo por prezos moito maiores que os de hoxe.
Mentres a mayoria dos países produtores de petróleo preservan as súas riquezas minerais, Brasil queima rapidamente os seus reservas de petróleo, como queima o Amazonas e a nosa biodiversidade, no ansia do choque de capitalismo promovido polo goberno Lula, a calquera prezo, ata dos dereitos laborais e da seguridade social do traballador.
Contrariando as expectativas populares, o goberno Lula non esta adoptando medidas firmes e efectivas para alterar os nefastos cambios adoptados polo goberno anterior no sector petróleo. Polo contrario, mantén a ANP e as poxas nas que absurdamente Petrobras ten que disputar bloques con concorrente e aínda custear caro polo dereito a explotación do noso propio petróleo. As riquezas nacionais necesitan estar a disposición dos intereses do pobo e non ir ao peto dos especuladores. Os lucros do noso petróleo deben ser usados para asegurar a saúde, educación, alimentación, habitación, saneamento e outros beneficios sociais para o pobo brasileiro, como xa sucede en países como Bolivia e Venezuela.
Isto é posible. Só o campo de Tupi, un dos tantos a ser delimitados e que comezasen a producir pronto, ten reservas estimadas aínda non confirmadas, de 8 billóns de barrís de petróleo. Calculando por abaixo do prezo do barril a Ou$ 100 teriamos Ou$ 800 billóns de renda, que é unha suma do mesmo nivel de grandeza da metade do noso PIB actual.
Por causa disto, o Partido Comunista Brasileiro propón ás forzas populares e antiimperialistas a creación dun amplo e vigoroso movemento que veña ás rúas para esixir unha nova lei do petróleo que contemple a extinción da ANP e de todas as axencias reguladoras, o fin das poxas das concas petrolíferas, a retomada do monopolio estatal do petróleo e a RE-ESTATIZACIÓN TOTAL DA PETROBRAS (como empresa pública e baixo control social), de forma a preservar a soberanía nacional e asegurar que os extraordinarios recursos financeiros xerados polas nosas inmensas reservas de recursos minerais sexan usados para a solución dos graves problemas sociais brasileiros e non para fortalecer o imperialismo e dar máis lucros ao gran capital.
(COMITÉ CENTRAL DO PCB)
