POSADA CARRILES: UNHA HISTORIA QUE METE MEDO.
ABN 10/07/2008
Arquivo.
Caracas, 10 Jul. ABN (Pablo Siris Seade).- O goberno panameño anunciou este luns 7 de xullo, a través de declaracións brindadas á radio local RPC polo seu vicepresidente e chanceler, Samuel Lewis Navarro, que tomarán as decisións que correspondan no marco da lei no caso dos ?terroristas que foran condenados no noso país?, aludindo a Luís Posada CarriLEs, Orlando Bosch e outros terroristas cubanos que foron capturados cando preparaban un atentado contra Fidel Castro en ocasión dunha visita deste á Universidade de Panamá no ano 2000.
A decisión da corte Suprema de Xustiza de anular por inconstitucionalidade os decretos de indulto que a ex presidenta Mireya Moscoso ditase un día antes de traspasar a presidencia a Martín Torrijos, tomou de sorpresa ao goberno panameño, que -con todo- parece estar disposto a esixir a extradición de ?Bambi? (un dos alias de Posada Carriles) e os outros terroristas cubanos acusados de pretender asasinar a Fidel Castro no marco dunha conferencia ditada ante centos de estudantes da Universidade de Panamá, e que de terse concretado puidese provocar unha verdadeira masacre.
Non é o ?coco?, é Posada Carriles
Cando en 1954, Luís Clemente Faustino Posada Carriles, entón de 26 anos, iniciou os seus vínculos orgánicos coa ultradereita cubana, seguramente nin sequera el mesmo imaxinaba que terminaría convertido nun dos terroristas máis buscados do planeta, e agora con oitenta anos de idade, os únicos respaldos que ten son os dos sectores máis recalcitrantes desas mesmas organizacións terroristas ás que se vinculou nos anos cincuenta e do patrón do que foi empregado toda a súa vida: o goberno dos Estados Unidos.
Posada Carriles iniciou o seu ?vida política? na Habana, e non o fixo achegándose a causas idealistas, senón vinculándose á terrible policía política do ditador Fulgencio Batista como informante a soldo. As forzas represivas de ?O Home?, como se lle coñecía a Batista, foron as responsables de centos de mortes políticas e dos máis escandalosos delitos de corrupción.
Xa en 1957, demostrando o seu espírito de superación, aparece vinculado á estadounidense Oficina Federal de Investigacións (FBI) ao fornecer paralelamente información a esta organización sobre os feitos que acontecían na illa.
En 1960, a un ano do triunfo da revolución cubana, Posada xa xogaba en grandes ligas como empregado da Axencia Central de Intelixencia (CIA) que -segundo el mesmo escribiu en 1994 no seu libro ?Os camiños do guerreiro?- ?enviaba explosivos (C3), lapiceiros de tempo, mecha, cordón detonante, detonadores e todo o necesario para actos de sabotaxe. Naquel tempo (1960), este tipo de actividades eran coñecidas co nome de ?Acción e Sabotaxe?.
Ao ser descuberto polos servizos de intelixencia cubanos, Posada Carriles asilóuse na embaixada arxentina na Habana, desde onde saíu con salvoconducto cara a Miami a principios de 1961, iniciando inmediatamente as súas actividades como integrante da Operación 40, que terminaría coa desastrosa invasión de Bahía de Cochinos en abril dese mesmo ano, da que non chegou a participar.
Inmediatamente logo da errada invasión, Posada prestou servizo no exército norteamericano, durante ese período, na base de Fort Benning, en Xeorxia, e inmediatamente á súa saída do mesmo, comezou a participar na Operación Mangosta, cuxo propósito era promover sabotaxes e outros actos terroristas que desembocasen en levantamento internos e no derrocamento do goberno, pero esta vez coa participación directa de Estados Unidos.
En 1965, destacado en Guatemala pola CIA, participa do adestramento de grupos fascistas como o Exército Secreto Anticomunista (ESA) e a Man Branca, que torturaron e asasinaron estudantes, profesionais, e campesiños mayas sospeitosos de participar en actividades esquerdistas (o xenocidio guatemalteco produciu a morte ou desaparición de máis de 200 mil persoas, de acordo coa ONU).
Como Posada Carriles se converteu no ?Comisario Basilio?
No ano 1967, en Miami, Posada relata as circunstancias do seu ingreso á Digepol venezolana (policía política famosa por violar os dereitos humanos) nos seguinte termos:
?Un home elegantemente vestido senta na banqueta contigua á miña (na barra dunha bar, nota do xornalista). Pide un whisky de marca nas rocas e, sen máis preámbulo, pregúntame:
-É vostede Luís Posada?
Contesteille que si e, a continuación dime:
-Chámome Erasto Fernández, son venezolano e pronto serei nomeado Xefe da Policía Política no meu país. Ando na percura dalgúns elementos que me axuden a tecnificar o Corpo e aseguráronme que vostede tiña coñecementos e que podería traballar connosco. Defendemos a mesma causa, o comunismo trata de tomar o poder pola forza das armas en Venezuela, xa houbo desembarcos de cubanos nas nosas costas e temos informacións de que se están preparando outros máis. Ademais, sei que vostede está sen traballo.
-Quen lle dixo iso?
-Un mutuo amigo, que traballa na Axencia, díxome que estaba ben cualificado e que seguramente podía contar con vostede.
-Díxolle ben, pois estou interesado na súa proposición.
Dúas semanas despois, atopábame rumbo a Caracas, nun avión da liña aérea Viasa.?
Posada , con todo, non deixara de traballar para a CIA, para a que -polo menos oficialmente- prestou servizo ata 1976. Nacionalizouse venezolano e foi instrutor e comisario da Digepol, os Servizos Especiais e a Disip.
Luís Posada Carriles -alias Bambi, alias Basilio, alias Comisario Basilio, entre outros- chegou a facerse tristemente soado en Venezuela. Como instrutor e como comisario encargado de operacións en contra das forzas de esquerda, puxo unha saña sen precedentes na forma en que decidía e executaba as mortes, desaparicións e torturas dos militantes destas pequenas organizacións guerrilleiras.
A voadura do avión cubano
En 1975 forma unha empresa de investigacións, que é utilizada como fachada para as actividades de penetración da CIA en Venezuela e como cobertura das actividades dos grupos terroristas de ultradereita, unificados para ese momento no Comité de Organizacións Revolucionarias Unidas (CORU).
Posada Carriles, xunto con Ricardo Morales Navarrete (coñecido como O Mono, tamén comisario da Disip) recibiron o 7 de setembro de 1976 a Orlando Bosch, quen se instalou nas residencias Anauco Hilton de Caracas, e a quen lle asignaron a Hernán Ricardo como gardacostas.
Este último, xunto con Fernando Lugo, foron os responsables de colocar o 6 de outubro de 1976 (un mes logo da chegada de Bosch) unha bomba no voo 455 de Cubana de Aviación, que facía a ruta Georgetown, Porto España, Barbados, Kingston e A Habana.
As posteriores investigacións, e o xuízo que levou adiante, probaron que Orlando Bosch e Luís Pousada Carriis foron os autores intelectuais deste atentado que deixou 73 persoas mortas, entre as que se atopaba a selección nacional de esgrima de Cuba.
Un larguísimo xuízo mantivo durante nove anos detido a Posada , polas manobras dilatorias da sua defensa e polas renuncias dos xuíces que se negaban a ter esa ?pataca quente? entre as mans. Con todo, permaneceu recluído en Venezuela ata que fuxiu do cárcere en 1985, e co apoio da CIA instálase no Salvador.
Irán-Contras e atentados en Cuba
Ao redor de 1985 viuse involucrado, xunto co coronel Oliver North no escándalo Irán-Contras, no que se demostrou que altos funcionarios do goberno de Ronald Reagan dirixían unha rede de tráfico ilegal de armas con destino a Irán, cuxos beneficios ían á Contra nicaraguana.
En 1992 funda con outros terroristas a Fronte Nacional Cubana, unha nova organización que ten o obxectivo de desenvolver atentados na illa, particularmente no sector turístico, de forma de afectar gravemente a economía dese país.
En 1997 recoñece nunha entrevista que lle fai a canle Univisión (Miami) a autoría intelectual do atentado perpetrado contra un hotel na Habana no que morre un cidadán italiano. A operación foi levada adiante por un cidadán salvadoreño ao cal Posada recrutou nese país.
Impediuse unha masacre
Instalado en Panamá desde o ano 2000, novamente é detido xunto con Orlando Bosch logo de comprobarse a súa intervención na preparación dun atentado contra Fidel Castro no transcurso dunha conferencia que sería ditada na Universidade de Panamá fronte a centos de estudantes. As investigacións demostraron que a potencia do artefacto explosivo provocara a morte de polo menos 300 persoas.
A presidenta panameña Mireya Moscoso, o último día do seu período de goberno, indultóu por decreto presidencial a Luís Posada Carriles, Orlando Bosch, e os outros cubanos participantes da preparación do frustrado atentado. A escusa para isto foi que o seu sucesor, Martín Torrijos, seguramente accedería a extraditar a estes terroristas cubanos a Venezuela, onde -segundo ela- serían axustizados.
No 2005 é detido en Estados Unidos acusado de ingresar ilegalmente -o que significaría a inmediata expulsión do país en caso que o acusado en cuestión fose mexicano-, e desde entón o xuízo migratorio que se segue na súa contra converteuse na escusa para non extraditalo a Venezuela.
O reclamo pola extradición
Destacados intelectuais do mundo enteiro acusan ao goberno norteamericano de protexer a Posada Carriles para evitar que fale das súas relacións cos sectores máis radicais do exilio cubano e con ese mesmo goberno, particularmente coa CIA.
Expón así mesmo, que esta actitude dual do goberno norteamericano en relación ao terrorismo fai pouco crible a xustificación de medidas que ese país tomou nacional e internacionalmente.
Para rematar reclaman que un connotado terrorista sexa amparado por Estados Unidos, mentres Os Cinco (cidadáns cubanos que se infiltraron en organizacións terroristas de Miami e que enviaban informes a Cuba para -precisamente- impedir actos terroristas) estan presos desde hai máis de dez anos.
A República de Cuba, fronte á falta de colaboración dos organismos internacionais de Policía, decidiu resignar os seus reclamos de extradición destes asasinos, a cambio que sexan extraditados a Venezuela para render contas do crime de 1976.
Panamá, que agora anulou o indulto decidido pola presidenta Moscoso, súmase á lista de países que esixen que Posada Carriles sexa xulgado polas súas actividades terroristas.
Mentres tanto, os crimes de Posada Carriles ao longo e ancho do noso continente, permanecen impunes.
ortizpozo@gmail.com
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Enviado por Revista
Koeyú Latinoamericano
revistakoeyulatinoamericano@gmail.com
Tel. (58 212) 481 7740
Cel. (58) 412 7332730
:::::::::::::::::::::::::::::::::::
