Cara a onde corre Obama?
Domingo 15 de xuño de 2008
Artigo por Albano Nunes,
membro do Secretariado e da Comisión Política do CC
O poder internacional dos medios baixo a clase dirixente norteamericana é realmente esmagadora. É con el, e coa superioridade militar que mantén, como os EEUU contan con defender a súa posición hegemónica no campo imperialsita, darlle a volta aos sucesivos fracasos da súa política doméstica e estranxeira e persistir na pretensión de impor ao mundo unha "nova orde" totalitaria contra os traballadores e contra os pobos.
Todo isto en relación co auténtico bombardeo planetario coas "primarias" das eleccións presidenciais nos EEUU, que en Portugal tiveron unha moi excesiva expresión, así como manipulación ideolóxica.
Hai múltiples mensaxes, tanto explícitas como subliminares, planificadas como un bombardeo que durou varios meses e que ameaza con continuar ata as eleccións, centrado xa non tanto no "duelo" Obama-H.Clinton, senón entre os candidatos demócratas e republicanos, as dúas caras do único partido do sistema. Pero o máis farisaico e perigoso de todo é que o que trata de facer parecer á posiblemente máis sofisiticada disctadura do capital como o réxime máis transparente e de liberdade modélica. Tan transparente e exemplar que non só pode e "debe" autoproclamarse "líder do mundo libre" e esixir o dereito a dar ao mundo leccións de "liberdade" e "dereitos humanos",ata se para iso debe deixar de lado a Carta da ONU e recorrer, como en Iraq, Afganistán, Palestina, Líbano, Colombia e outros países, á violencia do terrorismo de estado.
Este perigoso artificio é o máis serio e desenvólvese no marco en que a Administración Bush intensifica a carreira armamentística e a militarización da economía, multiplica as guerras "preventivas", desenvolve novos programas de interferencia e agresión en América Latina e África, mantén centros secretos de internamento e tortura, continúa pasando por encima da legalidade internacional. O bombardeo mediático utilizouse como pantalla para estes e outros crimes que, no esencial, flanqueaban ás "primarias".
Con isto, non consideramos que o resultado das eleccións presidenciais norteamericanas sexa indiferente. Afirmamos que estamos ante unha farsa na que as diferenzas de estilo, discurso e forma de tratar con tal ou cal cuestión (como a saída do pantano iraquí), ocultan con todo grandes coincidencias na defensa dos intereses expansionistas do capital norteamericano. As dificultades nas que se atopa o sistema de poder de EEUU, tanto a nivel doméstico como estranxeiro (e segundo as enquisas, o 70% da poboación norteamericana oponse ás políticas de Bush), obrigan a que ata McCain, o candidato republicano, apártese do actual inquilino da Casa Branca. Xunto a iso, o slogan do "cambio", fixo posible a Obamna derrotar á sra. Clinton.
Pero o "cambio" anunciado por Obama non dá lugar a moitas esperanzas. Se houbese ilusións no que se refire ao verdadeiro substrato clasista das súas ideas e a marxe de manobra de que pode dispor fronte á clase no poder, el mesmo encargouse de facelas desaparecer co seu discurso na sede do lobby israelí máis poderoso, no preciso momento da vitoria na súa carreira cara ao nomeamento. Ao identificarse coas accións criminais israelís (ata o punto de paoyar a anexión de Jersualén polos sionistas) e ao ameazar a Irán co uso de "todos" os medios posibles, Obama deixou claro o camiño que pretende seguir se é elixido e se a loita dos pobos non prevalece sobre as mans depredadoras e agresivas do imperialismo norteamericano.
O "cambio" que Obama presenta ao mundo non é bo se as circunstancias non obrigan a tomar outra vía. O "cambio", dúas frases autoritarias do seu discurso de vitoria, pronunciado en Mnnesota o mesmo día (en Le Monde, 5 de xuño de 2008) axudan a iluminarnos: "o cambio é recoñecer que responder ás ameazas de hoxe non só esixe o noso poder de lume, senón tamén o poder da nosa diplomacia, unha diplomacia firme...", "debemos atopar de novo o valor e a convicción para dirixir o mundo libre". O rexistro está aquí. Poñámonos en garda.
---------- Forwarded message ----------
From: SolidNet
Dáche: 18-jul-2008 15:19
Domingo 15 de xuño de 2008
Artigo por Albano Nunes,
membro do Secretariado e da Comisión Política do CC
O poder internacional dos medios baixo a clase dirixente norteamericana é realmente esmagadora. É con el, e coa superioridade militar que mantén, como os EEUU contan con defender a súa posición hegemónica no campo imperialsita, darlle a volta aos sucesivos fracasos da súa política doméstica e estranxeira e persistir na pretensión de impor ao mundo unha "nova orde" totalitaria contra os traballadores e contra os pobos.
Todo isto en relación co auténtico bombardeo planetario coas "primarias" das eleccións presidenciais nos EEUU, que en Portugal tiveron unha moi excesiva expresión, así como manipulación ideolóxica.
Hai múltiples mensaxes, tanto explícitas como subliminares, planificadas como un bombardeo que durou varios meses e que ameaza con continuar ata as eleccións, centrado xa non tanto no "duelo" Obama-H.Clinton, senón entre os candidatos demócratas e republicanos, as dúas caras do único partido do sistema. Pero o máis farisaico e perigoso de todo é que o que trata de facer parecer á posiblemente máis sofisiticada disctadura do capital como o réxime máis transparente e de liberdade modélica. Tan transparente e exemplar que non só pode e "debe" autoproclamarse "líder do mundo libre" e esixir o dereito a dar ao mundo leccións de "liberdade" e "dereitos humanos",ata se para iso debe deixar de lado a Carta da ONU e recorrer, como en Iraq, Afganistán, Palestina, Líbano, Colombia e outros países, á violencia do terrorismo de estado.
Este perigoso artificio é o máis serio e desenvólvese no marco en que a Administración Bush intensifica a carreira armamentística e a militarización da economía, multiplica as guerras "preventivas", desenvolve novos programas de interferencia e agresión en América Latina e África, mantén centros secretos de internamento e tortura, continúa pasando por encima da legalidade internacional. O bombardeo mediático utilizouse como pantalla para estes e outros crimes que, no esencial, flanqueaban ás "primarias".
Con isto, non consideramos que o resultado das eleccións presidenciais norteamericanas sexa indiferente. Afirmamos que estamos ante unha farsa na que as diferenzas de estilo, discurso e forma de tratar con tal ou cal cuestión (como a saída do pantano iraquí), ocultan con todo grandes coincidencias na defensa dos intereses expansionistas do capital norteamericano. As dificultades nas que se atopa o sistema de poder de EEUU, tanto a nivel doméstico como estranxeiro (e segundo as enquisas, o 70% da poboación norteamericana oponse ás políticas de Bush), obrigan a que ata McCain, o candidato republicano, apártese do actual inquilino da Casa Branca. Xunto a iso, o slogan do "cambio", fixo posible a Obamna derrotar á sra. Clinton.
Pero o "cambio" anunciado por Obama non dá lugar a moitas esperanzas. Se houbese ilusións no que se refire ao verdadeiro substrato clasista das súas ideas e a marxe de manobra de que pode dispor fronte á clase no poder, el mesmo encargouse de facelas desaparecer co seu discurso na sede do lobby israelí máis poderoso, no preciso momento da vitoria na súa carreira cara ao nomeamento. Ao identificarse coas accións criminais israelís (ata o punto de paoyar a anexión de Jersualén polos sionistas) e ao ameazar a Irán co uso de "todos" os medios posibles, Obama deixou claro o camiño que pretende seguir se é elixido e se a loita dos pobos non prevalece sobre as mans depredadoras e agresivas do imperialismo norteamericano.
O "cambio" que Obama presenta ao mundo non é bo se as circunstancias non obrigan a tomar outra vía. O "cambio", dúas frases autoritarias do seu discurso de vitoria, pronunciado en Mnnesota o mesmo día (en Le Monde, 5 de xuño de 2008) axudan a iluminarnos: "o cambio é recoñecer que responder ás ameazas de hoxe non só esixe o noso poder de lume, senón tamén o poder da nosa diplomacia, unha diplomacia firme...", "debemos atopar de novo o valor e a convicción para dirixir o mundo libre". O rexistro está aquí. Poñámonos en garda.
---------- Forwarded message ----------
From: SolidNet
Dáche: 18-jul-2008 15:19
