A USAID revela os seus plans para a subversión en Cuba
Asemblea das ONG mercenarias en Wáshington. Como dilapidarán os 45
millóns de dólares asignados para subvertir a orde interna na Illa por mediación
de "institucións experimentadas"
JEAN-GUY ALLARD
No seu novo plan para a desestabilización de Cuba, a USAID promoverá o
envío clandestino de material electrónico á Illa valéndose de intermediarios
europeos e latinoamericanos que realizarán o traballo sucio
que non pode legalmente desenvolver; favorecerá as viaxes de axentes ao
país, usando as chamadas licencias humanitarias para realizar "avaliacións
no terreo", e garantirá aos seus colaboradores que as súas actividades nunca
sexan divulgadas, por encima da lei FOIA de acceso á información.
Forzada polo GAO (a Oficina Federal de Auditoría) a fabricarse unha certa
imaxe de decencia na distribución do diñeiro do contribuínte que
malgastaba ata agora sen a menor licitación, a USAID (a chamada Axencia
para o Desenvolvemento Internacional) acaba de realizar, o pasado 14 de maio,
na súa sede central de Wáshington, unha asemblea sobre a distribución de 45
millóns asignados pola administración de George W. Bush para provocar unha
ruptura do proceso revolucionario cubano.
Durante tres horas, desde as nove da mañá ata o mediodía,
mantendo fora do lugar aos medios de comunicación e nun ambiente
conspirativo acorde coas operacións que pretende realizar, o xefe da
USAID para a rexión latinoamericana, José "Pepe" Cárdenas, un ex
directivo da Fundación Nacional Cubano Americana (FNCA), encabezou un grupiño de funcionarios
federais "especialistas" en Cuba: O seu brazo dereito para a
Illa, Elaine Grigsby, directora do chamado Programa Cuba; Amadjan Abani, da
Oficina de Asistencia e Adquisicións da USAID; Anthony Christino III,
do Buró de Industria e Seguridade do departamento de Estado que monitorea e
sanciona os intercambios con Cuba.
Entre as organizacións -algunhas xa "soadas"; outras menos coñecidas, pero
todas dedicadas a apropiarse dos millóns do Departamento de Estado,
cuxos representantes amoblaban a sala, tolos por garantirse o seu anaco
do cake-, distinguíanse: A seudo onG checa People in Need; Global
Partners; IBMC; Loyola University; Jackson State University; Mississippi
Consortium for International Development; International Resources Group;
Panamerican Development Foundation; Partners of America; Alliance for
Family; o Consello de Comercio de Hungría e a xa multimillonaria TV Martí.
Ningún diplomático -nin sequera o axente checo Kolar- estivo presente.
No que equivale a confesar auténticas operacións de espionaxe contra
Cuba e en territorio cubano, "Pepe" Cárdenas -quen substituíu ao
corruptísimo Adolfo Franco-, insistiu na necesidade de identificar ás
onG as en terceiros países que poidan canalizar os recursos da USAID
para a subversión.
Subliñou a necesidade de facer chegar á nación caribeña, utilizando a aqueles
intermediarios, "panfletos de propaganda, celulares e equipos de comunicación
modernos", así como de "adestrar a cubanos residentes en Cuba
en terceiros países".
Ao destacar a "filosofía" detrás da significativa expansión do Programa
Cuba da USAID, Cárdenas recalcou que o seu orzamento, de 13 millóns no
2007, "disparouse" a 45 millóns no 2008.
Logo pasou á nova xeografía deste monumental malgaste, ao destacar
como países máis proclives para desenvolver este traballo encuberto a Chile,
Perú, Arxentina, Colombia e Costa Rica.
Aínda que Grigsby, supostamente a sua máis fiel colaboradora, comentou logo que,
segundo a súa experiencia, resultáballe difícil atopar socios en América
Latina.
Como bo instrutor do que constitúe, nin máis nin menos, que unha
operación de Intelixencia, Cárdenas falou da conveniencia de utilizar a países
de Europa do Leste que tiveron "experiencias recentes de transición".
Con todo, non chegou a precisar o nivel de colaboración ou de complicidade
co cal conta, de xeito evidente, a Intelixencia norteamericana cos
gobernos dos países que mencionou.
Contestando a unha pregunta, a Cárdenas escapóuselle que xa se recomendou a "institucións experimentadas na execución deste tipo de programa",
talles como a NED, o NDI, o IRI, a Florida International
University, Freedom House, co seu axente CIA, Jaime Suchlicki¼
E, por suposto, o Center for a Free Cuba do seu amiguiño Frank "Paquito"
Calzón.
OPERACIÓNS "SECRETAS" CUXO ACCESO SE NEGOU
Cunha linguaxe que corresponde a un operativo de misión de espionaxe, o ex
directivo da FNCA confesou que "resulta difícil" introducir materiais na
Illa e polo tanto induciu que o traballo había que "facelo de forma
clandestina".
Grigsby engadiu ao carácter altamente secreto das tarefas designadas,
precisando que se existisen solicitudes de desclasificación de documentos
en virtude da Lei de Liberdade de Información (coñecida como FOIA), a
USAID só emitiría "un resumo xeral" e "mantería o segredo" dos
detalles dos programas de cada onG, pois se trata de "materiais
secretos".
Máis claro nin a auga.
Anthony Christino III referiuse, nesta mesma confesión colectiva, á
"necesidade" de enviar computadoras e software a Cuba, para o que os seus
servizos facilitarán licenzas.
Clara Davis, a perla da OFAC, propuxo licenzas de viaxes, deixando claro
que se utilizarán as licenzas chamadas humanitarias para a infiltración
de axentes coa cobertura de proxectos vinculados á saúde pública, o
medio ambiente e "iniciativas específicas".
Referiuse, ademais, aberta e groseIramente, ao "interese" de promover viaxes
a Cuba para "realizar avaliacións no terreo" utilizando licenzas
xerais.
Davis sinalou que "a maior entrada de diñeiro a Cuba" facíase "a través da
Igrexa", unha referencia ben intencional que non ten outro propósito que
causar algún dano á fluída comunicación entre a Igrexa e o Estado
cubano.
As ELECCIÓNS DETERMINARÁN O FUTURO
Noutra confesión nesta longa sucesión de confidencias, Grigsby sinalou que
outra ampliación do orzamento subversivo dependerá das eleccións de novembro.
Segundo os observadores "no terreo", non hai dúbida de que as vítimas deste
novo xiro do financiamiento da subversión en Cuba axustaranlle a
conta no seu momento á administración.
A organización que manexou o malgaste do diñeiro federal en operacións
fraudulentas convocou, evidentemente, a súa reunión co aparente propósito de parecer
conformarse co cocotazo do GAO.
Con todo, de xeito moi significativo, publicou na súa convocatoria o
día e a hora da asemblea, pero omitiu precisar o lugar para o que había
que chamar e preguntar. A estratexia funcionou. Aparecéronse no
encontro poucas caras novas para esta repartición dun pastel xa
repartido.
No seu informe, o GAO demostraba como os altos funcionarios de USAID
chegaron a disimular o paradoiro de 65,4 millóns de dólares regalados, nunha
década, ás súas amizades de Miami e de Wáshington.
José Cárdenas foi directivo da FNCA a partir de 1986, coas máis altas
responsabilidades. Foi sucesivamente director de "investigacións e
publicacións", portavoz da organización e lobbyista cando a
organización mafiosa dispuña dunha luxosa "embaixada" en Wáshington.
O funcionario mafioso é, por suposto, amigo íntimo de Ileana Ros-Lehtinen
e dos seus dous cómplices de apelido Díaz-Balart.
A FNCA, creada pola CIA baixo Ronald Reagan, gastouse unha fortuna
financiando as operacións do terrorista internacional Luís Pousada
Carriis, o que Cárdenas, por suposto, non pode ignorar.
Como tampouco poderá ignorar as xa agudas lamentacións dos xefe de Miami,
a quen a reorientación dos métodos da USAID, a favor
particularmente dos seus habituais correspondentes europeos, deixan nunha
situación algo precaria.
Máis información en Kaos na Rede
